Turniej Nordycki 2001

Turniej Nordycki 2001
Nordic Tournament 2001
2000 2002
Dyscyplina

Skoki narciarskie

Organizator

 Szwecja
 Norwegia

Szczegóły turnieju
Pierwsze zawody

7 marca 2001
Falun

Zamknięcie (finał)

11 marca 2001
Oslo

Liczba zawodników

84 z 16 państw

I miejsce I miejsce

Adam Małysz
 Polska

II miejsce II miejsce

Andreas Goldberger
 Austria

III miejsce III miejsce

Martin Schmitt
 Niemcy

Turniej Nordycki 2001 – piąta edycja Turnieju Nordyckiego, przeprowadzona w marcu 2001 na skoczniach w Falun, Trondheim i Oslo w ramach Pucharu Świata 2000/2001 w skokach narciarskich.

Turniej miał rozpocząć się 6 marca 2001 w Falun serią kwalifikacyjną do pierwszych zawodów indywidualnych, jednak została ona odwołana, a do konkursu, zorganizowanego dzień później, dopuszczono wszystkich zgłoszonych zawodników. Następne zawody odbyły się w Trondheim – 8 marca przeprowadzono kwalifikacje, a 9 marca konkurs główny. Finał cyklu miał miejsce w Oslo, gdzie 10 marca odbyły się kwalifikacje, a 11 marca – konkurs składający się z jednej serii skoków.

Wszystkie trzy konkursy wygrał ówczesny lider klasyfikacji Pucharu Świata, Adam Małysz, który tym samym zwyciężył w całym cyklu. Drugie miejsca w poszczególnych konkursach Turnieju Nordyckiego zajmowali: Martin Schmitt, Andreas Goldberger i Stefan Horngacher, a na najniższym stopniu podium zawodów stawali: Wolfgang Loitzl, Igor Medved i Martin Schmitt. W klasyfikacji łącznej na drugim miejscu za Małyszem uplasował się Goldberger, a trzeci był Schmitt.

Zwycięzca turnieju, Adam Małysz w trzech startach uzyskał łączną przewagę 72,7 punktu nad drugim w klasyfikacji Goldbergerem, co było najwyższym tego typu wynikiem od początku rozgrywania Turnieju Nordyckiego, niepobitym w żadnej z kolejnych edycji.

Przed Turniejem Nordyckim

Organizacja

Organizatorem pierwszego z konkursów, który odbył się w Falun, był związek Svenska Skidspelen[1]. Za organizację drugiego konkursu, na skoczni w Trondheim, odpowiedzialny był miejscowy klub Sør Trøndelag Skikrets[2]. Ostatni z konkursów, który przeprowadzono w stolicy Norwegii – Oslo, odbył się dzięki Norweskiemu Związkowi ds. Rozwoju Narciarstwa – Skiforeningen[3].

Tło zawodów

Adam Małysz, lider klasyfikacji generalnej Pucharu Świata przed rozpoczęciem Turnieju Nordyckiego.

Turniej Nordycki rozpoczynał ostatni, szósty period sezonu 2000/2001 w skokach narciarskich. Poza konkursami na skoczniach w Skandynawii, do tego periodu zaliczono także finałowe konkursy Pucharu Świata na mamuciej skoczni w Planicy[4]. Poprzednią edycję Turnieju Nordyckiego, w 2000 wygrał Sven Hannawald po zwycięstwie dwóch z czterech konkursów cyklu[5]. Z powodu problemów zdrowotnych Niemiec nie wystartował jednak w konkursach Turnieju Nordyckiego 2001 i tym samym utracił szansę, aby powtórzyć sukces[6].

Przed rozpoczęciem turnieju przeprowadzonych zostało siedemnaście indywidualnych konkursów Pucharu Świata, trzy konkursy drużynowe Pucharu Świata oraz cztery konkursy o mistrzostwo świata w narciarstwie klasycznym. Najwięcej zwycięstw w Pucharze Świata 2000/2001 odniósł Adam Małysz, który triumfował ośmiokrotnie i prowadził w klasyfikacji generalnej. Pięć wygranych konkursów miał na swoim koncie Martin Schmitt i plasował się na drugim miejscu w Pucharze Świata. Po jednym konkursie wygrali ponadto: Matti Hautamäki, Noriaki Kasai, Ville Kantee i Risto Jussilainen. W konkursach drużynowych wygrywały natomiast zespoły Norwegii, Japonii i Finlandii[7]. Na przełomie 2000 i 2001, odbył się 49. Turniej Czterech Skoczni zaliczany do klasyfikacji Pucharu Świata. Zwycięstwo w cyklu odniósł Adam Małysz, który bezpośrednio wyprzedził Janne Ahonena i Martina Schmitta[8].

W indywidualnych konkursach o mistrzostwo świata w Lahti najlepsi okazali się Małysz i Schmitt, którzy wywalczyli po jednym złotym i jednym srebrnym medalu. Brązowe medale zdobyli natomiast Janne Ahonen i Martin Höllwarth. W konkursach o mistrzostwo drużynowe zwyciężyły ekipy Niemiec i Austrii[9].

Klasyfikacja Pucharu Świata przed rozpoczęciem turnieju

Poniżej znajduje się klasyfikacja Pucharu Świata w skokach narciarskich przed rozpoczęciem Turnieju Nordyckiego 2001, czyli po przeprowadzeniu siedemnastu konkursów indywidualnych.

Zasady

Do klasyfikacji Turnieju Nordyckiego 2001, w przeciwieństwie do edycji z 2000, wliczane były noty punktowe uzyskane podczas wszystkich trzech konkursów na takiej samej zasadzie jak w Turnieju Czterech Skoczni[11]. Z uwagi na fakt, że Turniej Nordycki był częścią Pucharu Świata i osiągnięte w nich rezultaty były zaliczane do klasyfikacji PŚ, w turnieju obowiązywały takie same zasady jak w pozostałych konkursach. W zawodach tej rangi do konkursu głównego dopuszczanych jest 50 zawodników wyłonionych na podstawie wyników osiągniętych w serii kwalifikacyjnej, o ile ta nie została odwołana. Po pierwszej serii skoków wyłanianych jest trzydziestu najlepszych zawodników, którzy mają prawo startu w serii finałowej. Kolejność miejsc ustalana jest na podstawie osiągniętych not punktowych, w skład których wchodzą punkty za osiągniętą odległość oraz noty sędziowskie za styl[12].

Skocznie

Konkursy Turnieju Nordyckiego w 2001 przeprowadzone zostały na trzech skoczniach narciarskich – Lugnet w Falun, Granåsen w Trondheim oraz Holmenkollbakken w Oslo. Wszystkie trzy obiekty były dużymi skoczniami narciarskimi.

Nazwa skoczni Miejscowość Punkt K Punkt jury Rekord skoczni[a]
Lugnet Szwecja Falun K-115 124 m 128,0 m[13] Słowenia Primož Peterka 11.03.1998
Granåsen Norwegia Trondheim K-120 132 m 134,5 m[14] Austria Thomas Hörl 12.12.1999
Niemcy Sven Hannawald 10.03.2000
Holmenkollbakken Norwegia Oslo K-115 128 m 136,0 m[15] Niemcy Sven Hannawald 12.03.2000

Jury

Podobnie jak w pozostałych zawodach Pucharu Świata, głównym dyrektorem konkursów Turnieju Nordyckiego był Walter Hofer, a jego asystentem – Miran Tepeš. Delegatem technicznym pierwszego i trzeciego konkursu był Pierre Bailly, a jego asystentem był Fredi Zarucchi. W drugim konkursie funkcję sędziego technicznego pełnił Gert Aigmüller, a asystował mu Christian Hauswirth. Dyrektorem konkursu w Falun był Pekka Hyvärinen, konkursu w Trondheim – Ole Walseth, a zawodów w Oslo – Torgeir Nordby[16][17][18].

W poniższej tabeli znajduje się zestawienie wszystkich sędziów, którzy oceniali styl skoków podczas konkursów Turnieju Nordyckiego 2001 wraz z zajmowanymi przez nich miejscami na wieży sędziowskiej.

