Megaclite
![]() | |
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca |
Scott Sheppard, David Jewitt, Yanga Fernández i Eugene A. Magnier |
| Data odkrycia |
25 listopada 2000 |
| Tymczasowe oznaczenie |
S/2000 J 8 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
23 814 000 km[1] |
| Mimośród |
0,4156[1] |
| Okres obiegu |
752,88 d[1] |
| Nachylenie do ekliptyki |
152,781°[1] |
| Długość węzła wstępującego |
280,575°[1] |
| Argument perycentrum |
288,882°[1] |
| Anomalia średnia |
135,272°[1] |
| Własności fizyczne | |
| Średnica równikowa |
6 km[2] |
| Masa |
~2,1 × 1014 kg |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
~0,0019 m/s² |
| Albedo |
0,04 |
| Jasność absolutna | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
|
Megaclite (Jowisz XIX) – mały zewnętrzny księżyc Jowisza, odkryty 25 listopada 2000 roku przez grupę astronomów z Uniwersytetu Hawajskiego, kierowaną przez Scotta Shepparda.
Charakterystyka fizyczna
Megaclite jest jednym z mniejszych księżyców Jowisza, jego średnicę ocenia się na około 6 km. Średnia gęstość tego ciała ma wartość ok. 2,6 g/cm3, a składa się przeważnie z krzemianów. Powierzchnia Megaclite jest bardzo ciemna – jego albedo wynosi zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 21,7 magnitudo.
Satelita obiega Jowisza ruchem wstecznym, czyli w kierunku przeciwnym do obrotu planety wokół własnej osi. Należy do grupy Pazyfae.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Megaclite. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2009-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)].
- Megaclite. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23]. (ang.).

