Guardiamarina Riquelme (1896)

Guardiamarina Riquelme

Bliźniacza jednostka „Teniente Serrano”
Klasa	niszczyciel
Typ	Capitán Orella
Historia
Stocznia	Cammell Laird, Birkenhead
Wodowanie	1896
Armada de Chile
Nazwa	„Guardiamarina Riquelme” → „Lientur” (od 1924)
Wejście do służby	1896
Wycofanie ze służby	1930
Los okrętu	złomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 300 ton
Długość	64,9 m między pionami
Szerokość	6,55 m
Zanurzenie	1,79 m
Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 6250 KM 4 kotły, 2 śruby
Prędkość	30 węzłów
Zasięg	3000 Mm przy prędkości 13 węzłów
Uzbrojenie
1 działo kal. 76 mm 5 dział kal. 57 mm (5 x I)
Wyrzutnie torpedowe	2 × 450 mm (2 x I)
Załoga	65

Guardiamarina Riquelme – chilijski niszczyciel z przełomu XIX i XX wieku, jedna z czterech jednostek typu Capitán Orella. Okręt został zwodowany w 1896 roku w brytyjskiej stoczni Cammell Laird w Birkenhead, a w skład Armada de Chile wszedł w tym samym roku. W 1924 roku nazwę niszczyciela zmieniono na „Lientur”. Jednostka została wycofana ze służby w 1930 roku i następnie złomowana.

Niszczyciele typu Capitán Orella zostały zamówione przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii, podobnie jak pozyskane kilka lat wcześniej większe jednostki – dwie kanonierki torpedowe typu Almirante Lynch i zamówioną w tym samym czasie kanonierkę „Almirante Simpson”^[1][2] . Okręty miały stalowy kadłub, wypukłą część dziobową i równomiernie rozmieszczone cztery kominy^[1][2] . W momencie pozyskania były najnowocześniejszymi jednostkami swojej klasy w Ameryce Łacińskiej^[2] .

„Guardiamarina Riquelme” zbudowany został w stoczni Cammell Laird w Birkenhead^[1][3]. Wodowanie odbyło się w 1896 roku^[1][2] .

Okręt był niszczycielem o długości między pionami 64,9 metra, szerokości 6,55 metra i zanurzeniu 1,79 metra^[1][2] . Wyporność normalna wynosiła 300 ton^[1][4]. Siłownię okrętu stanowiły dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 6250 KM, do których parę dostarczały cztery kotły Normand^[1][2] . Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 30 węzłów^[1]. Okręt zabierał zapas 90 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 13 węzłów^[2] [3].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się: umieszczone na dziobie pojedyncze działo kalibru 76 mm (3 cale) Armstrong L/40 i pięć pojedynczych 6-funtowych dział kal. 57 mm Hotchkiss L/40^[1][2] . Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze pokładowe obracalne wyrzutnie kal. 450 mm (18 cali): jedna na śródokręciu i jedna w części rufowej^[1][2] [a]

Załoga okrętu składała się z 65 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1][2] .

Okręt został przyjęty w skład Armada de Chile w 1896 roku^[2] . Na próbach prędkości przeprowadzonych w 1897 roku „Guardiamarina Riquelme” osiągnął 30 węzłów^[3]. W 1924 roku nazwę niszczyciela zmieniono na „Lientur”^[2] . Jednostkę wycofano ze służby w 1930 roku i następnie złomowano^[1][2] [b].

• Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
• Tony DiGiulian: Torpedoes of the United Kingdom/Britain. www.navweaps.com. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: CAPITÁN ORELLA destroyers (1896). Navypedia. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
• Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).