Sędzia Kraj Stanowisko na wieży sędziowskiej
Falun[16] Trondheim[17] Oslo[18]
Alpo Alanko  Finlandia D – –
Kolbjørn Asphaug  Norwegia – E –
Knut A. Bakken  Norwegia A – –
Rolf Carlmann  Szwecja C – –
Anton Dahl  Norwegia – B –
Kazimierz Długopolski  Polska – – D
Hiroshi Itagaki  Japonia E C –
Eero Kuusinen  Finlandia – A –
Randy Lunde  Stany Zjednoczone – – A
Heimo Niskakari  Finlandia – – E
Sigbjørn Normann  Norwegia – – B
Franz Rappenglück  Niemcy B D –
Gerhard Wenninger  Austria – – C

Podium klasyfikacji łącznej

Zawodnik Falun Trondheim Oslo Nota łączna Strata
Skok 1 Skok 2 Nota Skok 1 Skok 2 Nota Skok 1 Skok 2 Nota
Polska Adam Małysz 119,5 m 124,0 m 259,8 116,0 m 138,5 m 254,6 124,5 m – 134,1 648,5 –
Austria Andreas Goldberger 101,5 m 115,0 m 206,7 121,0 m 134,0 m 253,5 114,5 m – 115,6 575,8 72,7
Niemcy Martin Schmitt 118,0 m 123,5 m 255,2 86,0 m 98,5 m 111,6 117,0 m – 120,1 486,9 161,6

Falun

Adam Małysz, zwycięzca pierwszego konkursu Turnieju Nordyckiego 2001 w Falun.

Dnia 6 marca 2001 miała odbyć się seria kwalifikacyjna przed pierwszym konkursem Turnieju Nordyckiego 2001 w Falun, jednak została odwołana z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych i do startu w konkursie głównym dopuszczono wszystkich, 57 skoczków[19]. W pierwszej serii konkursowej tylko dwóm zawodnikom udało się osiągnąć odległość powyżej punktu konstrukcyjnego, umieszczonego na 115 metrze. Pierwszym, który tego dokonał, był wicelider Pucharu Świata – Martin Schmitt, który skoczył 118 metrów. Półtora metra dalej lądował Adam Małysz, dzięki czemu wyprzedził Schmitta o 2,7 punktu i po pierwszej serii był liderem. Na trzecim miejscu, po skoku na 107,5 metra, plasował się Wolfgang Loitzl[20]. Konkurs stał na niskim poziomie ze względu na silny wiatr, który uniemożliwił zawodnikom osiąganie dobrych rezultatów. Po skokach pierwszych siedmiu zawodników sędziowie podjęli decyzję o podniesieniu belki startowej i rozpoczęciu rywalizacji od początku. Zawodnicy, których skoki zostały anulowane, wystąpili pod koniec serii[21].

W serii finałowej tylko trzej zawodnicy nie osiągnęli odległości równej przynajmniej 100 metrom, a czterech osiągnęło lub przekroczyło punkt konstrukcyjny. Najdalej skoczył ponownie Adam Małysz, który tym razem lądował na 124 metrze. Rezultat o pół metra gorszy uzyskał Martin Schmitt i uplasował się na drugim miejscu. Poza Małyszem i Schmittem, najdłuższe skoki oddali trzeci – Wolfgang Loitzl (118 m) oraz szósty – Andreas Goldberger (115 m)[22][23].

Wyniki zawodów (07.03.2001)

Miejsce Zawodnik Reprezentacja Konkurs główny[16]
Seria 1 Seria 2 Nota łączna
Skok Nota Skok Nota
1. Adam Małysz  Polska 119,5 125,1 124,0 134,7 259,8
2. Martin Schmitt  Niemcy 118,0 122,4 123,5 132,8 255,2
3. Wolfgang Loitzl  Austria 107,5 100,0 118,0 121,9 221,9
4. Risto Jussilainen  Finlandia 105,5 96,9 114,0 114,7 211,6
5. Stefan Horngacher  Austria 103,5 93,3 114,5 114,6 207,9
6. Andreas Goldberger  Austria 101,5 89,7 115,0 117,0 206,7
7. Igor Medved  Słowenia 103,5 91,8 111,0 106,8 198,6
8. Noriaki Kasai  Japonia 98,5 84,3 111,5 111,2 195,5
9. Stefan Kaiser  Austria 99,0 83,2 109,5 105,6 188,8
10. Sylvain Freiholz  Szwajcaria 100,0 87,0 105,5 97,9 184,9
11. Matti Hautamäki  Finlandia 96,5 79,2 109,5 105,6 184,8
12. Reinhard Schwarzenberger  Austria 103,0 91,9 103,5 92,8 184,7
13. Nicolas Dessum  Francja 96,5 74,2 111,5 109,2 183,4
14. Anders Bardal  Norwegia 99,5 84,1 105,5 96,9 181,0
15. Kazuhiro Nakamura  Japonia 92,5 72,0 110,5 107,9 179,9
16. Peter Žonta  Słowenia 97,5 80,0 107,0 99,6 179,6
17. Veli-Matti Lindström  Finlandia 91,5 68,2 112,0 110,1 178,3
18. Roberto Cecon  Włochy 96,0 77,8 106,5 99,7 177,5
19. Janne Ahonen  Finlandia 97,5 80,5 105,0 96,5 177,0
20. Tami Kiuru  Finlandia 91,5 68,2 109,5 104,1 172,3
21. Hansjörg Jäkle  Niemcy 94,0 74,7 105,0 97,0 171,7
22. Kazuya Yoshioka  Japonia 95,0 76,5 104,5 94,6 171,1
23. Georg Späth  Niemcy 97,0 78,6 102,5 91,5 170,1
24. Kristoffer Jåfs  Szwecja 94,0 73,7 105,5 95,9 169,6
25. Johan Munters  Szwecja 94,5 74,1 103,5 94,3 168,4
26. Michael Uhrmann  Niemcy 92,5 70,0 104,0 94,2 164,2
27. Marco Steinauer  Szwajcaria 92,5 71,5 100,0 86,5 158,0
28. Jure Radelj  Słowenia 93,5 73,8 98,5 83,8 157,6
29. Primož Urh-Zupan  Słowenia 93,0 71,9 96,0 78,3 150,2
30. Andreas Widhölzl  Austria 91,5 69,2 72,0 22,1 91,3
31. Sōta Okamura  Japonia 88,0 62,4 nq 62,4
32. Jani Soininen  Finlandia 88,5 59,8 nq 59,8
33. Jakub Janda  Czechy 86,5 58,7 nq 58,7
34. Jens Brännlund  Szwecja 85,5 57,4 nq 57,4
35. Damjan Fras  Słowenia 86,0 57,3 nq 57,3
36. Frank Löffler  Niemcy 84,5 55,1 nq 55,1
37. Morten Ågheim  Norwegia 84,5 54,6 nq 54,6
37. Robert Mateja  Polska 84,5 54,6 nq 54,6
39. Jussi Hautamäki  Finlandia 85,0 54,0 nq 54,0
40. Christof Duffner  Niemcy 86,5 53,7 nq 53,7
41. Lasse Ottesen  Norwegia 83,5 53,3 nq 53,3
42. Tommy Ingebrigtsen  Norwegia 84,0 52,2 nq 52,2
43. Alexander Herr  Niemcy 82,0 49,6 nq 49,6
44. Bjørn Einar Romøren  Norwegia 81,0 47,3 nq 47,3
45. Tomisław Tajner  Polska 80,0 46,5 nq 46,5
46. Yūta Watase  Japonia 79,5 45,1 nq 45,1
47. Emil Westberg  Szwecja 79,0 43,2 nq 43,2
48. Martin Höllwarth  Austria 80,0 39,5 nq 39,5
49. Wojciech Skupień  Polska 76,5 39,2 nq 39,2
50. Andreas Küttel  Szwajcaria 76,0 38,3 nq 38,3
51. Rickard Fröier  Szwecja 77,0 38,1 nq 38,1
52. Ville Kantee  Finlandia 77,0 35,6 nq 35,6
53. Robert Kranjec  Słowenia 75,0 32,0 nq 32,0
54. Hideharu Miyahira  Japonia 75,5 30,9 nq 30,9
55. Martin Koch  Austria 74,5 30,6 nq 30,6
56. Tomasz Pochwała  Polska 74,0 28,2 nq 28,2
57. Emmanuel Chedal  Francja 68,0 15,9 nq 15,9

Legenda:

nq – zawodnik nie zakwalifikował się.

