Lauryn Williams

lekkoatletyka
Lauryn Williams
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Lauryn Chenet Williams

Data i miejsce urodzenia

11 września 1983
Pittsburgh

Wzrost

160 cm[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
LEKKOATLETYKA
Igrzyska olimpijskie
złoto Londyn 2012 sztafeta 4 × 100 m
srebro Ateny 2004 bieg na 100 m
Mistrzostwa świata
złoto Helsinki 2005 bieg na 100 m
złoto Helsinki 2005 sztafeta 4 × 100 m
złoto Osaka 2007 sztafeta 4 × 100 m
srebro Paryż 2003 sztafeta 4 × 100 m
srebro Osaka 2007 bieg na 100 m
Halowe mistrzostwa świata
srebro Moskwa 2006 bieg na 60 m
Igrzyska panamerykańskie
złoto Santo Domingo 2003 bieg na 100 m
złoto Santo Domingo 2003 sztafeta 4 × 100 m
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Kingston 2002 bieg na 100 m
srebro Kingston 2002 sztafeta 4 × 100 m
BOBSLEJE
Igrzyska olimpijskie
srebro Soczi 2014 dwójki

Lauryn Chenet Williams (ur. 11 września 1983 w Pittsburghu[1]) – amerykańska sprinterka oraz bobsleistka. Złota i srebrna medalistka olimpijska, trzykrotna mistrzyni świata, srebrna medalistka halowych mistrzostw świata, dwukrotna złota medalistka igrzysk panamerykańskich oraz złota medalistka mistrzostw świata juniorów.

Przebieg kariery

W 2002 roku zdobyła dwa medale mistrzostw świata juniorów, złoty w biegu na 100 m oraz srebrny w biegu rozstawnym 4 × 100 m. Rok później została srebrną medalistką seniorskich mistrzostw świata w Paryżu (medal wywalczyła w konkurencji biegu sztafet 4 × 100 m), jak również zdobyła dwa złote medale igrzysk panamerykańskich w Santo Domingo[2][3].

Podczas igrzysk olimpijskich w Atenach zdobyła srebrny medal w konkurencji biegu na 100 m, w finale tych zmagań uzyskała czas 10,96 – o 0,03 s gorszy niż triumfatorki Juliji Nieściarenki. Była również członkinią amerykańskiej sztafety 4 × 100 m, wprawdzie ekipa z jej udziałem uzyskała najlepszy czas w grupie eliminacyjnej (41,67), ale finałowego biegu nie ukończyła[4].

W 2005 roku wywalczyła dwa złote medale rozgrywanych w Helsinkach mistrzostw globu – w biegu na 100 m oraz w biegu sztafet 4 × 100 m. Rok później zdobyła pierwszy w karierze medal halowych mistrzostw świata, podczas zmagań rozgrywanych w Moskwie została wicemistrzynią globu w biegu na 60 m. Wystąpiła na mistrzostwach świata w Osace, w ich ramach amerykańska sztafeta 4 × 100 m z jej udziałem obroniła tytuł mistrzowski, a Williams indywidualnie zdobyła srebrny medal w biegu na 100 m[2].

Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie zajęła 4. miejsce w finale konkursu biegu na 100 m, jak również wystąpiła w konkursie biegu sztafet 4 × 100 m (amerykańska ekipa z udziałem Williams została zdyskwalifikowana w eliminacjach)[5]. W ramach igrzysk olimpijskich w Londynie zaś wzięła udział jedynie w konkursie biegu sztafet 4 × 100 m – Williams wystąpiła jedynie w fazie eliminacyjnej, mimo to wywalczyła złoty medal olimpijski[1].

