Hiroya Saitō

Hiroya Saitō

斉藤浩哉

Data i miejsce urodzenia	1 września 1970 Yoichi
Klub	Snow Brand Milk
Wzrost	173 cm[1]
Reprezentacja	Japonia
Debiut w PŚ	14 grudnia 1991 w Sapporo (44. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	30 grudnia 1993 w Oberstdorfie (20. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	17 grudnia 1995 w Chamonix (1. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	17 grudnia 1995 w Chamonix
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia Igrzyska olimpijskie złoto Nagano 1998 skoki narciarskie (drużynowo) Mistrzostwa świata srebro Thunder Bay 1995 skocznia normalna srebro Trondheim 1997 drużynowo brąz Thunder Bay 1995 drużynowo
Inne nagrody
Turniej Nordycki 3. miejsce 1998

Hiroya Saitō (jap. 斉藤浩哉, Saitō Hiroya; ur. 1 września 1970 w Yoichi^[1]) – japoński skoczek narciarski, złoty medalista olimpijski oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata.

Pierwszy w karierze skok oddał w 1980. W Pucharze Świata zadebiutował 14 grudnia 1991 na normalnej skoczni w Sapporo, gdzie zajął 44. miejsce. W sezonie 1991/1992 wystąpił jeszcze tylko raz, podczas drugiego konkursu w Sapporo, w którym także nie zdobył punktów, wobec czego nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1992/1993 wystartował w czterech konkursach, w tym 5 grudnia 1992 w Falun, gdzie po raz pierwszy wystąpił w zawodach PŚ poza granicami ojczyzny.

Rywalizację w sezonie 1993/1994 zaczął dopiero od 42. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Podczas pierwszego konkursu, 30 grudnia 1993 w Oberstdorfie zdobył swoje pierwsze w karierze punkty PŚ za zajęcie 20. miejsca. W Garmisch-Partenkirchen zakończył rywalizację już po pierwszej serii, zajmując 51. miejsce. Następnie był szesnasty w Innsbrucku, a w Bischofshofen uplasował się na 23. pozycji, co dało mu dwudzieste miejsce w klasyfikacji końcowej. Najlepszy wynik sezonu uzyskał 23 stycznia w Sapporo, gdzie był piętnasty. W marcu 1994 roku Hiroya wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, gdzie zajął 32. miejsce. Sezon zakończył na 42. pozycji w klasyfikacji generalnej.

Sezon 1994/1995 zaczął od zajęcia 46. miejsca w Planicy (11 grudnia 1994), a 21 stycznia 1995 na skoczni Miyanomori w Sapporo po raz pierwszy w karierze znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, zajmując miejsce szóste. Punktował następnie w trzech kolejnych konkursach rozgrywanych w Finlandii, ale już w konkursach w Falun, w dniach 4 i 5 lutego 1995 odpadał z konkursu po pierwszej serii. 8 lutego w Lillehammer był dziewiąty, cztery dni później w Oslo znowu nie zdobył punktów, zajmując 39. miejsce. Ostatnimi konkursami PŚ przed mistrzostwami świata w Thunder Bay były zawody w Vikersund, gdzie Japończyk zajmował miejsca na początku trzeciej dziesiątki. Na mistrzostwach Saitō zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni, ustępując tylko swemu rodakowi Takanobu Okabe, a wyprzedzając Fina Mikę Laitinena. Zdobył tym samym indywidualny medal mistrzostw świata zanim zdołał stanąć na podium zawodów Pucharu Świata. Był to jego największy sukces indywidualny. Na tych samych mistrzostwach wspólnie z Okabe, Naokim Yasuzakim i Jin’yą Nishikatą zdobył ponadto brązowy medal w konkursie drużynowym. W konkursie indywidualnym na dużym obiekcie Hiroya nie wystartował. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 27. miejsce.

Pierwsze miejsce na podium zawodów pucharowych, i zarazem pierwsze zwycięstwo, odniósł w pierwszej części sezonu 1995/1996. Miało to miejsce 17 grudnia 1995 w Chamonix, gdzie z wyraźną przewagą zwyciężył przed Finem Ari-Pekką Nikkolą i innym Japończykiem – Masahiko Haradą. W tym sezonie jeszcze dwukrotnie stawał na podium, za każdym razem na trzecim miejscu, a trzynaście razy plasował się w czołowej dziesiątce zawodów. W 44. Turnieju Czterech Skoczni był kolejno ósmy w Oberstdorfie, czternasty w Ga-Pa, trzeci w Innsbrucku oraz ósmy w Bischofshofen. W efekcie zajął czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej, tracąc do trzeciego Reinharda Schwarzenbergera zaledwie 0,2 punktu. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął ósme miejsce.

