Ole Ellefsæter
 Ole Ellefsæter | ||||
| Data i miejsce urodzenia |
15 lutego 1939 | |||
|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 października 2022 | |||
| Klub |
Nybygda IL | |||
| Wzrost |
183 cm | |||
| Dorobek medalowy | ||||
| Inne nagrody | ||||
| ||||
Ole Martin Ellefsæter (ur. 15 lutego 1939 w Furnes, zm. 18 października 2022 w Brumunddal[1]) – norweski biegacz narciarski, dwukrotny złoty medalista olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata.
Kariera
Jego olimpijskim debiutem były igrzyska w Innsbrucku w 1964 r. W swoim najlepszym starcie, w biegu na 50 km stylem klasycznym zajął 8. miejsce. Największe sukcesy odniósł podczas igrzysk olimpijskich w Grenoble w 1968 r. Triumfował tam na prestiżowym dystansie 50 km techniką klasyczną. Ponadto wspólnie z Oddem Martinsenem, Pålem Tyldumem i Haraldem Grønningenem zdobył także złoty medal w sztafecie 4 × 10 km. Cztery lata później, na igrzyskach olimpijskich w Sapporo jego najlepszym wynikiem było 10. miejsce na dystansie 50 km stylem klasycznym.
W 1966 roku wystartował na mistrzostwach świata w Oslo. Wraz z Oddem Martinsenem, Haraldem Grønningenem i Gjermundem Eggenem zdobył złoty medal w sztafecie. Na tych samych mistrzostwach wywalczył też srebrny medal w biegu na 15 km, ulegając jedynie swemu rodakowi Gjermundowi Eggenowi. W biegu na 50 km zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Eero Mäntyrantą z Finlandii. Na kolejnych mistrzostwach świata już nie startował.
Ellefsæter był także trzykrotnym mistrzem Norwegii (15 km w 1964, 50 km w 1965 i 1967). W 1971 r. jako pierwszy Norweg zwyciężył w najstarszym i największym szwedzkim maratonie narciarskim – Biegu Wazów. Oprócz niego tylko dwóch Norwegów wygrało ten bieg: Anders Aukland w 2004 r. i Jørgen Aukland w 2008 r. W 1967 roku wygrał bieg na 50 km podczas prestiżowych zawodów w Lahti oraz Holmenkollen. W tym samym roku został uhonorowany medalem Holmenkollen wraz ze szwedzką biegaczką narciarską Toini Gustafsson.
Był także lekkoatletą, odnosił sukcesy w biegu na 3000 metrów z przeszkodami (sześć tytułów mistrza Norwegii w latach 1960–1965, rekord życiowy 8:43,8). Reprezentował Norwegię w meczach międzypaństwowych, podczas mistrzostw Europy w 1962 odpadł w eliminacjach[2]. Za wszechstronność został uhonorowany Egebergs Ærespris.
Osiągnięcia
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| DSQ | 30 stycznia | 1964 |  Innsbruck |
30 km stylem klasycznym | 1:30:50,7 | - |  Eero Mäntyranta |
| 25. | 2 lutego | 1964 | Innsbruck |
15 km stylem klasycznym | 50:54,1 | +4:16,7 | Eero Mäntyranta |
| 8. | 5 lutego | 1964 | Innsbruck |
50 km stylem klasycznym | 2:43:52,6 | +3:53,2 |  Sixten Jernberg |
1. |
14 lutego | 1968 |  Grenoble |
Sztafeta 4 × 10 km[3] | 2:08:33,5 | – | – |
| 1. |
17 lutego | 1968 | Grenoble |
50 km stylem klasycznym | 2:28:45,8 | – | – |
| 31. | 4 lutego | 1972 |  Sapporo |
30 km stylem klasycznym | 1:36:31,15 | +7:54,06 |  Wiaczesław Wiedienin |
| 10. | 10 lutego | 1972 | Sapporo |
50 km stylem klasycznym | 2:43:14,75 | +3:32,19 |  Pål Tyldum |
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
2. |
20 lutego | 1966 | Oslo |
15 km stylem klasycznym | 47:56,2 | +15,1 | Gjermund Eggen |
1. |
23 lutego | 1966 | Oslo |
Sztafeta 4 × 10 km[4] | 2:14:27,9 | – | – |
| 7. | 26 lutego | 1966 | Oslo |
50 km stylem klasycznym | 3:03:04,7 | +1:42,1 | Gjermund Eggen |
| 20. | 17 lutego | 1970 |  Vysoké Tatry |
15 km stylem klasycznym | 47:01,71 | +1:53,85 | Lars-Göran Åslund |
Przypisy
- ↑ OL-helten Ole Ellefsæter (83) er død. vg.no. [dostęp 2022-10-18]. (norw.).
- ↑ Zürich 2014 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 392 [dostęp 2017-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
- ↑ Skład drużyny: Odd Martinsen, Pål Tyldum, Harald Grønningen, Ole Ellefsæter
- ↑ Skład drużyny: Odd Martinsen, Harald Grønningen, Ole Ellefsæter, Gjermund Eggen
Linki zewnętrzne
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-03)]. (ang.).
|
