Język kemak
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
72 tys.[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kem | ||
| IETF | kem | ||
| Glottolog | kema1243 | ||
| Ethnologue | kem | ||
| BPS | 0130 0 | ||
| Występowanie | |||
 Rozprzestrzenienie języka kemak | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kemak, także ema – język austronezyjski używany w Timorze Wschodnim i Indonezji, przez członków grupy etnicznej Kemak[1].
Według danych z 2010 roku posługuje się nim 62 tys. mieszkańców Timoru Wschodniego (dystrykty Bobonaro i Ermera), natomiast całkowita liczba użytkowników wynosi 72 tysiące[1].
Dzieli się na szereg dialektów: nogo (nogo-nogo), kemak, marobo, haubaa, kailaku, maliana, atsabe, hatolia, atabae. Jest blisko spokrewniony z językami mambai i tokodede[1].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kemak, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13] (ang.).