Pułk Hetmana Polnego Koronnego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
St. Potocki |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład |
21 chorągwi |
Pułk Hetmana Polnego Koronnego - oddział jazdy Armii Koronnej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Uchwalony na sejmie 1717 roku komput wojska koronnego przewidywał pozostawienie pułku Hetmana Polnego Koronnego w składzie czterech chorągwi husarskich i 23 pancernych oraz 4 chorągwie lekkie[1]. Faktycznie kwatery różnych pułków przeplatały się nawzajem i były względem siebie w znacznej odległości. Nie zorganizowano sztabu pułku. Struktura pułkowa była zatem czysto formalna, a rzeczywistymi dowódcami pułków byli porucznicy chorągwi pułkowniczych[1].
Struktura organizacyjna
Struktura organizacyjna z 1699 roku[2]:
- jedna chorągiew 150 koni
- cztery chorągwie po 100 koni
- jedna chorągiew 80 koni
- jedna chorągiew 150 koni
- dziewięć chorągwi po 100 koni
- cztery chorągwie po 80 koni
- jedna chorągiew 70 koni
- Razem w pułku: 21 chorągwi ; 2070 koni
Struktura organizacyjna z 1717 roku[1]:
- 4 chorągwie husarskie - 245 „głów”
- 23 chorągwie pancerne - 980 „głów”
- 4 chorągwie lekkie - 200 „głów”
Przypisy
- 1 2 3 Górski 1894 ↓, s. 119.
- ↑ Wimmer 1956 ↓, s. 124.
Bibliografia
- Konstanty Górski: Historya jazdy polskiej. Kraków: Spółka wydawnicza Polska, 1894.
- Andrzej Grabski, Jan Wimmer i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
- Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
- Jan Wimmer: Wojsko Rzeczypospolitej w dobie wojny północnej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1956.