Trondheim

Andreas Goldberger, drugi zawodnik konkursu w Trondheim.

Kwalifikacje do drugiego konkursu Turnieju Nordyckiego 2001 odbyły się 8 marca na skoczni w Trondheim. Najlepszym zawodnikiem serii kwalifikacyjnej został Martin Schmitt po skoku na 129,5 metra, a drugie miejsce zajął Adam Małysz, który uzyskał rezultat o pół metra gorszy[24]. Spośród zawodników, którzy nie mieli zapewnionej kwalifikacji do konkursu głównego, najlepiej spisał się Hideharu Miyahira, który uzyskał 124 metry[25].

Dzień później o godzinie 18:00 lokalnego czasu rozpoczęto rywalizację w konkursie. Po pierwszych kilku skokach pod skocznią Granåsen pojawiły się podmuchy wiatru pod narty dochodzące do 4 metrów na sekundę. Przyczyniło się to do kilku dalekich skoków osiągniętych przez nieutytułowanych zawodników, w wyniku czego jury konkursu kilkukrotnie obniżało platformę startową i wznawiano konkurs. Ostatecznie, po naradzie sędziowie postanowili przerwać rywalizację i wznowić ją o godzinie 19:00. O wskazanej godzinie ponownie rozpoczęto konkurs przy belce startowej ustawionej na trzeciej pozycji[26]. Tak niskie ustawienie belki spowodowało, że zawodnicy nie osiągali dobrych odległości i większość z nich, włącznie z zawodnikami zajmującymi czołowe miejsca w Pucharze Świata, lądowała przed setnym metrem[27]. Tylko siedmiu zawodnikom udało się przekroczyć granicę 100 metrów. Najdłuższą odległość, 123 metry, osiągnął Kristoffer Jåfs i był liderem po pierwszej serii. Drugie miejsce zajmował Igor Medved po skoku na 122,5 metra, natomiast na trzecim miejscu plasował się Andreas Goldberger, który skoczył 121 metrów. Z czołowej piętnastki Pucharu Świata tylko Adam Małysz skoczył ponad 100 metrów i po skoku na 116 metrów zajmował czwartą pozycję[28]. Ze startu w konkursie zrezygnowali dwaj czołowi skoczkowie fińscy – Jani Soininen i Janne Ahonen, którzy w ten sposób chcieli wyrazić swój sprzeciw wobec działań sędziów[26].

W serii finałowej pierwszym zawodnikiem, który przekroczył granicę 100 metrów, był Risto Jussilainen, który uzyskał 124,5 metra. Pozwoliło to Finowi na poprawienie swojej pozycji o siedemnaście miejsc (awans z 26. na 9. pozycję). Odległość większą lub równą punktowi konstrukcyjnemu skoczni uzyskało jeszcze pięciu zawodników. Ósmy po pierwszej serii – Veli-Matti Lindström skoczył 127,5 metra. Następnie, czwarty po pierwszej serii – Adam Małysz o cztery metry poprawił dotychczasowy rekord skoczni Thomasa Hörla i Svena Hannawalda, skacząc 138,5 metra. Kolejnym z zawodników był Andreas Goldberger, który również lądował daleko, ale uzyskane przez niego 134 metry nie pozwoliły na pokonanie Małysza. Pierwsi dwaj zawodnicy pierwszej serii – Kristoffer Jåfs i Igor Medved uzyskali jedne z lepszych odległości serii finałowej – Jåfs skoczył 120 metrów, a Medved lądował dwa metry dalej, jednak było to za mało, aby wyprzedzić Adama Małysza[27]. Mimo przegranej z Małyszem i Goldbergerem, zarówno trzecie miejsce Medveda, jak i czwarte miejsce Jåfsa były najlepszymi wynikami w dotychczasowej karierze obu zawodników[29][30]. Zwycięstwo Adama Małysza zwiększyło jego przewagę na pierwszym miejscu w klasyfikacji Turnieju Nordyckiego, a także zagwarantowało mu zdobycie Kryształowej Kuli za Puchar Świata 2000/2001[31].

Wyniki kwalifikacji i zawodów (08.-09.03.2001)

