Język loloda

Loloda
Obszar

wyspa Halmahera (Moluki Północne, Indonezja)

Liczba mówiących

17 tys. (1991)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy
Kody języka
ISO 639-3 loa
IETF loa
Glottolog lolo1264
Ethnologue loa
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język loloda, także: loda[1][2][3], loloda-laba[4]język zachodniopapuaski używany w północnej części wyspy Halmahera w prowincji Moluki Północne w Indonezji, tj. na wybrzeżu północno-zachodnim oraz na pobliskich mniejszych wyspach. Należy do grupy języków północnohalmaherskich[1][5].

Według danych z 1991 roku posługuje się nim 17 tys. osób[1][5]. Jego obszar obejmuje północno-zachodni fragment Halmahery oraz wyspy Salangadeke, Dedeta, Tuakara i Doi[6][7]. W użyciu jest także narodowy język indonezyjski[1]. Na jego terytorium występują również inne języki. W niektórych miejscowościach używane są języki galela i tobelo, a wieś Posi Posi jest częściowo zamieszkiwana przez imigrantów z wysp Sangir i Talaud[8].

Według lokalnej identyfikacji istnieją dwie odmiany: północna i południowa[7]. Między obiema odmianami występuje ograniczona wzajemna zrozumiałość[5][9]. Publikacja Ethnologue traktuje je jako odrębne języki (loloda i laba)[1][5]. Odmiana południowa (o niewielkiej liczbie użytkowników) jest używana w kilku wsiach na południowym krańcu kecamatanu Loloda i ma być bliska fonologicznie językowi galela[5][9]. W analizie leksykostatystycznej z 1988 roku (C.L. Voorhoebe) została sklasyfikowana jako wariant galela[7].

W piśmie stosuje się alfabet łaciński[1]. Jest słabo udokumentowany. Powstały nieliczne publikacje poświęcone temu językowi[4][7]. Istnieją listy słownictwa z czasów kolonialnych[7]. W 1904 roku opublikowano pracę porównującą języki galela i loloda[10].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Loloda, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-23] (ang.).
  2. British and Foreign Bible Society: The Report of the British and Foreign Bible Society. Philanthropic Society, 1920, s. 267. [dostęp 2022-07-11]. Cytat: The Netherlands B.S. has published St. Matthew’s Gospel in Loda (or Loloda), a language akin to Galela, spoken on the N.W. coast of Halmahera. (ang.).
  3. Andrew Dalby, Dictionary of Languages: The definitive reference to more than 400 languages, London: A & C Black, 2004, s. 621, ISBN 978-1-4081-0214-5, OCLC 842286334 (ang.).
  4. 1 2 Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Loloda-Laba. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-01)]. (ang.).
  5. 1 2 3 4 5 M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Laba, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-08] (ang.).
  6. Voorhoeve 1983 ↓, s. 16.
  7. 1 2 3 4 5 Voorhoeve 1988 ↓, s. 187.
  8. Voorhoeve 1988 ↓, s. 187, 202–203.
  9. 1 2 Barbara F. Grimes, Richard Saunders Pittman, Joseph Evans Grimes (red.), Ethnologue: Languages of the World, wyd. 13, Dallas: Summer Institute of Linguistics, 1996, s. 641–642, ISBN 978-1-55671-026-1, OCLC 36787271 (ang.).
  10. M.J. van Baarda, Het Lóda’sch, in vergelijking met het Galéla’sch dialect op Halmaheira, „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde”, 56 (1), 1904, s. 330–391, DOI: 10.1163/22134379-90002009, ISSN 0006-2294 [dostęp 2022-09-18] (niderl.).

Bibliografia