Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2015

Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2015

Asia Rugby Sevens Series 2015

2014 2016
Szczegóły turnieju
Termin	5 września – 11 października 2015
Liczba drużyn	12 (z 1 konfederacji)
Stadiony	3 (w 3 miastach)
I miejsce	Japonia
II miejsce	Hongkong
III miejsce	Korea Południowa
Statystyki turnieju
Najlepszy zawodnik	Teruya Goto (110)
Najwięcej przyłożeń	Teruya Goto (22)

Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2015 (Asia Rugby Sevens Series 2015) – siódme mistrzostwa Azji w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez Asia Rugby mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Azji. Zostały rozegrane w formie trzech rankingowych turniejów rozegranych pomiędzy 5 września a 11 października 2015 roku, a dwa z nich odbyły się wraz z zawodami kobiet.

Niespodzianką pierwszego turnieju była pierwsza od 2011 roku nieobecność w finale reprezentantów Hongkongu, których w ćwierćfinale pokonali Chińczycy, a ci z kolei w decydującym pojedynku ulegli Japończykom^[1][2]. Zwyciężyli oni także w pozostałych dwóch zawodach sezonu, zdobywając mistrzostwo kontynentu nie odnosząc porażki w całym cyklu, pozostałe miejsca na podium zajęli reprezentanci Hongkongu i Korei Południowej, a o ich ostatecznej pozycji decydowała różnica punktów^[3][4][5]. Zarówno w klasyfikacji punktowej, jak i przyłożeń, zwyciężył przedstawiciel triumfatorów Teruya Goto^[6].

W walce o tytuł mistrzowski wzięło udział dwanaście zespołów, a cykl składał się z trzech rankingowych turniejów. Mistrzem Azji została drużyna, która po rozegraniu trzech rankingowych turniejów – w Szanghaju, Bangkoku i Kolombo – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca. W przypadku tej samej ilości punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn były ustalane kolejno na podstawie^[7]:

• wyników spotkań pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
• lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych w tych spotkaniach;
• lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu;
• lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu;
• większej liczby zdobytych punktów we wszystkich spotkaniach sezonu;
• większej liczby zdobytych przyłożeń we wszystkich spotkaniach sezonu;
• rzutu monetą.

W każdych zawodach drużyny rywalizowały w pierwszym dniu systemem kołowym podzielone na cztery trzyzespołowe grupy, po czym w drugim dniu osiem najlepszych awansowało do ćwierćfinałów, a pozostała czwórka zmierzyła się w walce o Bowl. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio cztery, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej liczby punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie^[8]:

• wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
• lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
• lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
• większej liczby zdobytych punktów;
• większej liczby zdobytych przyłożeń;
• rzutu monetą.

W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci^[9]. Jedynie mecze finałowe składały się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmowała siedem minut^[10].

Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników^[11]. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku^[9]. W cyklu miało wziąć jedenaście czołowych zespołów z ubiegłego sezonu oraz zwycięzca rozegranych w marcu kwalifikacji^[12]. Okazał się nim Iran, który jednak postanowił nie brać udziału w zawodach, a jego miejsce zajęła reprezentacja ZEA^[13].

Czołowa dwójka cyklu uzyskała awans do turnieju kwalifikacyjnego do World Rugby Sevens Series sezonu 2016/2017 rozegranego wraz z Hong Kong Sevens 2016, zaś najsłabsza piątka została relegowana do zawodów kwalifikacyjnych do kolejnej edycji^[13][14][15]. Początkowo mistrzostwa miały być także kwalifikacją do turnieju Rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016, jednak ostatecznie z uwagi na start Japonii w Pucharze Świata 2015 azjatyckie eliminacje zostały rozegrane w formie oddzielnego turnieju^[16].

• 2015 Asia Rugby Sevens Series (Men): Series Table. asiarugby.com. [dostęp 2015-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-18)]. (ang.).
• ASIA RUGBY SEVENS SERIES 2015 – TOURNAMENT MANUAL. asiarugby.com. [dostęp 2015-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-07)]. (ang.).
• 2015 Asia Rugby Sevens Series (Men): Schedule. macoocoo.com. [dostęp 2015-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-15)]. (ang.).
• 2015 Asia Rugby Sevens Series (Men): Tables. macoocoo.com. [dostęp 2015-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-15)]. (ang.).
• 2015 Asia Rugby Sevens Series (Men): Knockouts. macoocoo.com. [dostęp 2015-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-15)]. (ang.).
• Asia Rugby Sevens Series 2015 results & standings. scmp.com. [dostęp 2015-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-14)]. (ang.).