Miejsce Zawodnik Reprezentacja Kwalifikacje[25] Konkurs główny[17]
Skok Nota Miejsce Seria 1 Seria 2 Nota łączna
Skok Nota Skok Nota
1. Adam Małysz  Polska 128,5 127,3 2. pq 116,0 106,8 138,5 147,8 254,6
2. Andreas Goldberger  Austria 120,0 116,5 6. Q 121,0 116,8 134,0 136,7 253,5
3. Igor Medved  Słowenia 116,0 105,8 18. Q 122,5 119,0 122,0 118,1 237,1
4. Kristoffer Jåfs  Szwecja 107,5 88,5 32. Q 123,0 119,9 120,0 111,5 231,4
5. Henning Stensrud  Norwegia 104,0 81,2 38. Q 108,5 90,3 119,5 113,1 203,4
6. Veli-Matti Lindström  Finlandia 120,0 114,5 10. Q 99,5 74,1 127,5 106,5 180,6
7. Jakub Janda  Czechy 114,0 104,2 20. Q 89,5 54,6 118,0 111,9 166,5
8. Kazuhiro Nakamura  Japonia 119,5 114,6 9. Q 106,5 89,2 100,5 76,9 166,1
9. Risto Jussilainen  Finlandia 125,5 124,4 4. pq 85,0 43,0 124,5 122,6 165,6
10. Sylvain Freiholz  Szwajcaria 110,5 95,9 23. Q 94,0 64,7 104,0 84,7 149,4
11. Christof Duffner  Niemcy 118,5 111,3 12. Q 95,0 64,5 102,5 80,5 145,0
12. Morten Solem  Norwegia 115,5 107,4 16. Q 104,5 85,1 85,0 46,0 131,1
13. Anders Bardal  Norwegia 106,0 86,8 34. Q 89,0 54,2 100,0 75,5 129,7
14. Stefan Horngacher  Austria 120,5 115,9 7. pq 85,0 45,5 102,0 78,6 124,1
15. Martin Koch  Austria 110,5 95,4 26. Q 98,0 70,4 85,5 45,4 115,8
16. Kazuya Yoshioka  Japonia 118,5 112,8 11. Q 89,0 50,7 94,5 63,6 114,3
17. Matti Hautamäki  Finlandia 96,5 62,7 59. pq 82,5 40,5 99,0 73,7 114,2
18. Martin Schmitt  Niemcy 129,5 133,6 1. pq 86,0 43,8 98,5 67,8 111,6
19. Håvard Lie  Norwegia 107,5 89,5 31. Q 90,5 54,9 88,5 52,8 107,7
20. Peter Žonta  Słowenia 116,0 107,3 17. Q 91,0 56,3 87,5 50,0 106,3
21. Marco Steinauer  Szwajcaria 102,0 79,6 42. Q 85,5 46,9 89,5 55,6 102,5
22. Hansjörg Jäkle  Niemcy 106,5 89,7 30. Q 93,5 62,8 81,0 39,3 102,1
23. Wolfgang Loitzl  Austria 125,5 125,4 3. pq 82,0 36,6 95,0 60,5 97,1
24. Michael Uhrmann  Niemcy 109,5 94,6 27. Q 90,0 54,0 80,5 36,4 90,4
25. Georg Späth  Niemcy 116,5 107,7 14. Q 85,0 46,0 83,5 44,3 90,3
26. Roberto Cecon  Włochy 113,5 100,3 22. Q 86,5 48,2 83,0 41,9 90,1
27. Hideharu Miyahira  Japonia 124,0 124,2 5. Q 90,0 56,0 79,5 30,6 86,6
28. Morten Ågheim  Norwegia 104,5 80,1 41. Q 79,5 34,6 85,5 47,4 82,0
29. Stefan Kaiser  Austria 110,0 95,5 24. Q 82,0 36,1 83,0 42,4 78,5
30. Michael Neumayer  Niemcy 110,0 94,5 28. Q 89,0 49,2 73,5 18,8 68,0
31. Sōta Okamura  Japonia 102,5 81,0 39. Q 78,0 32,4 nq 32,4
32. Frank Löffler  Niemcy 114,5 104,1 21. Q 77,5 30,0 nq 30,0
33. Bjørn Einar Romøren  Norwegia 117,0 108,6 13. Q 76,0 29,3 nq 29,3
33. Martin Höllwarth  Austria DNS pq 78,5 29,3 nq 29,3
35. Alan Alborn  Stany Zjednoczone 107,0 88,1 33. Q 76,5 26,7 nq 26,7
36. Ildar Fatkullin  Rosja 104,5 83,6 36. Q 74,0 24,7 nq 24,7
37. Lasse Ottesen  Norwegia 105,0 85,0 35. Q 76,0 23,8 nq 23,8
38. Damjan Fras  Słowenia 115,0 104,5 19. Q 74,0 19,7 nq 19,7
39. Tommy Ingebrigtsen  Norwegia DNS pq 72,0 19,6 nq 19,6
40. Jussi Hautamäki  Finlandia 119,0 107,7 14. pq 75,5 18,4 nq 18,4
41. Jure Radelj  Słowenia 120,0 115,5 8. Q 72,0 16,6 nq 16,6
42. Alexander Herr  Niemcy 110,0 94,5 28. Q 71,0 15,3 nq 15,3
43. Ville Kantee  Finlandia DNS pq 70,0 13,0 nq 13,0
44. Robert Mateja  Polska 102,5 82,0 37. Q 68,0 12,4 nq 12,4
44. Noriaki Kasai  Japonia 101,0 73,3 48. pq 70,5 12,4 nq 12,4
46. Andreas Widhölzl  Austria 68,0 3,9 65. pq 69,0 10,2 nq 10,2
47. Roar Ljøkelsøy  Norwegia 102,5 81,0 39. Q 66,0 4,3 nq 4,3
48. Reinhard Schwarzenberger  Austria 110,0 95,5 24. Q 64,0 0,0 nq 0,0
– Jani Soininen  Finlandia DNS pq DNS nq DNS
– Janne Ahonen  Finlandia DNS pq DNS nq DNS
– Tom Sandvold  Norwegia 102,0 77,6 43. nq nq
– Robert Kranjec  Słowenia 101,0 76,8 44. nq nq
– Emmanuel Chedal  Francja 100,0 74,5 45. nq nq
– Yūta Watase  Japonia 99,0 74,2 46. nq nq
– Choi Heung-chul  Korea Południowa 99,5 73,6 47. nq nq
– Andreas Küttel  Szwajcaria 99,0 73,2 49. nq nq
– Daniel Forfang  Norwegia 98,5 72,3 50. nq nq
– Wojciech Skupień  Polska 97,5 70,5 51. nq nq
– Sigurd Pettersen  Norwegia 97,0 70,1 52. nq nq
– Tomisław Tajner  Polska 97,5 70,0 53. nq nq
– Erling Enger  Norwegia 97,0 68,6 54. nq nq
– Primož Urh-Zupan  Słowenia 96,0 67,3 55. nq nq
– Tami Kiuru  Finlandia 97,0 67,1 56. nq nq
– Nicolas Dessum  Francja 97,0 66,1 57. nq nq
– Kristian Brenden  Norwegia 95,0 65,0 58. nq nq
– Thomas Lobben  Norwegia 92,0 56,6 60. nq nq
– Tomasz Pochwała  Polska 89,5 53,6 61. nq nq
– Ole Christen Enger  Norwegia 89,0 53,2 62. nq nq
– Aleksandr Biełow  Rosja 89,0 52,7 63. nq nq
– Johan Munters  Szwecja 85,5 38,9 64. nq nq
– Olav Magne Dønnem  Norwegia 64,0 0,0 66. nq nq
– Anton Kaliniczenko  Rosja DNS nq nq

Legenda:

DNS – zawodnik nie wystartował;
pq – zawodnik z zapewnionym udziałem w konkursie głównym dzięki miejscu w pierwszej „15” Pucharu Świata;
Q – zawodnik zakwalifikował się;
nq – zawodnik nie zakwalifikował się.

Klasyfikacja Turnieju Nordyckiego po dwóch konkursach

Po loteryjnym konkursie w Trondheim nastąpiły spore przetasowania na miejscach w klasyfikacji Turnieju Nordyckiego. Kolejność na pierwszych czterech miejscach w klasyfikacji była taka sama jak podczas drugiego konkursu TN. Z drugiego na szóste miejsce spadł Martin Schmitt, z czwartego na piąte – Risto Jussilainen, a z piątego na dziesiąte – Stefan Horngacher. Na miejsca poza pierwszą dziesiątką spadli: Wolfgang Loitzl, Noriaki Kasai i Stefan Kaiser, a na miejsca w pierwszej dziesiątce awansowali: Kristoffer Jåfs, Veli-Matti Lindström oraz Kazuhiro Nakamura. Prowadzenie w turnieju utrzymał Adam Małysz[32].

Miejsce Zawodnik Reprezentacja Punkty
1. Adam Małysz  Polska 514,4
2. Andreas Goldberger  Austria 460,2
3. Igor Medved  Słowenia 435,7
4. Kristoffer Jåfs  Szwecja 401,0
5. Risto Jussilainen  Finlandia 377,2
6. Martin Schmitt  Niemcy 366,8
7. Veli-Matti Lindström  Finlandia 358,9
8. Kazuhiro Nakamura  Japonia 346,0
9. Sylvain Freiholz  Szwajcaria 334,3
10. Stefan Horngacher  Austria 332,0

Oslo

Stefan Horngacher, drugi zawodnik konkursu w Oslo.

Dwa dni po przeprowadzeniu zawodów w Trondheim, tj. 10 marca 2001, odbyła się seria kwalifikacyjna do ostatniego konkursu Turnieju Nordyckiego 2001 – na Holmenkollbakken w Oslo. W kwalifikacjach najlepszy był Martin Schmitt, który jako jedyny osiągnął rezultat lepszy od punktu konstrukcyjnego skoczni, skacząc 121,5 metra. Drugi w kwalifikacjach był Stefan Horngacher, który skoczył 114 metrów, a trzecie miejsce zajął Jakub Janda, który uzyskał 112,5 metra[33]. Janda był także najlepszym zawodnikiem spośród tych, którzy nie mieli zapewnionej kwalifikacji. Ze startu w serii kwalifikacyjnej zrezygnowało czterech zawodników z zapewnioną kwalifikacją: Adam Małysz, Noriaki Kasai, Janne Ahonen i Jani Soininen[34].

11 marca o godzinie 13:45 rozpoczął się konkurs główny, do którego zgłoszonych zostało pięćdziesięciu zawodników. Od początku zawodów w Oslo była mgła, co utrudniało przeprowadzanie konkursu. Pierwszym zawodnikiem, który przekroczył 110 metrów, był Toni Nieminen (111 m). Rezultat o 3,5 metra lepszy uzyskali Jussi Hautamäki i bezpośrednio po nim – Andreas Goldberger. Z 43. numerem startowym wystąpił Stefan Horngacher, który jako pierwszy przekroczył punkt K, uzyskując 120 metrów. Austriak lądował bez telemarku, za co obniżono mu noty sędziowskie, ale mimo to wyprzedził wszystkich dotychczasowych zawodników. Kolejnymi zawodnikami byli: Wolfgang Loitzl, który osiągnął 113 metrów, a następnie – Matti Hautamäki, który lądował metr bliżej. Wicelider klasyfikacji Pucharu Świata i zwycięzca kwalifikacji – Martin Schmitt jako drugi przekroczył punkt konstrukcyjny, lądując na 117 metrze, jednak nie zdołał wyprzedzić Horngachera i plasował się na drugiej pozycji. Serię zakończył lider Pucharu Świata i Turnieju Nordyckiego – Adam Małysz. Podobnie jak w poprzednich konkursach turnieju, Małysz uzyskał najlepszą odległość – 124,5 metra i o 13,6 punktu wyprzedzał drugiego w klasyfikacji Horngachera[18][35].

