Fuji LM-1 Nikko

Fuji LM-1 Nikko
Ilustracja
Fuji LM-1
Dane podstawowe
Państwo

 Japonia

Producent

Fuji Heavy Industries

Typ

samolot komunikacyjny

Załoga

1–2

Historia
Data oblotu

6 czerwca 1955 roku

Lata produkcji

1955–1956

Wycofanie ze służby

1983 (JGSDF)

Liczba egz.

27

Dane techniczne
Napęd

silnik cylindrowy Continental O-470

Moc

225 KM

Wymiary
Rozpiętość

9,98 m

Długość

7,9 m

Wysokość

3,63 m

Masa
Własna

1013 kg

Startowa

1531 kg

Osiągi
Prędkość maks.

298 km/h

Prędkość przelotowa

253 km/h

Pułap

5300 m

Dane operacyjne
Liczba miejsc
4 (3 pasażerów + 1 pilot)

Fuji LM-1 Nikko – japoński lekki samolot komunikacyjny, opracowany w połowie lat 50. XX wieku przez firmę Fuji Heavy Industries.

Historia

Na początku lat 50. XX wieku, firma Fuji Heavy Industries wybudowała na licencji 176 samolotów szkolnych Beechcraft T-34 Mentor. Fuji podjęła się prac przeprojektowania i przebudowy T-34 Mentor na czteromiejscowy samolot komunikacyjny, który zyskał oznaczenie LM-1. Przebudowa polegała na dodaniu nowej powiększonej, centralnej części kadłuba do skrzydeł, podwozia oraz części ogonowej, które pochodziły z oryginalnego Mentora. Prototyp oblatano 6 czerwca 1955 roku. Produkcja seryjna rozpoczęła się w 1955 roku, zaś zakończyła się rok później. Łącznie wybudowano 27 samolotów[1][2].

LM-1 dostarczono do Japońskich Lądowych Sił Samoobrony (JGSDF), gdzie używano ich do zadań łącznikowych i ogólnego transportu. Samoloty wycofano ze służby w 1983 roku. Kilka LM-1 sprzedano na amerykański rynek cywilny[1][2].

Wersje

Wersje produkcyjne samolotu LM-1[2][1]:

  • LM-1 – podstawowa wersja komunikacyjna, napędzana przez silnik Continental O-470. Zbudowano 27 egzemplarzy.
  • LM-2 – mocniejszy wariant z silnikiem Lycoming, który generował moc 340 KM. 2 egzemplarze LM-1 przebudowano do powyższego standardu.
  • RTAF-2 – tajska wersja maszyny budowana na licencji[3].
  • LM-11 Supernikko – proponowana wersja LM-1 z mocniejszym silnikiem Lycoming O-480[4].

Galeria

Przypisy

  1. 1 2 3 William Green, The Aircraft of the World, Macdonald & Co (Publishers) Ltd., 1956, str. 86.
  2. 1 2 3 Rod Simpson, Airlife's World Aircraft., Airlife Publishing Ltd., 2001, str. 246, ISBN 1-84037-115-3.
  3. ↑ Aircraft Production In Thailand [online], www.aeroflight.co.uk [dostęp 2022-02-09].
  4. ↑ Leonard Bridgman, Jane's All the World's Aircraft 1958–59, 1958, str. 201.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.