Sezon 1996/1997 zaczął od zajęcia trzeciego miejsca w Lillehammer (30 listopada 1996), plasując się za Dieterem Thomą i Kristianem Brendenem. W pięciu kolejnych konkursach plasował się w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął. Piąte miejsca w Oberstdorfie i Ga-Pa, dziesiąte w Innsbrucku i czwarte w Bischofshofen dało mu piąte miejsce w klasyfikacji końcowej 45. Turnieju Czterech Skoczni. Piąty był także w obu konkursach w Engelbergu, a w dwóch konkursach w Sapporo był dziewiąty. W zawodach w Hakubie po raz pierwszy w tym sezonie znalazł się poza dziesiątką, zajmując 16. miejsce. Jednak już podczas konkursów w Willingen wrócił do ścisłej czołówki, 1 lutego 1997 zajmując szóste miejsce, a dzień później zwyciężył. Było to ostatnie zwycięstwo w karierze Saitō. Podczas zawodów w lotach w Tauplitz plasował się w połowie drugiej dziesiątki. Na mistrzostwach świata w Trondheim indywidualnie zajął najpierw ósme miejsce na normalnej skoczni, a następnie był 11. na dużym obiekcie. W konkursie drużynowym wraz z Kazuyoshim Funakim, Takanobu Okabe i Masahiko Haradą wywalczył srebrny medal, ulegając tylko reprezentantom Finlandii. Po mistrzostwach zajął 43. miejsce w Lahti i 45. miejsce w Kuopio. 12 marca 1997 w Falun był trzeci za Primožem Peterką oraz Dieterem Thomą. Również trzy dni później, w Oslo stanął na podium, tym razem zajmując drugie miejsce za Funakim. Na zakończenie sezonu w Planicy zajął 11. i 12. miejsce w lotach. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej był piąty.

Piąte miejsce w klasyfikacji generalnej zajął także w sezonie 1997/1998. Ośmiokrotnie stawał na podium, w tym trzy razy był drugi, a pięć razy trzeci. Był między innymi drugi w Oberstdorfie i trzeci w Ga-Pa. W pozostałych konkursach 46. Turnieju Czterech Skoczni był dziesiąty w Innsbrucku, a w Bischofshofen zajął 35. miejsce, co dało mu trzynastą pozycję w klasyfikacji końcowej. 11 stycznia 1998 w Ramsau Japończycy zajęli wszystkie miejsca na podium: wygrał Funaki, drugi był Harada, a trzeci Saitō. Następnie podczas zawodów w Zakopanem zajął najpierw 21. miejsce, a drugiego dnia był czwarty. 5 lutego 1998 w Sapporo zajął 36. miejsce. Na igrzyskach olimpijskich w Nagano indywidualnie był dziewiąty na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie, po skoku na 100,0 m zajął 47. miejsce, kończąc rywalizację już po pierwszej kolejce. W konkursie drużynowym razem z Funakim, Haradą i Okabe zdobył złoty medal. We wszystkich pozostałych konkursach sezonu zdobywał punkty, przy czym 1 marca w Vikersund był drugi, 4 marca w Kuopio i 11 marca w Falun trzeci. Zaowocowało to zajęciem trzeciego miejsca w klasyfikacji końcowej drugiej edycji Turnieju Nordyckiego. Także na zakończenie cyklu w Planicy najpierw 21 marca był drugi, a następnego dnia trzeci.

W sezonie 1998/1999 nie udało mu się już stanąć na podium zawodów pucharowych. Po nieudanych startach na początku cyklu – 42. i 48. miejsce w Lillehammer, punktował w większości konkursów, w których wystartował. Najlepszy wynik osiągnął w Sapporo 23 stycznia 1999, gdzie był piąty. Następnego dnia zajął 29. miejsce i był to jego ostatni start w tym sezonie. Poza tym wziął udział w konkursie indywidualnym na dużej skoczni podczas mistrzostw świata w Ramsau w lutym 1999, gdzie zajął dziewiąte miejsce. W klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce. W sezonie 1999/2000 dopiero 23 stycznia 2000 w Sapporo znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, zajmując trzecie miejsce za Martinem Schmittem i Janim Soininenem. Było to równocześnie ostatnie podium w karierze Saitō. W tym sezonie jeszcze dwukrotnie plasował się w czołówce: 10 marca w Trondheim był ósmy, a dwa dni później w Oslo dziesiąty. Dało mu to dwudzieste miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w lutym 2000 uplasował się na 37. pozycji.

Ani razu nie pojawił się w zawodach Pucharu Świata w sezonie 2000/2001. W sezonie 2001/2002 pojawił się tylko w dwóch japońskich konkursach: w Hakubie 24 stycznia 2002 oraz dwa dni później w Sapporo, zajmując odpowiednio 38. oraz 18. miejsce. Częściej startował w sezonie 2001/2002 Pucharu Kontynentalnego. Natomiast w sezonie 2002/2003 startował tylko w PK, najlepszy wynik uzyskując 11 stycznia 2003 w Sapporo, gdzie zajął 17. miejsce. Ostatni oficjalny występ na międzynarodowej arenie zaliczył 13 marca 2003 w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Zaō, gdzie zajął 41. pozycję.

W 2003 zakończył karierę skoczka. Skakał na nartach firmy Elan, miał wiązania Silvretta i buty Adidas. Od 2010 roku jest trenerem w Japońskim Związku Narciarskim, a także w klubie Snow Brand^[2].

• SAITO Hiroya - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-10]. (ang.).
• Adam Kwieciński: SAITOH Hiroya 1970.09.01 JPN. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-10-10].