O godzinie 14:50 miała rozpocząć się seria finałowa zawodów w Oslo[35]. Po obradach sędziowie postanowili jednak ją odwołać i uznać wyniki pierwszej serii za wyniki ostateczne. Dlatego też zwycięzcą zawodów został Adam Małysz, drugie miejsce zajął Stefan Horngacher, a trzeci był Martin Schmitt[36].

Wyniki kwalifikacji i zawodów (10.-11.03.2001)

Miejsce Zawodnik Reprezentacja Kwalifikacje[34] Konkurs główny[18]
Skok Nota Miejsce Seria 1 Seria 2 Nota łączna
Skok Nota Skok Nota
1. Adam Małysz  Polska DNS pq 124,5 134,1 – – 134,1
2. Stefan Horngacher  Austria 114,0 112,7 2. pq 120,0 120,5 – – 120,5
3. Martin Schmitt  Niemcy 121,0 125,3 1. pq 117,0 120,1 – – 120,1
4. Andreas Goldberger  Austria 105,0 94,5 26. pq 114,5 115,6 – – 115,6
5. Jussi Hautamäki  Finlandia 110,0 101,0 18. Q 114,5 115,1 – – 115,1
6. Wolfgang Loitzl  Austria 112,5 105,5 7. pq 113,0 112,9 – – 112,9
7. Matti Hautamäki  Finlandia 106,5 97,2 23. pq 112,0 109,6 – – 109,6
8. Toni Nieminen  Finlandia 108,5 102,8 16. Q 111,0 107,8 – – 107,8
9. Risto Jussilainen  Finlandia 112,5 107,0 6. pq 110,5 106,4 – – 106,4
10. Hideharu Miyahira  Japonia 109,5 103,6 14. Q 109,5 105,6 – – 105,6
11. Jakub Janda  Czechy 112,5 111,0 3. Q 107,0 101,1 – – 101,1
12. Veli-Matti Lindström  Finlandia 109,0 103,2 15. Q 108,0 100,9 – – 100,9
13. Christof Duffner  Niemcy 102,5 88,0 34. Q 108,0 100,4 – – 100,4
14. Masahiko Harada  Japonia 112,0 110,1 4. Q 107,0 99,1 – – 99,1
15. Kazuya Yoshioka  Japonia 110,5 104,4 10. Q 107,0 98,1 – – 98,1
16. Henning Stensrud  Norwegia 105,5 90,9 31. Q 106,5 97,7 – – 97,7
16. Martin Höllwarth  Austria 111,5 103,7 13. pq 109,0 97,7 – – 97,7
16. Jani Soininen  Finlandia DNS pq 106,5 97,7 – – 97,7
19. Noriaki Kasai  Japonia DNS pq 105,5 96,9 – – 96,9
20. Sylvain Freiholz  Szwajcaria 109,5 102,1 17. Q 106,0 96,3 – – 96,3
21. Michael Uhrmann  Niemcy 110,0 104,0 11. Q 105,5 95,4 – – 95,4
22. Andreas Küttel  Szwajcaria 106,0 97,8 21. Q 104,5 95,1 – – 95,1
23. Stefan Kaiser  Austria 110,0 104,5 8. Q 105,0 94,5 – – 94,5
24. Georg Späth  Niemcy 107,5 99,0 19. Q 104,5 93,6 – – 93,6
25. Alexander Herr  Niemcy 110,5 103,9 12. Q 105,0 93,5 – – 93,5
26. Morten Solem  Norwegia 104,5 94,1 27. Q 104,0 92,7 – – 92,7
27. Nicolas Dessum  Francja 107,5 97,5 22. Q 104,5 92,1 – – 92,1
28. Frank Löffler  Niemcy 101,0 85,3 39. Q 105,0 92,0 – – 92,0
29. Jure Radelj  Słowenia 107,0 97,1 24. Q 103,5 91,8 – – 91,8
30. Ildar Fatkullin  Rosja 101,5 86,7 37. Q 103,5 91,3 – – 91,3
31. Arne Sneli  Norwegia 99,5 83,1 45. Q 102,5 90,0 – – 90,0
31. Bjørn Einar Romøren  Norwegia 105,5 95,9 25. Q 102,5 90,0 – – 90,0
33. Kazuhiro Nakamura  Japonia 113,0 109,9 5. Q 102,0 89,1 – – 89,1
34. Alan Alborn  Stany Zjednoczone 103,0 88,4 33. Q 101,0 85,8 – – 85,8
35. Morten Ågheim  Norwegia 101,5 87,7 35. Q 100,0 84,5 – – 84,5
35. Marco Steinauer  Szwajcaria 107,0 98,1 20. Q 100,0 84,5 – – 84,5
37. Martin Koch  Austria 110,0 104,5 8. Q 99,5 83,6 – – 83,6
38. Johan Munters  Szwecja 100,5 85,4 38. Q 99,5 83,1 – – 83,1
39. Lasse Ottesen  Norwegia 100,5 83,4 43. Q 100,0 82,5 – – 82,5
40. Peter Žonta  Słowenia 103,0 89,9 32. Q 99,5 82,1 – – 82,1
41. Roberto Cecon  Włochy 106,5 92,7 28. Q 97,5 79,0 – – 79,0
42. Hansjörg Jäkle  Niemcy 103,5 91,8 29. Q 95,5 75,4 – – 75,4
43. Erling Enger  Norwegia 100,0 83,0 47. Q[b] 95,0 74,5 – – 74,5
44. Tommy Ingebrigtsen  Norwegia 104,0 87,2 36. pq 96,0 71,3 – – 71,3
45. Robert Kranjec  Słowenia 100,5 84,4 40. Q 93,0 70,4 – – 70,4
46. Choi Heung-chul  Korea Południowa 99,5 83,1 45. Q 93,5 70,3 – – 70,3
47. Yūta Watase  Japonia 104,0 91,2 30. Q 89,5 63,6 – – 63,6
– Lars Bystøl  Norwegia 99,0 83,2 44. Q DSQ DSQ
– Tomisław Tajner  Polska 100,0 83,5 42. Q DSQ DSQ
– Anders Bardal  Norwegia 100,5 84,4 40. Q DSQ DSQ
– Janne Ahonen  Finlandia DNS pq[b] DNS DNS
– Tami Kiuru  Finlandia 99,0 82,7 48. nq nq
– Wojciech Skupień  Polska 99,0 82,7 48. nq nq
– Daniel Forfang  Norwegia 100,0 82,5 50. nq nq
– Ole Christen Enger  Norwegia 99,0 81,7 51. nq nq
– Håvard Lie  Norwegia 99,0 81,7 51. nq nq
– Robert Mateja  Polska 99,0 81,7 51. nq nq
– Damjan Fras  Słowenia 99,5 81,6 54. nq nq
– Kristoffer Jåfs  Szwecja 99,0 81,2 55. nq nq
– Reinhard Schwarzenberger  Austria 99,0 80,2 56. nq nq
– Tom Sandvold  Norwegia 100,0 80,0 57. nq nq
– Roar Ljøkelsøy  Norwegia 97,5 79,5 58. nq nq
– Igor Medved  Słowenia 98,0 79,4 59. nq nq
– Emmanuel Chedal  Francja 96,5 77,2 60. nq nq
– Ingemar Mayr  Holandia 96,5 76,7 61. nq nq
– John Anders Lund  Norwegia 97,0 76,6 62. nq nq
– Olav Magne Dønnem  Norwegia 95,0 73,5 63. nq nq
– Michael Neumayer  Niemcy 94,0 69,2 64. nq nq
– Aleksandr Biełow  Rosja 95,0 68,5 65. nq nq
– Primož Urh-Zupan  Słowenia 91,5 67,2 66. nq nq
– Tomasz Pochwała  Polska 87,5 58,0 67. nq nq
– Boy van Baarle  Holandia DNS nq nq
– Clint Jones  Stany Zjednoczone DNS nq nq
– Brendan Doran  Stany Zjednoczone DNS nq nq

Holmenkollen Skifestival

Tradycyjnie, konkurs w Oslo był częścią Holmenkollen Skifestival – corocznego cyklu w konkurencjach klasycznych, rozgrywanego od 1892. W 2001 po raz pierwszy podczas festiwalu rozegrano zawody kobiet w skokach narciarskich[37]. W konkursie zwyciężyła Daniela Iraschko, która wyprzedziła drugą Henriette Smeby o 67,7 punktu, trzecią Evę Ganster o 69,6 punktu. W zawodach uczestniczyło łącznie dziewięć skoczkiń narciarskich – dwie Austriaczki, trzy Norweżki, dwie Japonki i dwie Amerykanki[38].

