FIS Sommer Ladies Tournee 2005

Za Organizację pierwszego konkursu, który odbyły się w Bischofshofen, odpowiedzialny był miejscowy klub SC Bischofshofen^[1]. Kolejny konkurs, który przeprowadzono w Klingenthal, odbył się dzięki klubowi narciarskiemu – VSC Klingenthal^[2]. Organizatorem trzeciego z konkursów, który odbył się w Pöhli, był klub narciarski SV Fortuna Pöhla e.V.^[3]. Organizatorem przedostatniego i ostatniego z konkursów, które odbyły się w Meinerzhagen, był lokalny klub narciarski Ski-Klub Meinerzhagen 1911 e.V.^[4].

Do 1998 roku Międzynarodowa Federacja Narciarska nie organizowała żadnych konkursów kobiecych^[5]. Zdarzało się jednak, że skoczkinie startowały w roli przedskoczków w zawodach mężczyzn lub występowały jako zawodniczki, ale nie były klasyfikowane^[6][7]. W styczniu 1998 w Sankt Moritz odbyły się nieoficjalne mistrzostwa świata juniorek, które są uznawane za pierwsze międzynarodowe zawody kobiece^[8]. W marcu tego samego roku odbyły się natomiast pierwsze seniorskie zawody kobiet pod egidą Międzynarodowej Federacji Narciarskiej – dwa konkursy Pucharu Kontynentalnego w Schönwaldzie^[9][5]. W kolejnym sezonie po raz pierwszy zorganizowano FIS Ladies Grand Tournee, będący pierwszym międzynarodowym cyklem zawodów kobiet, rozgrywanym przez Międzynarodową Federację Narciarską^[10]. W sezonie 2005/2006 cykl został wcielony jako część Pucharu Kontynentalnego.

Spośród zawodniczek startujących w FIS Sommer Ladies Tournee w 2005 roku, trzydzieści dwie brały udział w poprzedniej – czwartej edycji turnieju. Wśród zawodniczek sklasyfikowanych w pierwszej dwudziestce poprzedniej edycji, na stracie zabrakło Niemek: jedenastej Jenny Mohr i szesnastej Cariny Hils oraz dwunastej Norweżki Henriette Smeby. Na starcie zabrakło także Austriaczek: m.in. pierwszej w zeszłym roku Evy Ganster, która zakończyła karierę oraz trzeciej Danieli Iraschko i siódmej Tanji Drage, które zmagały się z kontuzjami więzadeł^[11][12]. Zwyciężczynią FIS Sommer Ladies Tournee 2004 była Eva Ganster przed Lindsey Van i Danielą Iraschko^[13].

W poprzednich edycjach turnieju dwukrotnie zwyciężała Daniela Iraschko (2001^[14], 2002^[15]), a po razie wygrały Norweżka Anette Sagen (2003^[16]) i Austriaczka Eva Ganster (2004^[13]), która także dwukrotnie (2001^[14] i 2002^[15]) stawała na drugim stopniu podium. Dwa razy w pierwszej trójce plasowała się Japonka Ayumi Watase – trzecia w 2001^[14] i 2003^[16] roku.

W okresie zimowym organizowany był turniej FIS Ladies Grand Prix rozgrywany według tych samych zasad co FSLT. Czterokrotnie zwyciężała Daniela Iraschko (2000^[17], 2001^[18], 2002^[19], 2005^[20]), Eva Ganster czterokrotnie stawała na podium (2000^[17], 2001^[18], 2003^[21], 2004^[22]). Anette Sagen w 2002^[19] roku była druga, a w 2003^[21] i przedostatniej^[22] edycji uplasowała się na pierwszej pozycji. W ostatnich trzech edycjach na podium stawała także Lindsey Van, trzecia w 2003^[21] roku oraz druga w 2004^[22] i 2005^[20] roku.

Pierwszy z konkursów przeprowadzony w ramach FIS Sommer Ladies Tournee 2005 odbył się na obiekcie średnim w Bischofshofen. Wystartowało w nim trzydzieści zawodniczek. W pierwszej serii sześciu zawodniczkom udało się uzyskać odległość równą co najmniej punktowi konstrukcyjnemu, umieszczonemu na 65 metrze. Najdalej skoczyła Jessica Jerome (69,5 m), jednak nieco lepsze noty za styl uzyskała Line Jahr, która uzyskała o pół metra gorszą odległość niż Amerykanka. Trzecią odległość serii uzyskały Anette Sagen i Maja Vtič (68,0 m), przy czym Słowenka uzyskała lepsze noty za styl, dzięki czemu uplasowała się na trzecim miejscu po pierwszej serii, z przewagą 1,5 punktu nad Norweżką. Liderką po pierwszej serii była Line Jahr, przed Jessicą Jerome.

W serii finałowej siedem skoczkiń osiągnęło odległość powyżej punktu konstrukcyjnego. Najdalej w drugiej serii lądowała Anette Sagen, która uzyskała 70,0 metrów, uzyskując tym samym najlepszą notę za skok w drugiej serii konkursu. Podobnie jak w pierwszej serii również Line Jahr (68,5 m), Jessica Jerome (67,0 m), Lindsey Van (67,0 m) i Maja Vtič (65,5 m) uzyskały odległości powyżej 65 m. Zwyciężczynią konkursu została Jahr, z przewagą 0,8 punktów nad Sagen i 6,9 nad Jerome.

