Jordan EJ12

Jordan EJ12

Kategoria	Formuła 1
Konstruktor	Jordan
Projektant	Eghbal Hamidy Gary Anderson
Dane techniczne
Nadwozie	monokok z kompozytu włókna węglowego
Zawieszenie przednie	kompozytowe popychacze aktywujące zamontowane do karoserii amortyzatory Penske i drążki skrętne, kompozytowe wahacze nierównej długości, tytanowe kolumny oraz stabilizator poprzeczny
Zawieszenie tylne	kompozytowe popychacze aktywujące zamontowane do skrzyni biegów amortyzatory Penske, kompozytowe wahacze nierównej długości, tytanowe kolumny oraz stabilizator poprzeczny
Silnik	Honda RA002E 3.0 V10
Skrzynia biegów	Jordan, półautomatyczna, 7 biegów + wsteczny
Paliwo	Elf
Opony	Bridgestone
Historia
Debiut	Grand Prix Australii 2002
Kierowcy	Giancarlo Fisichella Takuma Satō
Używany	2002
Wyścigi	17
Wygrane	0
Pole position	0
Najszybsze okrążenie	0
Jordan EJ11 Jordan EJ13

Jordan EJ12 – samochód Formuły 1 zaprojektowany przez Eghbala Hamidy’ego oraz Gary’ego Andersona i skonstruowany przez Jordan Grand Prix na sezon 2002.

Chociaż oparty na Jordanie EJ11, model EJ12 był całkowicie nowym projektem. Zastosowano nowy monokok z kompozytu włókna węglowego^[1]. Samochód z jego opadającym nosem^[2] znacznie różnił się z przodu od poprzednika. W celu zmniejszenia masy samochodu i redukcji środka ciężkości wprowadzone zostały nowe materiały i techniki produkcyjne^[3]. W efekcie Jordan EJ12 był lżejszy niż EJ11^[2].

Zmiana przodu wymusiła przeprojektowanie przedniego zawieszenia. By wyjść naprzeciw ówczesnym trendom projektowym w Formule 1, w zawieszeniu znajdowały się obsługiwane przez popychacze amortyzatory Penske, a tarcze hamulcowe Brembo zostały wyprodukowane z włókna węglowego. Jordan postanowił nadal korzystać z opon firmy Bridgestone, która zimą rozwijała nową specyfikację opon^[3].

Jordan EJ12 był drugim, po EJ11, samochodem Jordana stosującym silnik Hondy. Silnik ten był umieszczony inaczej niż wersja z 2001 roku, co wymusiło na Jordanie przeprojektowanie tylnej części samochodu^[3]. Dysponował on mocą 835–865 KM przy 18800 rpm^[4]. Silnik był sprzężony z siedmiobiegową skrzynią biegów, opartą na wersji z 2001 roku. Części skrzyni biegów zostały jednak umiejscowione niżej, by zoptymalizować sztywność Układ chłodzenia natomiast był lżejszy^[3].

Przepisy FIA na 2002 rok zabraniały stosowania elektronicznego wspomagania układu kierowniczego, stąd też Jordan stworzył dla modelu EJ12 nowy układ wspomagania^[3].

Samochód został zaprezentowany 22 lutego 2002 roku w siedzibie DHL na lotnisku w Brukseli. Firma DHL została tytularnym sponsorem zespołu, zaś poprzedni sponsor tytularny, Benson & Hedges, kontynuował współpracę z zespołem jako pomniejszy sponsor. Według magazynu „Marketing” umowa właściciela DHL – Deutsche Post – z Jordanem miała trwać trzy lata i była warta około 20 milionów funtów rocznie^[1]. Kierowcami EJ12 byli Giancarlo Fisichella, który jeździł już w Jordanie w 1997 roku, oraz debiutant Takuma Satō^[5].

Samochód spisywał się poniżej oczekiwań. EJ12 był delikatny i przez to awaryjny^[2], a jego kierowcy zdobyli łącznie dziewięć punktów. Pozwoliło to jednak na prześcignięcie w klasyfikacji konstruktorów drugiego zespołu napędzanego silnikami Hondy, BAR^[1].

Po 2002 roku Honda zaprzestała dostarczania silników Jordanowi, skupiając się wyłącznie na BAR. Od 2003 roku Jordan korzystał z silników Forda^[6].