W ramach festiwalu przyznawany jest medal Holmenkollen. W 2001 postanowiono go przyznać trojgu zawodników. Wśród nich był zwycięzca Turnieju Nordyckiego – Adam Małysz, a także dwoje norweskich biegaczy narciarskich – Bente Skari i Thomas Alsgaard[39].

Klasyfikacja generalna turnieju

Po przeprowadzeniu ostatniego konkursu Turnieju Nordyckiego 2001 na pierwszym umocnił się Adam Małysz, który ostatecznie wyprzedził drugiego Andreasa Goldbergera o 72,7 punktu. Była to największa przewaga punktowa pomiędzy pierwszym i drugim zawodnikiem Turnieju Nordyckiego od początku rozgrywania turnieju[5][40][41][42]. Trzecie miejsce zajął Martin Schmitt ze stratą 161,6 punktu do Małysza. Sklasyfikowanych zostało 69 skoczków, co ukazane zostało w poniższym zestawieniu.

Składy reprezentacji

Poniższa tabela zawiera składy wszystkich szesnastu reprezentacji, które uczestniczyły w Turnieju Nordyckim 2001. W nawiasie obok nazwy kraju podana została liczba zawodników z poszczególnych państw, którzy przynajmniej raz zostali zgłoszeni do serii kwalifikacyjnej. W tabeli przedstawiono także wyniki zajmowane przez zawodników we wszystkich konkursach.

Zawodnik Data urodzenia Miejsce w TN 2000[5] Starty w TN 2001 Źródło
Falun Trondheim Oslo
Austria (8)
Austria Andreas Goldberger 29 listopada 1972 4 6 2 4 [44]
Austria Stefan Horngacher 20 września 1969 17 5 14 2 [45]
Austria Martin Höllwarth 13 kwietnia 1974 6 48 33 16 [46]
Austria Stefan Kaiser 15 lutego 1983 – 9 29 23 [47]
Austria Martin Koch 22 stycznia 1982 – 55 15 37 [48]
Austria Wolfgang Loitzl 13 stycznia 1980 26 3 23 6 [49]
Austria Reinhard Schwarzenberger 7 stycznia 1977 17 12 48 q [50]
Austria Andreas Widhölzl 14 października 1976 7 30 46 – [51]
Czechy (1)
Czechy Jakub Janda 27 kwietnia 1978 – 33 7 11 [52]
Finlandia (9)
Finlandia Janne Ahonen 11 maja 1977 2 19 DNS DNS [53]
Finlandia Jussi Hautamäki 20 kwietnia 1979 36 39 40 5 [54]
Finlandia Matti Hautamäki 14 lipca 1981 24 11 17 7 [55]
Finlandia Risto Jussilainen 10 czerwca 1975 11 4 9 9 [56]
Finlandia Ville Kantee 8 grudnia 1978 3 52 43 – [57]
Finlandia Tami Kiuru 13 września 1976 19 20 q q [58]
Finlandia Veli-Matti Lindström 15 listopada 1983 – 17 6 12 [59]
Finlandia Toni Nieminen 31 maja 1975 – – – 8 [60]
Finlandia Jani Soininen 12 listopada 1972 10 32 DNS 16 [61]
Francja (2)
Francja Emmanuel Chedal 15 stycznia 1983 45 57 q q [62]
Francja Nicolas Dessum 20 lutego 1977 13 13 q 27 [63]
Holandia (2)
Holandia Ingemar Mayr 30 listopada 1975 – – – q [64]
Holandia Boy van Baarle 18 grudnia 1983 – – – q [65]
Japonia (7)
Japonia Masahiko Harada 9 maja 1968 12 – – 14 [66]
Japonia Noriaki Kasai 6 czerwca 1972 9 8 44 19 [67]
Japonia Hideharu Miyahira 21 grudnia 1973 28 54 27 10 [68]
Japonia Kazuhiro Nakamura 1 września 1980 – 15 8 33 [69]
Japonia Sōta Okamura 4 lutego 1977 – 31 31 – [70]
Japonia Yūta Watase 8 sierpnia 1982 – 46 q 47 [71]
Japonia Kazuya Yoshioka 9 września 1978 – 22 16 15 [72]
Korea Południowa (1)
Korea Południowa Choi Heung-chul 3 grudnia 1981 – – q 46 [73]
Niemcy (8)
Niemcy Christof Duffner 16 grudnia 1971 – 40 11 13 [74]
Niemcy Alexander Herr 4 października 1978 41 43 42 25 [75]
Niemcy Hansjörg Jäkle 19 października 1971 33 21 22 42 [76]
Niemcy Frank Löffler 9 sierpnia 1980 32 36 32 28 [77]
Niemcy Michael Neumayer 15 stycznia 1979 – – 30 q [78]
Niemcy Martin Schmitt 29 stycznia 1978 5 2 18 3 [79]
Niemcy Georg Späth 24 lutego 1981 – 23 25 24 [80]
Niemcy Michael Uhrmann 16 września 1978 23 26 24 21 [81]
Norwegia (20)
Norwegia Morten Ågheim 20 lipca 1980 43 37 28 35 [82]
Norwegia Anders Bardal 24 sierpnia 1982 – 14 13 DSQ [83]
Norwegia Kristian Brenden 12 czerwca 1976 – – q – [84]
Norwegia Lars Bystøl 4 grudnia 1978 – – – DSQ [85]
Norwegia Olav Magne Dønnem 21 listopada 1980 – – q q [86]
Norwegia Erling Enger 29 grudnia 1979 – – q 43 [87]
Norwegia Ole Christen Enger 10 listopada 1983 – – q q [88]
Norwegia Daniel Forfang 28 grudnia 1979 – – q q [89]
Norwegia Tommy Ingebrigtsen 8 sierpnia 1977 15 42 39 44 [90]
Norwegia Håvard Lie 21 maja 1975 – – 19 q [91]
Norwegia Roar Ljøkelsøy 31 maja 1976 25 – 47 q [92]
Norwegia Thomas Lobben 3 maja 1983 – – q – [93]
Norwegia John Anders Lund 7 marca 1979 – – – q [94]
Norwegia Lasse Ottesen 8 kwietnia 1974 8 41 37 39 [95]
Norwegia Sigurd Pettersen 28 lutego 1980 – – q – [96]
Norwegia Bjørn Einar Romøren 1 kwietnia 1981 – 44 33 31 [97]
Norwegia Tom Sandvold 17 grudnia 1978 – – q q [98]
Norwegia Arne Sneli 27 stycznia 1980 43 – – 31 [99]
Norwegia Morten Solem 5 sierpnia 1980 – – 12 26 [100]
Norwegia Henning Stensrud 20 sierpnia 1977 26 – 5 16 [101]
Polska (5)
Polska Adam Małysz 3 grudnia 1977 20 1 1 1 [102]
Polska Robert Mateja 5 października 1974 – 37 44 q [103]
Polska Tomasz Pochwała 7 maja 1983 – 56 q q [104]
Polska Wojciech Skupień 9 marca 1976 – 49 q q [105]
Polska Tomisław Tajner 14 maja 1983 – 45 q DSQ [106][107]
Rosja (3)
Rosja Aleksandr Biełow 11 września 1981 – – q q [108]
Rosja Ildar Fatkullin 16 października 1982 – – 36 30 [109]
Rosja Anton Kaliniczenko 22 lipca 1982 – – q – [110]
Słowenia (6)
Słowenia Damjan Fras 21 lutego 1973 34 35 38 q [111]
Słowenia Robert Kranjec 16 lipca 1981 – 53 q 45 [112]
Słowenia Igor Medved 9 marca 1981 – 7 3 q [113]
Słowenia Jure Radelj 26 listopada 1977 – 28 41 29 [114]
Słowenia Primož Urh-Zupan 22 stycznia 1983 – 29 q q [115]
Słowenia Peter Žonta 9 stycznia 1979 – 16 20 40 [116]
Stany Zjednoczone (3)
Stany Zjednoczone Alan Alborn 13 grudnia 1980 – – 35 34 [117]
Stany Zjednoczone Brendan Doran 17 marca 1979 – – – q [118]
Stany Zjednoczone Clint Jones 5 października 1984 – – – q [119]
Szwajcaria (3)
Szwajcaria Sylvain Freiholz 23 listopada 1974 39 10 10 20 [120]
Szwajcaria Andreas Küttel 25 kwietnia 1979 – 50 q 22 [121]
Szwajcaria Marco Steinauer 13 kwietnia 1976 – 27 21 35 [122]
Szwecja (5)
Szwecja Jens Brännlund 2 czerwca 1981 – 34 – – [123]
Szwecja Rickard Fröier 31 sierpnia 1980 – 51 – – [124]
Szwecja Kristoffer Jåfs 30 lipca 1980 – 24 4 q [125]
Szwecja Johan Munters 23 sierpnia 1978 – 25 q 38 [126]
Szwecja Emil Westberg 1 kwietnia 1983 – 47 – – [127]
Włochy (1)
Włochy Roberto Cecon 28 grudnia 1971 21 18 26 41 [128]

