Michael Venus
_(28385562876).jpg) | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 października 1987 | |||||||||
| Wzrost |
191 cm | |||||||||
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny |
2009 | |||||||||
| Trener |
Davide Sanguinetti, Pat Harrison | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
274 (25 lipca 2011) | |||||||||
| US Open |
2Q (2009) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
25 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu |
6 (29 sierpnia 2022) | |||||||||
| Australian Open |
QF (2019, 2022) | |||||||||
| Roland Garros |
W (2017) | |||||||||
| Wimbledon |
F (2018) | |||||||||
| US Open |
QF (2024) | |||||||||
| Gra mieszana | ||||||||||
| Wygrane turnieje |
0 | |||||||||
| Australian Open |
SF (2025) | |||||||||
| Roland Garros |
F (2023) | |||||||||
| Wimbledon |
SF (2018, 2024) | |||||||||
| US Open |
F (2017, 2019) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Michael Venus (ur. 16 października 1987 w Auckland) – nowozelandzki tenisista, zwycięzca French Open 2017 w grze podwójnej, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Tokio (2020) w grze podwójnej, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
Jako zawodowy tenisista Venus występuje od 2006 roku.
W grze podwójnej wygrał 25 turniejów rangi ATP Tour i przegrał 23 finały. W czerwcu 2017 roku został mistrzem French Open wspólnie z Ryanem Harrisonem, pokonując w finale 7:6(5), 6:7(4), 6:3 Santiago Gonzáleza i Donalda Younga. Venus stał się pierwszym nowozelandzkim triumfatorem Wielkiego Szlema od 1979 roku, gdy Judy Chaloner wygrała grę podwójną Australian Open 1979[1].
W grze mieszanej Michael Venus razem z Chan Hao-ching osiągnęli finały US Open 2017 i US Open 2019, a takzę w parze z Biancą Andreescu awansował do finału French Open 2023.
Od 2010 roku reprezentuje Nową Zelandię w Pucharze Davisa.
W 2016 roku zagrał w konkurencji gry podwójnej na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, odpadając w 1. rundzie wspólnie z Marcusem Daniellem. Wspólnie z Daniellem zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Tokio (2020) w deblu. Mecz o udział w finale przegrali z parą Marin Čilić–Ivan Dodig, natomiast pojedynek o medal brązowy wygrali 7:6(3), 6:2 z Austinem Krajickiem i Tennysem Sandgrenem.
W rankingu gry pojedynczej Venus najwyżej był na 274. miejscu (25 lipca 2011), a w klasyfikacji gry podwójnej na 6. pozycji (29 sierpnia 2022).
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (25–23)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 23 maja 2015 | Nicea | Ceglana |  Mate Pavić |
 Jean-Julien Rojer Horia Tecău |
7:6(4), 2:6, 10–8 |
| Finalista | 1. | 26 lipca 2015 | Bogota | Twarda | Mate Pavić |
 Édouard Roger-Vasselin Radek Štěpánek |
5:7, 3:6 |
| Finalista | 2. | 25 października 2015 | Sztokholm | Twarda (hala) | Mate Pavić |
 Nicholas Monroe Jack Sock |
5:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 16 stycznia 2016 | Auckland | Twarda | Mate Pavić |
Eric Butorac Scott Lipsky |
7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 7 lutego 2016 | Montpellier | Twarda (hala) | Mate Pavić |
 Alexander Zverev Mischa Zverev |
7:5, 7:6(4) |
| Zwycięzca | 4. | 21 lutego 2016 | Marsylia | Twarda (hala) | Mate Pavić |
 Jonatan Erlich.svg.png){kind=small} Colin Fleming |
6:2, 6:3 |
| Finalista | 3. | 21 maja 2016 | Nicea | Ceglana | Mate Pavić |
 Juan Sebastián Cabal Robert Farah |
6:4, 4:6, 8–10 |
| Zwycięzca | 5. | 13 czerwca 2016 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Mate Pavić |
Dominic Inglot Raven Klaasen |
3:6, 6:3, 11–9 |
| Finalista | 4. | 24 lipca 2016 | Gstaad | Ceglana | Mate Pavić |
 Julio Peralta Horacio Zeballos |
6:7(2), 2:6 |
| Finalista | 5. | 25 września 2016 | Metz | Twarda (hala) | Mate Pavić |
Julio Peralta Horacio Zeballos |
3:6, 6:7(4) |
| Finalista | 6. | 23 października 2016 | Sztokholm | Twarda (hala) | Mate Pavić |
 Elias Ymer Mikael Ymer |
1:6, 1:6 |
| Finalista | 7. | 30 października 2016 | Bazylea | Twarda (hala) | Robert Lindstedt |
 Marcel Granollers Jack Sock |
3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 6. | 7 maja 2017 | Estoril | Ceglana | Ryan Harrison |
David Marrero Tommy Robredo |
7:5, 6:2 |
| Zwycięzca | 7. | 10 czerwca 2017 | French Open, Paryż | Ceglana | Ryan Harrison |
