Formuła E Sezon 2018/2019

• BMW wszedł do Formuły E jako producent, współpracując z zespołem Andretti Autosport^[25].
• Przedsiębiorstwo HWA AG dołączyło do serii i nawiązało współpracę techniczną z Venturi. W ramach umowy, HWA otrzyma napęd monakijskiego producenta na sezon 2018/2019. Ponadto przedsiębiorstwo ma być prekursorem wejścia Mercedesa do tej serii w sezonie 2019/2020^[30].
• Nissan wejdzie do mistrzostw jako producent, zastępując Renault we współpracy z zespołem DAMS. Renault motywowało tę decyzję chęcią skupienia się na programie Formuły 1^[19].
• Ekipa Techeetah została oficjalnym zespołem DS Automobiles, zastępując na tym miejscu zespół Virgin Racing^[22]. Brytyjska stajnia zacznie używać napędu Audi^[3][22].

• W kalendarzu znalazły się trzy nowe wyścigi: w Ad-Dirijja, Sanyi i Bernie. Wyścig w Arabii Saudyjskiej będzie wyścigiem inaugurującym sezon^[38][39]. Runda w Sanyi jest powrotem Chin do kalendarza Formuły E^[40]. Wyścig w stolicy Szwajcarii zastąpi dotychczas rundę rozgrywaną w Zurychu^[41].
• Do kalendarza powrócił wyścig w Monako, który jest organizowany naprzemiennie z historycznym Grand Prix Monako.
• Wyścig o ePrix Santiago odbędzie się na nowym torze, zlokalizowanym przy Parku O’Higginsa. Stało się tak wskutek protestu mieszkańców Barrio Lastarria^[37]
• W kalendarzu miał się znajdować wyścig w São Paulo. Poprzednia próba, w sezonie 2017/2018 nie doszła do skutku ze względu na prywatyzację Anhembi Park. Władze miasta postanowiły przenieść wyścig na sezon 2018/2019^[42]. Runda ta nie została uwzględniona w prowizorycznym kalendarzu.
• Z kalendarza usunięto wyścigi w Zurychu i Punta del Este.

Jean-Éric Vergne zdobył najwięcej razy miejsca na podium, otrzymując trofeum od sponsora tytularnego, voestalpine. Jednocześnie Francuz stał się tym samym pierwszym w historii laureatem tej nagrody.

Od tego sezonu, w ramach mistrzostw wprowadzono miniserię voestalpine European Races, na który składają się wyścigi rozgrywane w Europie. Kierowca, który zdobędzie najwięcej miejsc na podium we wszystkich pięciu wyścigach otrzyma trofeum wyprodukowane przez firmę voestalpine^[43].

• Dotychczasowy samochód używany w Formule E, Spark-Renault SRT_01E został zastąpiony modelem SRT05e^[44]. Nowe podwozie opracowane przez Spark Racing Technology zawiera dwa skrzydełka zamiast standardowego tylnego skrzydła, ogromny dyfuzor, przednie nakola i osłonę "halo", używaną w innych samochodach jednomiejscowych^[44].
• W samochodzie znajduje się nowa standardowa bateria, wyprodukowana przez McLaren Applied Technologies i Lucid^[45][46]. Dzięki temu kierowca będzie mógł przejechać cały dystans wyścigu bez zmiany samochodu^[46]. Pojemność baterii wzrosła z 28 do 54 kWh^[47].
• Maksymalna moc wyjściowa samochodów wzrośnie do 250 kW w kwalifikacjach i do 200 kW w wyścigu^[47][48].
• Seria wprowadziła doładowanie, zwane trybem ataku bądź Mario Kart Mode^[49]. W niej kierowcy otrzymują dodatkowe 25kW mocy, jadąc przez wyznaczoną specjalną strefę, znajdującą się poza wyścigową linią jazdy^[49]. Ich dostępna liczba oraz długość są ustalane indywidualnie dla każdego wyścigu^[49].

