Ryan Harrison
_(29236641973).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 maja 1992 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2007 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Grant Doyle |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
1 |
| Najwyżej w rankingu |
40 (17 lipca 2017) |
| Australian Open |
3R (2018) |
| Roland Garros |
2R (2013) |
| Wimbledon |
2R (2011, 2012, 2017, 2018) |
| US Open |
3R (2016) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
4 |
| Najwyżej w rankingu |
16 (20 listopada 2017) |
| Australian Open |
SF (2019) |
| Roland Garros |
W (2017) |
| Wimbledon |
QF (2017) |
| US Open |
QF (2012) |
| Strona internetowa | |
Ryan Harrison (ur. 7 maja 1992 w Shreveport) – amerykański tenisista, zwycięzca French Open 2017 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Londynu (2012).
Kariera tenisowa
Od roku 2007 jest tenisistą zawodowym.
W grze pojedynczej Harrison wygrał 1 turniej rangi ATP Tour, w lutym 2017 w Memphis na podłożu twardym w hali, a także przegrał 3 finały.
Występując w rozgrywkach deblowych Amerykanin jest zwycięzcą 4 turniejów rangi ATP Tour i finalistą 3 zawodów tego cyklu. W czerwcu 2017 został mistrzem French Open, partnerując Michaelowi Venusowi. W finale pokonali 7:6(5), 6:7(4), 6:3 Santiago Gonzáleza i Donalda Younga[1].
W 2012 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie w konkurencji gry pojedynczej. Odpadł z rywalizacji w 1. rundzie pokonany przez Santiago Giralda[2].
W 2012 zadebiutował w reprezentacji Stanów Zjednoczonych w Pucharze Davisa.
Najwyższą pozycją Harrisona wśród singlistów w rankingu ATP jest 40. miejsce (17 lipca 2017), a deblistów 16. pozycja (20 listopada 2017).
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 19 lutego 2017 | Memphis | Twarda (hala) |  Nikoloz Basilaszwili |
6:1, 6:4 |
| Finalista | 1. | 30 lipca 2017 | Atlanta | Twarda |  John Isner |
6:7(6), 6:7(7) |
| Finalista | 2. | 7 stycznia 2018 | Brisbane | Twarda |  Nick Kyrgios |
4:6, 2:6 |
| Finalista | 3. | 29 lipca 2018 | Atlanta | Twarda | John Isner |
7:5, 3:6, 4:6 |
Gra podwójna (4–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 10 lipca 2011 | Newport | Trawiasta | Matthew Ebden |
 Johan Brunström.svg.png){kind=small} Adil Shamasdin |
4:6, 6:3, 10–5 |
| Zwycięzca | 2. | 22 lipca 2012 | Atlanta | Twarda | Matthew Ebden |
.svg.png){kind=small} Xavier Malisse Michael Russell |
6:3, 3:6, 10–6 |
| Finalista | 1. | 19 lutego 2017 | Memphis | Twarda (hala) | Steve Johnson |
Brian Baker Nikola Mektić |
3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 7 maja 2017 | Estoril | Ceglana |  Michael Venus |
 David Marrero Tommy Robredo |
7:5, 6:2 |
| Zwycięzca | 4. | 10 czerwca 2017 | French Open, Paryż | Ceglana | Michael Venus |
 Santiago González Donald Young |
7:6(5), 6:7(4), 6:3 |
| Finalista | 2. | 29 lipca 2018 | Atlanta | Twarda | Rajeev Ram |
Nicholas Monroe John-Patrick Smith |
6:3, 6:7(5), 8–10 |
| Finalista | 3. | 13 stycznia 2021 | Delray Beach | Twarda | Christian Harrison |
 Ariel Behar Gonzalo Escobar |
7:6(5), 6:7(4), 4–10 |
Przypisy
- ↑ Karolina Konstańczak: Roland Garros: Michael Venus pisze historię Nowej Zelandii. Wspólnie z Ryanem Harrisonem zdobył tytuł w Paryżu. Sportowe Fakty, 2017-06-10. [dostęp 2021-01-13]. (pol.).
- ↑ Ryan Harrison. Olympedia. [dostęp 2021-01-13].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).