Legenda:

DNS – zawodnik nie wystartował w konkursie głównym;
DSQ – zawodnik zdyskwalifikowany;
q – zawodnik nie zakwalifikował się do konkursu głównego;
– – zawodnik nie został zgłoszony do kwalifikacji.

Klasyfikacja Pucharu Świata po zakończeniu turnieju

Po rozegraniu konkursów Turnieju Nordyckiego na prowadzeniu w Pucharze Świata umocnił się Adam Małysz, który o 408 punktów wyprzedzał Martina Schmitta i o 623 punkty – Risto Jussilainena. Poniżej znajduje się klasyfikacja generalna Pucharu Świata po przeprowadzeniu dwudziestu konkursów indywidualnych.

Uwagi

  1. ↑ W tabeli podano rekordy skoczni obowiązujące przed rozpoczęciem Turnieju Nordyckiego.
  2. 1 2 Dzięki wysokiej pozycji w klasyfikacji Pucharu Świata Janne Ahonen miał zapewniony start w konkursie. Z tego startu jednak zrezygnował, dzięki czemu do konkursu dopuszczony został Erling Enger.

Przypisy

  1. ↑ FIS-Ski – event: 07.03.2001, Falun. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-08]. (ang.).
  2. ↑ FIS-Ski – event: 09.03.2001, Trondheim. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-08]. (ang.).
  3. ↑ FIS-Ski – event: 11.03.2001, Oslo. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-08]. (ang.).
  4. ↑ 2000/2001 FIS ワールドカップジャンプ カレンダー. skijump-db.net [web.archive.com], 9 lutego 2004. [dostęp 2012-02-08]. (jap.).
  5. 1 2 3 Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 2000. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-08]. (pol.).
  6. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – Hannawald skończył sezon. skokinarciarskie.pl, 6 marca 2001. [dostęp 2012-02-08]. (pol.).
  7. ↑ Skoki narciarskie – Puchar Świata 2000/2001. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-08]. (pol.).
  8. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Czterech Skoczni 2000/2001. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-08]. (pol.).
  9. ↑ Skoki narciarskie – Mistrzostwa Świata 2001. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-08]. (pol.).
  10. ↑ Skoki narciarskie – Puchar Świata 2000/2001: Klasyfikacja po konkursie: 04.03.2001, Oberstdorf K-185. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-06]. (pol.).
  11. ↑ Skoki narciarskie – O Turnieju Skandynawskim. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-11]. (pol.).
  12. ↑ Skoki narciarskie – Zasady punktacji poszczególnych konkursów. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-11]. (pol.).
  13. ↑ Lugnet, Falun. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
  14. ↑ Granåsen, Trondheim. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
  15. ↑ Holmenkollen, Oslo. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
  16. 1 2 3 00/01 FIS WORLD CUP SKI-JUMPING, 18th World Cup Competition – Nordic Tournament, Falun (SWE), Lugnet K 115, March 7th 2001. skijump-db.net [web.archive.org], 1 maja 2003. [dostęp 2012-02-07]. (ang.).
  17. 1 2 3 00/01 FIS WORLD CUP SKI-JUMPING, 19th World Cup Competition – Nordic Tournament, Trondheim (NOR), Granaasen K 120, March 9th 2001. skijump-db.net [web.archive.org], 1 maja 2003. [dostęp 2012-02-07]. (ang.).
  18. 1 2 3 4 00/01 FIS WORLD CUP SKI-JUMPING, 20th World Cup Competition – Nordic Tournament, Oslo (NOR), Holmenkollenbakken K 115, March 11th 2001 OSLO (NOR). skijump-db.net [web.archive.org], 14 kwietnia 2003. [dostęp 2012-02-07]. (ang.).
  19. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – Kwalifikacji w Falun nie będzie. skokinarciarskie.pl, 6 marca 2001. [dostęp 2012-02-07]. (pol.).
  20. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 2001: 07.03.2001 – Falun (Szwecja) K-115 (wyniki po I serii). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-07]. (pol.).
  21. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – Konkurs indywidualny w Falun. skokinarciarskie.pl, 7 marca 2001. [dostęp 2012-02-07]. (pol.).
  22. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Adam Małysz robi swoje!. skijumping.pl, 7 marca 2001. [dostęp 2012-02-07]. (pol.).
  23. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 2001: 07.03.2001 – Falun (Szwecja) K-115 (wyniki końcowe). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-07]. (pol.).
  24. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – Trening i kwalifikacje w Trondheim. skokinarciarskie.pl, 9 marca 2001. [dostęp 2012-02-09]. (pol.).
  25. 1 2 00/01 FIS WORLD CUP SKI-JUMPING, 19th World Cup Competition – Nordic Tournament, Qualification Round, Trondheim (NOR), Granaasen K 120, March 8th 2001. skijump-db.net [web.archive.org], 24 września 2005. [dostęp 2012-02-08]. (ang.).
  26. 1 2 Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – Konkurs indywidualny w Trondheim. skokinarciarskie.pl, 9 marca 2001. [dostęp 2012-02-09]. (pol.).
  27. 1 2 Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: 10 wygrana Adama!. skijumping.pl, 9 marca 2001. [dostęp 2012-02-09]. (pol.).
  28. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 2001: 09.03.2001 – Trondheim (Norwegia) K-120 (wyniki po I serii). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-09]. (pol.).
  29. ↑ FIS-Ski – biographie: MEDVED Igor. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-09]. (ang.).
  30. ↑ FIS-Ski – biographie: JAAFS Kristoffer. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-09]. (ang.).
  31. ↑ Skoki narciarskie – Puchar Świata 2000/2001: Klasyfikacja po konkursie: 09.03.2001, Trondheim K-120. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-09]. (pol.).
  32. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 2001: Klasyfikacja po konkursie: 09.03.2001, Trondheim K-120. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-09]. (pol.).
  33. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – Trening i kwalifikacje w Oslo/Holmenkollen. skokinarciarskie.pl, 11 marca 2001. [dostęp 2012-02-19]. (pol.).
  34. 1 2 00/01 FIS WORLD CUP SKI-JUMPING, 20th World Cup Competition – Nordic Tournament, Qualification Round, Oslo (NOR), Holmenkollenbakken K 115; March 11th 2001; OSLO (NOR). skijump-db.net [web.archive.org], 13 września 2005. [dostęp 2012-02-10]. (ang.).
  35. 1 2 Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – Konkurs indywidualny w Holmenkollen. skokinarciarskie.pl, 11 marca 2001. [dostęp 2012-02-19]. (pol.).
  36. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Mgliście i nudno w Oslo. skijumping.pl, 11 marca 2001. [dostęp 2012-02-19]. (pol.).
  37. ↑ Holmenkollen historikk. skiforeningen.no [web.archive.org], 24 lutego 2007. [dostęp 2012-03-04]. (norw.).
  38. ↑ Holmenkollen – Nordic Tournament, Holmenkollen Skifestival 2001, Ladies Cup, Ski-Jumping Individual K115, Official Results. klingenthal.de. [dostęp 2012-03-04]. (ang.).
  39. ↑ Holmenkollmedaljen. skiforeningen.no [web.archive.org]. [dostęp 2012-03-04]. (norw.).
  40. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 1999. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-19]. (pol.).
  41. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 1998. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-19]. (pol.).
  42. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 1997. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-19]. (pol.).
  43. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 2001. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-19]. (pol.).
