Isonoe
![]() | |
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca |
Scott Sheppard, David Jewitt, Yanga Fernández i Eugene A. Magnier |
| Data odkrycia |
23 listopada 2000 |
| Tymczasowe oznaczenie |
S/2000 J 6 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
23 231 000 km[1] |
| Mimośród |
0,2471[1] |
| Okres obiegu |
726,26 d[1] |
| Nachylenie do ekliptyki |
165,250°[1] |
| Długość węzła wstępującego |
130,961°[1] |
| Argument perycentrum |
116,879°[1] |
| Anomalia średnia |
124,941°[1] |
| Własności fizyczne | |
| Średnica równikowa |
4 km[2] |
| Masa |
~7,5 × 1013 kg |
| Średnia gęstość |
2,6 g/cm³ |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
~0,0014 m/s² |
| Albedo |
0,04 |
| Jasność absolutna | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
|
Isonoe (Jowisz XXVI) – mały zewnętrzny księżyc Jowisza, odkryty w 2000 roku przez grupę astronomów z Uniwersytetu Hawajskiego, kierowaną przez Scotta Shepparda.
Nazwa
W mitologii Isonoe była jedną z Danaid, córek Danaosa i kochanką boga Zeusa (Jowisza).
Charakterystyka fizyczna
Isonoe jest jednym z najmniejszych księżyców Jowisza, jego średnicę ocenia się na około 4 km. Średnia gęstość tego ciała ma wartość ok. 2,6 g/cm3, a składa się przeważnie z krzemianów. Powierzchnia Isonoe jest bardzo ciemna – jego albedo wynosi zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 22,5 magnitudo.
Isonoe obiega Jowisza ruchem wstecznym, czyli w kierunku przeciwnym do obrotu planety wokół własnej osi. Satelita należy do grupy Karme.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Isonoe. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2009-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)].
- Isonoe. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23]. (ang.).