• Od tego sezonu wyścigi liczą 45 minut + jedno okrążenie, zamiast dotychczasowej określonej liczby okrążeń^[49].

Poz.	Kierowca														Punkty
1	Jean-Éric Vergne	2	5	NU	13	13	1	14	6	1	3	1	15	7	136
2	Sébastien Buemi	6	8*	NU*	21†*	NU*	8*	5*	15*	5*	2*	3*	1*	3*	119
3	Lucas Di Grassi	9*	7	12	1*	2	15†*	7*	4	NU	1	9*	5*	18*	108
4	Robin Frijns	12	2	5	11	3	14†	4	1	17†	13	NU	NU	1	106
5	Mitch Evans	4	9	6	7	7	9	1	16	6	12	2	2	17	105
6	António Félix da Costa	1*	NU*	NU*	2*	10*	3*	9*	7*	DK*	4*	12*	3*	9*	99
7	Daniel Abt	8*	10	3*	10*	4*	5*	18†*	3*	15*	6*	6*	6*	5*	95
8	André Lotterer	5	6	13	5	14	4	2	2	7	NU	14	17	NU	86
9	Sam Bird	11	3	1	9	6	NU	11	11	16†	9	4	8	4	85
10	Oliver Rowland	7	15	NU	20†	NU	2	6	12	2	8	NU	14	6	71
11	Jérôme d’Ambrosio	3	1	10*	4	NU	6	8	17†	11	17	13	9	11	67
12	Pascal Wehrlein		NU*	2	6	NU*	7	10	10	4	10	NU	7	13	58
13	Alexander Sims	18	4	7	14	NU	NU	17	NU	13	7	11	4	2	57
14	Edoardo Mortara	19	13	4	3	1	13	NU	NU	NU	11	NU	NU	NU	52
15	Felipe Massa	17*	18*	NU	8	5	10	NU	9*	3	15*	8	16†	16	36
16	Stoffel Vandoorne	16*	NU*	NU*	18*	NU*	NU*	3*	NU*	9*	5*	10*	13*	8*	35
17	Maximilian Günther	15	12	NU				19†	5	NU	14	5	NU	19	20
18	Alex Lynn							12	NU	8	NU	7	NU	NU	10
19	Gary Paffett	NU	NU	14	16	8	NU	NU	8	12	16	17	11	10	9
20	Oliver Turvey	13	16	8	12	9	11	13	14	NU	18	16	10	14	7
21	José María López	NU	11	9	17	11	NU	16	13	10*	20	DK	12	NU	3
22	Nelson Piquet Jr.	10	14	11	NU	NU	NU								1
23	Tom Dillmann	14	17	NU	15	12	12	15	NU	14	19	15	NU		0
24	Felipe Nasr				19	NU	NU								0
25	Felix Rosenqvist	NU													0
Poz.	Kierowca														Punkty

Klasyfikacja voestalpine European Races[43]
Poz.	Kierowca						Podium			Razem
1	Jean-Éric Vergne	14	6	1	3	1	2	0	1	3
2	Mitch Evans	1	16	6	12	2	1	1	0	2
3	André Lotterer	2	2	7	NU	14	0	2	0	2
4	Sébastien Buemi	5	15	5	2	3	0	1	1	2
5	Robin Frijns	4	1	17†	13	NU	1	0	0	1
5	Lucas Di Grassi	7	4	NU	1	9	1	0	0	1
6	Oliver Rowland	6	12	2	8	NU	0	1	0	1
7	Stoffel Vandoorne	3	NU	9	5	10	0	0	1	1
7	Daniel Abt	18†	3	15	6	6	0	0	1	1
7	Felipe Massa	NU	9	3	15	8	0	0	1	1
Kierowcy, którzy nie zdobyli miejsc na podium zostali pominięci w tej klasyfikacji

Uwagi:
Pogrubienie – PP
Kursywa – Najszybsze okrążenie
* – FanBoost
† – Kierowca, który nie ukończył wyścigu, ale przejechał 90% dystansu wyścigu