James Horner

James Roy Horner urodził się 14 sierpnia 1953 w Los Angeles, w rodzinie żydowskich imigrantów z Austro-Węgier. Jego ojcem był Harry Horner – scenograf (zdobywca dwóch Oscarów) i reżyser, a matką Joan Fraenkel. Był bratem Christophera i Anthony’ego. Rodzina Hornera w późnych latach 50. przeniosła się do Londynu. Tam, w wieku pięciu lat James rozpoczął naukę gry na fortepianie.

Studia kompozytorskie rozpoczął na Royal College of Music w Londynie, w klasie Györgya Ligetiego. Po roku, w latach 70. powrócił do Kalifornii, gdzie studiował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii, a następnie na Uniwersytet Kalifornijski, kampus Los Angeles (studiował m.in. w klasie Paula Chihary). Otrzymał tytuł magistra teorii muzyki i kompozycji i rozpoczął studia doktorskie jednocześnie nauczając oraz współpracując przy muzycznej ilustracji filmów studenckich Amerykańskiego Instytutu Filmowego. Po rozczarowującej pracy przy swoim pierwszym koncercie Spectral Shimmers zrezygnował z kariery pedagogicznej i kompozytorskiej, zwracając się ku karierze kompozytora muzyki filmowej.

Horner początkowo tworzył muzykę do filmów studenckich, a w roku 1979 rozpoczął współpracę z wytwórnią New World Pictures Rogera Cormana specjalizującej się w niskobudżetowych horrorach i filmach fantastycznych. W ten sposób Horner stworzył swoje pierwsze oprawy muzyczne do filmów, tj. Lady in Red, Humanoidy z głębiny, Bitwa wśród gwiazd. Tworzył także do filmów telewizyjnych.

Większy rozgłos przyniosły mu oprawy muzyczne do filmów: Ręka Olivera Stone’a i Star Trek II: Gniew Khana. Dzięki nim, Horner zaczął otrzymywać więcej propozycji filmowych, głównie science-fiction i fantasy. W roku 1984 Akademia Filmów Science-Fiction, Horror i Fantasy nagrodziła go dwiema nominacjami za muzykę do filmu Coś paskudnego tu nadchodzi i Krull oraz statuetką Saturna za muzykę do Burzy mózgów. W roku 1983, jako najmłodszy dyrygent w historii, współpracował z orkiestrą London Symphony Orchestra (po raz pierwszy przy Burzy mózgów i wielokrotnie w późniejszych latach).

W roku 1985 przy filmie Kokon po raz pierwszy współpracował z reżyserem Ronem Howardem. W roku 1986 dzięki muzyce do filmu Obcy – decydujące starcie Jamesa Camerona, otrzymał swoją pierwszą nominację do Oscara. Napisał także muzykę do filmu animowanego Amerykańska opowieść. Za piosenkę z filmu otrzymał nominację do Oscara oraz dwie nagrody Grammy. Była to także pierwsza jego praca do filmu wyprodukowanego przez Stevena Spielberga. Horner w późniejszych latach napisał muzykę do kilku wyprodukowanych przez niego filmów familijnych i animowanych jak Pradawny ląd, Kacper czy Balto. Dzięki zdobytym wyróżnieniom, Horner na przełomie lat 80. i 90. stał się jednym z najbardziej znanych kompozytorów Hollywood.

W roku 1990 Horner otrzymał swoją trzecią nominację do Oscara za muzykę do filmu Pole marzeń. W roku 1993 napisał muzykę aż do dziewięciu filmów. Nawiązał także współpracę z Melem Gibsonem przy filmie Człowiek bez twarzy. Pisał muzykę do filmów familijnych m.in. Jack Niedźwiadek, W sercu Afryki, Jumanji. W roku 1995 Horner zdobył dwie nominacje do Oscara za muzykę do Apollo 13 i Braveheart. Waleczne serce.

W roku 1997 Horner napisał muzykę do filmu Jamesa Camerona Titanic. Film okazał się kasowym sukcesem, a kompozytor został nagrodzony Oscarem i Złotym Globem. Piosenka My Heart Will Go On skomponowana przez Hornera także odniosła sukces przynosząc twórcy kolejnego Oscara, Złoty Glob i trzy nagrody Grammy. Płyta z muzyką z filmu stała się najlepiej sprzedającym się wydaniem z muzyką filmową w historii.

W kolejnych latach Horner skomponował muzykę m.in. do filmu katastroficznego Dzień zagłady i do filmów o przygodach Zorro (Maska Zorro w roku 1998).

Po roku 2000 Horner napisał muzykę m.in. do filmów wojennych (Wróg u bram, Cena honoru), kasowego filmu historycznego Troja, filmu Mela Gibsona Apocalypto. Stworzył także oprawę muzyczną do filmów Piękny umysł (2001) i Dom z piasku i mgły (2003) za które otrzymał nominacje do Oscara oraz do filmu Legenda Zorro (2004).