W lipcu 2013 roku zakończyła karierę lekkoatletyczną z powodu kontuzji. Od tego momentu brała udział w zawodach międzynarodowych rozgrywanych w dyscyplinie bobslejów. Jednym z takich wydarzeń były igrzyska olimpijskie w Soczi, w trakcie których Amerykanka zdobyła srebrny medal w konkurencji dwójek kobiecych. Dzięki temu osiągnięciu została piątą w historii osobą (i pierwszą w historii Stanów Zjednoczonych), który zdobywała medale zarówno na letnich, jak i zimowych igrzyskach olimpijskich[6]. Ostatni start Amerykanki w zawodach bobslejowych miał miejsce w lutym 2015 roku podczas zmagań Pucharu Świata rozgrywanych w Innsbrucku[7].

Osiągnięcia

Wymieniono wyłącznie osiągnięcia lekkoatletyczne.

Rok Zawody Miasto Miejsce Konkurencja Wynik
2002Mistrzostwa świata juniorówJamajka Kingstonzłotobieg na 100 m11,33
srebrosztafeta 4 × 100 m43,66
2003Igrzyska panamerykańskieDominikana Santo Domingozłotobieg na 100 m11,12
złotosztafeta 4 × 100 m43,06
Mistrzostwa świataFrancja Paryżsrebrosztafeta 4 × 100 m42,03[a]
2004Igrzyska olimpijskieGrecja Atenysrebrobieg na 100 m10,96
DNFsztafeta 4 × 100 mDSQ
Światowy finał IAAFMonako Monakobrązbieg na 100 m11,21
2005Mistrzostwa świataFinlandia Helsinkizłotobieg na 100 m10,93
złotosztafeta 4 × 100 m41,78
Światowy finał IAAFMonako Monakobrązbieg na 100 m11,04
2006Halowe mistrzostwa świataRosja Moskwasrebrobieg na 60 m7,01
2007Mistrzostwa świataJaponia Osakasrebrobieg na 100 m11,01
złotosztafeta 4 × 100 m41,98
Światowy finał IAAFNiemcy Stuttgart5.bieg na 100 m11,31
5.bieg na 200 m22,94
2008Igrzyska olimpijskie Pekin4.bieg na 100 m11,03
DSQ Hsztafeta 4 × 100 mN/A
Światowy finał IAAFNiemcy Stuttgart6.bieg na 100 m11,22
6.bieg na 200 m23,30
2009Mistrzostwa świataNiemcy Berlin5.bieg na 100 m11,01
DNF Hsztafeta 4 × 100 mN/A
2012Igrzyska olimpijskieWielka Brytania Londynzłotosztafeta 4 × 100 m41,64[a]
Źródło: [2][3]

Rekordy życiowe

  • bieg na 100 m – 10,88 (19 sierpnia 2005, Zurych)
  • bieg na 200 m – 22,27 (22 maja 2005, Carson)
  • sztafeta 4 × 100 m – 41,58 (8 sierpnia 2009, Chociebuż)
Halowe
  • bieg na 60 m – 7,01 (10 marca 2006, Moskwa)
  • bieg na 200 m – 22,79 (12 marca 2004, Fayetteville)

Źródło: [2]

Uwagi

  1. 1 2 Zawodniczka startowała wyłącznie w eliminacjach, mimo to zdobyła medal.

Przypisy

  1. 1 2 3 Lauryn Williams. olympedia.org. [dostęp 2024-08-04]. (ang.).
  2. 1 2 3 4 Lauryn WILLIAMS | Profile. worldathletics.org. [dostęp 2024-08-04]. (ang.).
  3. 1 2 Lauryn Williams. athleticspodium.com. [dostęp 2024-08-04]. (ang.).
  4. ↑ Athletics. Official Report of the XXVIII Olympiad - Results. digital.la84.org, 2004-08-29. s. 267, 390, 392, 393. [dostęp 2024-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-13)]. (ang.).
  5. ↑ Athletics Official Results Book. Official Report of the XXIX Olympiad. digital.la84.org, 2008-08-24. s. 199, 340. [dostęp 2024-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-11-01)]. (ang.).
  6. ↑ Lauryn WILLIAMS Biography. olympics.com. [dostęp 2024-08-04]. (ang.).
  7. ↑ Lauryn Williams. ibsf.org. [dostęp 2024-08-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.