  44. ↑ FIS-Ski – biographie: GOLDBERGER Andreas. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  45. ↑ FIS-Ski – biographie: HORNGACHER Stefan. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  46. ↑ FIS-Ski – biographie: HOELLWARTH Martin. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  47. ↑ FIS-Ski – biographie: KAISER Stefan. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  48. ↑ FIS-Ski – biographie: KOCH Martin. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  49. ↑ FIS-Ski – biographie: LOITZL Wolfgang. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  50. ↑ FIS-Ski – biographie: SCHWARZENBERGER Reinhard. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  51. ↑ FIS-Ski – biographie: WIDHOELZL Andreas. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  52. ↑ FIS-Ski – biographie: JANDA Jakub. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  53. ↑ FIS-Ski – biographie: AHONEN Janne. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  54. ↑ FIS-Ski – biographie: HAUTAMAEKI Jussi. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  55. ↑ FIS-Ski – biographie: HAUTAMAEKI Matti. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  56. ↑ FIS-Ski – biographie: JUSSILAINEN Risto. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  57. ↑ FIS-Ski – biographie: KANTEE Ville. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  58. ↑ FIS-Ski – biographie: KIURU Tami. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  59. ↑ FIS-Ski – biographie: LINDSTROEM Veli-Matti. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  60. ↑ FIS-Ski – biographie: NIEMINEN Toni. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  61. ↑ FIS-Ski – biographie: SOININEN Jani. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  62. ↑ FIS-Ski – biographie: CHEDAL Emmanuel. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  63. ↑ FIS-Ski – biographie: DESSUM Nicolas. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  64. ↑ FIS-Ski – biographie: MAYR Ingemar. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  65. ↑ FIS-Ski – biographie: VAN BAARLE Boy. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  66. ↑ FIS-Ski – biographie: HARADA Masahiko. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  67. ↑ FIS-Ski – biographie: KASAI Noriaki. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  68. ↑ FIS-Ski – biographie: MIYAHIRA Hideharu. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  69. ↑ FIS-Ski – biographie: NAKAMURA Kazuhiro. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  70. ↑ FIS-Ski – biographie: OKAMURA Sota. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  71. ↑ FIS-Ski – biographie: WATASE Yuta. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  72. ↑ FIS-Ski – biographie: YOSHIOKA Kazuya. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  73. ↑ FIS-Ski – biographie: CHOI Heung-Chul. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  74. ↑ FIS-Ski – biographie: DUFFNER Christof. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  75. ↑ FIS-Ski – biographie: HERR Alexander. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  76. ↑ FIS-Ski – biographie: JAEKLE Hansjoerg. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  77. ↑ FIS-Ski – biographie: LOEFFLER Frank. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  78. ↑ FIS-Ski – biographie: NEUMAYER Michael. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  79. ↑ FIS-Ski – biographie: SCHMITT Martin. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  80. ↑ FIS-Ski – biographie: SPAETH Georg. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  81. ↑ FIS-Ski – biographie: UHRMANN Michael. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  82. ↑ FIS-Ski – biographie: AAGHEIM Morten. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  83. ↑ FIS-Ski – biographie: BARDAL Anders. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  84. ↑ FIS-Ski – biographie: BRENDEN Kristian. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  85. ↑ FIS-Ski – biographie: BYSTOEL Lars. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  86. ↑ FIS-Ski – biographie: DOENNEM Olav Magne. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  87. ↑ FIS-Ski – biographie: ENGER Erling. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  88. ↑ FIS-Ski – biographie: ENGER Ole Christen. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  89. ↑ FIS-Ski – biographie: FORFANG Daniel. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  90. ↑ FIS-Ski – biographie: INGEBRIGTSEN Tommy. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  91. ↑ FIS-Ski – biographie: LIE Haavard. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  92. ↑ FIS-Ski – biographie: LJOEKELSOEY Roar. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  93. ↑ FIS-Ski – biographie: LOBBEN Thomas. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  94. ↑ FIS-Ski – biographie: LUND John Anders. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  95. ↑ FIS-Ski – biographie: OTTESEN Lasse. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  96. ↑ FIS-Ski – biographie: PETTERSEN Sigurd. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  97. ↑ FIS-Ski – biographie: ROMOEREN Bjoern Einar. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  98. ↑ FIS-Ski – biographie: SANDVOLD Tom. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  99. ↑ FIS-Ski – biographie: SNELI Arne. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  100. ↑ FIS-Ski – biographie: SOLEM Morten. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  101. ↑ FIS-Ski – biographie: STENSRUD Henning. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  102. ↑ FIS-Ski – biographie: MALYSZ Adam. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  103. ↑ FIS-Ski – biographie: MATEJA Robert. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  104. ↑ FIS-Ski – biographie: POCHWALA Tomasz. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  105. ↑ FIS-Ski – biographie: SKUPIEN Wojciech. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  106. ↑ FIS-Ski – biographie: TAJNER Tomislaw. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  107. ↑ Skoki Narciarskie – Tomisław Tajner (Polska). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-17]. (pol.).
  108. ↑ FIS-Ski – biographie: BELOV Alexander. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  109. ↑ FIS-Ski – biographie: FATCHULLIN Ildar. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  110. ↑ FIS-Ski – biographie: KALINITSCHENKO Anton. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  111. ↑ FIS-Ski – biographie: FRAS Damjan. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  112. ↑ FIS-Ski – biographie: KRANJEC Robert. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  113. ↑ FIS-Ski – biographie: MEDVED Igor. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  114. ↑ FIS-Ski – biographie: RADELJ Jure. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  115. ↑ FIS-Ski – biographie: URH-ZUPAN Primoz. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  116. ↑ FIS-Ski – biographie: ZONTA Peter. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  117. ↑ FIS-Ski – biographie: ALBORN Alan. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  118. ↑ FIS-Ski – biographie: DORAN Brendan. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  119. ↑ FIS-Ski – biographie: JONES Clint. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  120. ↑ FIS-Ski – biographie: FREIHOLZ Sylvain. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  121. ↑ FIS-Ski – biographie: KUETTEL Andreas. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  122. ↑ FIS-Ski – biographie: STEINAUER Marco. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  123. ↑ FIS-Ski – biographie: BRAENNLUND Jens. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  124. ↑ FIS-Ski – biographie: FROEIER Rickard. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  125. ↑ FIS-Ski – biographie: JAAFS Kristoffer. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  126. ↑ FIS-Ski – biographie: MUNTERS Johan. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  127. ↑ FIS-Ski – biographie: WESTBERG Emil. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  128. ↑ FIS-Ski – biographie: CECON Roberto. fis-ski.com. [dostęp 2012-02-17]. (ang.).
  129. ↑ Skoki narciarskie – Puchar Świata 2000/2001: Klasyfikacja po konkursie: 11.03.2001, Oslo K-115. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-19]. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.