W drugiej serii zawodów została zdyskwalifikowana Włoszka Elena Runggaldier^[30].

Dwa dni po rozpoczynającym FIS Sommer Ladies Tournee 2005 konkursie w Bischofshofen przeprowadzone zostały drugie indywidualne zawody, tym razem na skoczni Vogtlandschanze (K-80). W pierwszej serii żadnej zawodniczce nie udało się uzyskać odległości równej lub powyżej punktu konstrukcyjnego. Najdalej skoczyły Norweżka Anette Sagen i Czeszka Vladěna Pustková, które uzyskały 78,5 metra, co było wynikiem o siedem i pół metra krótszym niż rekord skoczni. Katie Willis i Atsuko Tanaka, uzyskały drugą odległość pierwszej serii (78,0 m), jednak pierwsza z Kanadyjek otrzymała lepsze noty za styl. Notę powyżej 100 punktów uzyskały jeszcze: Brenna Ellis (104,5 pkt), Katja Požun (101,0 pkt), Jessica Jerome (100,5 pkt). Po pierwszej serii Willis, dzięki lepszym notom za styl, klasyfikowała się na pierwszym miejscu z przewagą punktu nad Sagen. Trzecia była Pustková, z przewagą punktu nad Tanaką.

W serii finałowej Lindsey Van i Katie Willis (80,0 m), jako jedynym zawodniczkom, udało się uzyskać odległość równą punktowi konstrukcyjnemu. Prowadząca po pierwszej serii Kanadyjka, wobec słabszych skoków bezpośrednich rywalek, utrzymała pozycję w klasyfikacji łącznej konkursu. Amerykanka, która w pierwszej serii po skoku na 75,5 metra zaliczyła podpórkę, przez co klasyfikowała się na szesnastym miejscu, jednak dzięki najdalszemu skokowi, i najlepszym notom za styl w konkursie, awansowała o 10 miejsc klasyfikując się ostatecznie na szóstej pozycji^[35]. Line Jahr uzyskała drugą odległość drugiej serii, dzięki czemu ósma po pierwszej serii Austriaczka awansowała na piąte miejsce w klasyfikacji łącznej konkursu. Siódma po pierwszej serii Jessica Jerome (78,5 m) uzyskała drugą notę drugiej serii, przy podobnych notach za styl co jej koleżanka z kadry, co pozwoliło jej na awans na najniższy stopień podium drugiego konkursu FSLT. Sklasyfikowana na trzecim miejscu po pierwszej serii Czeszka Pustková, została zdyskwalifikowana w drugiej serii. Wygrała Willis z przewagą 5,0 punktów przed Sagen i 6,5 nad Jerome.

Z konkursu została zdyskwalifikowana Austriaczka Jacqueline Seifriedsberger oraz w drugiej serii Vladěna Pustková.

Zawodniczki w pierwszej i drugiej serii skakały z czternastej belki startowej. Podczas zawodów było pochmurnie, temperatura powietrza w czasie pierwszej kolejki skoków wynosiła 12,5 °C, a w czasie drugiej 11,6 °C^[31].

Dwa dni po konkursie w Klingenthal przeprowadzony został trzeci indywidualny konkurs FSLT, na Pöhlbachschanze (K-60) w Pöhli. Wystartowały w nim trzydzieści trzy zawodniczki. W pierwszej serii trzem skoczkiniom udało się uzyskać odległość równą lub powyżej punktu konstrukcyjnego. Były to Norweżki Anette Sagen (62,5 m) i Line Jahr (60,5 m) oraz Amerykanka Jessica Jerome (60,5 m). Najlepsze noty za styl uzyskała Jahr, jednak dzięki o dwa metry lepszemu skokowi Sagen uplasowała się na pierwszym miejscu po pierwszej serii, tuż za nią była jej rodaczka. Po pierwszej serii plasująca się na trzecim miejscu Amerykanka, miała 0,5 punktu straty do Jahr, i 2,3 punktu do Sagen.

W drugiej serii osiem skoczkiń osiągnęło odległość 60-metrową. Pierwszą, która tego dokonała, była dwunasta po pierwszej turze skoków Maja Vtič, która wylądowała pół metra za punktem konstrukcyjnym, podobną odległość uzyskała Yoshiko Kasai. Rezultat ten został poprawiony przez Melanie Faißt i Lindsey Van, obie skoczyły po 61 metrów. Te wyniki poprawiły plasujące się na pierwszych trzech pozycjach po pierwszej serii zawodniczki, czyli Anette Sagen (63,5 m), Jessice Jerome (62,5 m) i Line Jahr (61,5 m). Amerykance, która poprawiła o dwa metry uzyskaną w pierwszej serii odległość, zabrakło 0,1 punkt, aby wyprzedzić Norweżkę Jahr, która dzięki lepszym notom za styl utrzymała drugą pozycję w klasyfikacji końcowej. Wygrała Sagen z przewagą 3,1 punktu nad Jahr, i o 3,2 Jerome.

Z konkursu została zdyskwalifikowana Kanadyjka Katie Willis.

Zawodniczki w pierwszej serii skakały z dziewiątej belki startowej, a w drugiej z dziesiątej. Podczas zawodów było słonecznie, temperatura powietrza wynosiła 17,0 °C^[32].