W roku 2009 Horner stworzył muzykę do kolejnego kasowego filmu Camerona Avatar. Otrzymał za nią nominacje do wielu nagród w tym do Oscara i Złotego Globu.

W kolejnych latach Horner pisał muzykę zarówno do filmów niszowych jak Czarne złoto i meksykański film Cristiada oraz do filmów kasowych jak Niesamowity Spider-Man.

Horner zginął 22 czerwca 2015 r. w Santa Barbara w katastrofie lotniczej^[1] pilotowanego przez siebie samolotu Embraer EMB 312 Tucano, w wieku 61 lat.

1981

• Angel Dusted (reż. Dick Lowry)
• A Few Days in Weasel Creek (reż. Dick Lowry)

1982

• Fortepian dla pani Cimino (A Piano For Mrs. Cimino) (reż. George Schaefer)
• Rascals and Robbers: The Secret Adventures of Tom Sawyer and Huck Finn (reż. Dick Lowry) (wydanie płytowe: FSM, 2011)

1983

• Między przyjaciółmi (Between Friends) (reż. Lou Antonio)

1985

• Surviving (reż. Waris Hussein)
• Niesamowite historie (Amazing Stories) – serial TV: odc. 3, sezon 1 (Alamo Jobe) (reż. Michael D. Moore) (wydanie płytowe: La-La Land: Amazing Stories, anthology 1, 2006)
• Faerie Tale Theatre – serial TV: odc. 3, sezon 4 (The Pied Piper of Hamelin) (reż. Nicholas Meyer)

1990

• Opowieści z krypty (Tales From the Crypt) – serial TV: odc. 3, sezon 2 (Cutting Cards) (reż. Walter Hill)
• Zbliżenie (Extreme Close-Up) (reż. Peter Horton) (Wydanie płytowe: Intrada, 2009)

1992

• Croassroads – serial TV: temat (reż. Michael Apted)
• Fish Police – serial TV: temat i odc. 1 (The Shell Game)

2000

• Pieśń wolności (Freedom Song) (reż. Phil Alden Robinson) (wydanie płytowe: Sony Classical, 2000)

• In Her Own Time (reż. Lynne Littman) (1985)
• Jeden dzień w Auschwitz (One Day in Auschwitz) (reż. Steve Purcell) (2015)
• Living in the Age of Airplanes (reż. Brian J. Terwilliger) (2015) (wydanie audio: National Geographic Society, 2016)

• Let’s Go (reż. Douglas Trumbull) (1985)
• Kapitan EO (Captain EO) (reż. Francis Ford Coppola) (1986)
• Tummy Trouble (reż. Rob Minkoff) (1989)
• Norman and the Killer (reż. Bob Graham) (1991)
• First in Flight (reż. Brandon Hess) (2012)

1975

• The Drought

1978

• Fantasies
• Gist and Evans
• Landscapes
• Just for a Laugh
• The Watcher

• Conversations, utwór kameralny na 16 wykonawców (1976)
• Spectral Shimmers (koncert) (1977)
• A Forest Passage (koncert) (2000)
• Pas de Deux, koncert podwójny na skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę (2014)
• Collage, koncert na cztery rogi i orkiestrę (2015)

Inne kompozycje Jamesa Hornera to m.in.:

• Tematy do logo wytwórni filmowych: Imagine Entertainment, Universal Pictures (1990 – 1997), Icon Productions, CBS Films
• Muzyka do spotu reklamowego THX «Cimarron»
• Muzyka do pokazu akrobatycznego grupy lotniczej The Horsemen Aerobatic Team (The Flying Horsemen)
• Oprawa muzyczna do CBS Evening News (2006)

Nagroda Broadcast Film Critics Association

• 2006 – Nominacja – Najlepszy kompozytor – za muzykę do filmu Podróż do Nowej Ziemi

Nagroda Chicago Film Critics Association

• 1998 – Wygrana – Najlepsza muzyka – za muzykę do filmu Titanic
• 2002 – Nominacja – Najlepsza muzyka – za muzykę do filmu Piękny umysł
• 2009 – Nominacja – Najlepsza muzyka – za muzykę do filmu Avatar

Nagroda Las Vegas Film Critics Society (Sierra Award)

• 1998 – Wygrana – Najlepsza piosenka – za piosenkę My Heart Will Go On z filmu Titanic (wspólnie z Willem Jeningsem)

Nagroda Los Angeles Film Critics Association

• 1982 – Wygrana – Najlepsza muzyka – za muzykę do filmu 48 godzin

Nagroda Online Film Critics Society

• 2006 – Nominacja – Najlepsza muzyka – za muzykę do filmu Podróż do Nowej Ziemi

Nagroda Phoenix Film Critics Society

2002 – Nominacja – Najlepsza muzyka – za muzykę do filmu Piękny umysł