 Santiago González Donald Young |
7:6(5), 6:7(4), 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 25 lutego 2018 | Marsylia | Twarda (hala) | Raven Klaasen |
 Marcus Daniell Dominic Inglot |
6:7(2), 6:3, 10–4 |
| Finalista | 8. | 16 czerwca 2018 | Rosmalen | Trawiasta | Raven Klaasen |
Dominic Inglot Franko Škugor |
6:7(3), 5:7 |
| Finalista | 9. | 14 lipca 2018 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Raven Klaasen |
Mike Bryan Jack Sock |
3:6, 7:6(7), 3:6, 7:5, 5:7 |
| Finalista | 10. | 12 sierpnia 2018 | Toronto | Twarda | Raven Klaasen |
 Henri Kontinen John Peers |
2:6, 7:6(7), 6–10 |
| Finalista | 11. | 7 października 2018 | Tokio | Twarda | Raven Klaasen |
 Ben McLachlan Jan-Lennard Struff |
4:6, 5:7 |
| Finalista | 12. | 12 stycznia 2019 | Auckland | Twarda | Raven Klaasen |
Ben McLachlan Jan-Lennard Struff |
3:6, 4:6 |
| Finalista | 13. | 19 maja 2019 | Rzym | Ceglana | Raven Klaasen |
Juan Sebastián Cabal Robert Farah |
1:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 9. | 23 czerwca 2019 | Halle | Trawiasta | Raven Klaasen |
 Łukasz Kubot Marcelo Melo |
4:6, 6:3, 10–4 |
| Zwycięzca | 10. | 4 sierpnia 2019 | Waszyngton | Twarda | Raven Klaasen |
Jean-Julien Rojer Horia Tecău |
3:6, 6:3, 10–2 |
| Finalista | 14. | 17 listopada 2019 | Londyn | Twarda (hala) | Raven Klaasen |
Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut |
3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 11. | 29 lutego 2020 | Dubaj | Twarda | John Peers |
Raven Klaasen Oliver Marach |
6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 12. | 27 września 2020 | Hamburg | Ceglana | John Peers |
Ivan Dodig Mate Pavić |
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 13. | 25 października 2020 | Antwerpia | Twarda (hala) | John Peers |
 Rohan Bopanna Matwé Middelkoop |
6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 14. | 22 maja 2021 | Genewa | Ceglana | John Peers |
 Simone Bolelli Máximo González |
6:2, 7:5 |
| Zwycięzca | 15. | 18 lipca 2021 | Hamburg | Ceglana | Tim Pütz |
Kevin Krawietz Horia Tecău |
6:3, 6:7(3), 10–8 |
| Finalista | 15. | 8 sierpnia 2021 | Waszyngton | Twarda | Neal Skupski |
Raven Klaasen Ben McLachlan |
6:7(4), 4:6 |
| Zwycięzca | 16. | 7 listopada 2021 | Paryż | Twarda (hala) | Tim Pütz |
Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut |
6:3, 6:7(4), 11–9 |
| Zwycięzca | 17. | 26 lutego 2022 | Dubaj | Twarda | Tim Pütz |
Nikola Mektić Mate Pavić |
6:3, 6:7(5), 16–14 |
| Finalista | 16. | 12 czerwca 2022 | Stuttgart | Trawiasta | Tim Pütz |
Hubert Hurkacz Mate Pavić |
6:7(3), 6:7(5) |
| Finalista | 17. | 19 czerwca 2022 | Halle | Trawiasta | Tim Pütz |
Marcel Granollers Horacio Zeballos |
4:6, 7:6(5), 12–14 |
| Finalista | 18. | 30 lipca 2022 | Kitzbühel | Ceglana | Tim Pütz |
Pedro Martínez Lorenzo Sonego |
7:5, 4:6, 8–10 |
| Finalista | 19. | 21 sierpnia 2022 | Cincinnati | Twarda | Tim Pütz |
Rajeev Ram Joe Salisbury |
6:7(4), 6:7(5) |
| Finalista | 20. | 8 stycznia 2023 | Adelaide | Twarda | Jamie Murray |
Lloyd Glasspool Harri Heliövaara |
3:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 18. | 12 lutego 2023 | Dallas | Twarda (hala) | Jamie Murray |
Nathaniel Lammons Jackson Withrow |
1:6, 7:6(4), 10–7 |
| Zwycięzca | 19. | 23 kwietnia 2023 | Banja Luka | Ceglana | Jamie Murray |
.svg.png){kind=small} Francisco Cabral Ołeksandr Nedowiesow |
7:5, 6:2 |
| Zwycięzca | 20. | 27 maja 2023 | Genewa | Ceglana | Jamie Murray |
Marcel Granollers Horacio Zeballos |
7:6(5), 7:6(3) |
| Finalista | 21. | 20 sierpnia 2023 | Cincinnati | Twarda | Jamie Murray |
Máximo González Andrés Molteni |
6:3, 1:6, 9–11 |
| Zwycięzca | 21. | 26 września 2023 | Zhuhai | Twarda | Jamie Murray |
Nathaniel Lammons Jackson Withrow |
6:4, 6:4 |
| Finalista | 22. | 22 października 2023 | Tokio | Twarda | Jamie Murray |
Rinky Hijikata Max Purcell |
4:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 22. | 24 lutego 2024 | Doha | Twarda | Jamie Murray |
Lorenzo Musetti Lorenzo Sonego |
7:6(0), 2:6, 10–8 |
| Zwycięzca | 23. | 23 czerwca 2024 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Neal Skupski |
Taylor Fritz Karen Chaczanow |
4:6, 7:6(5), 10–8 |
| Zwycięzca | 24. | 29 czerwca 2024 | Eastbourne | Trawiasta | Neal Skupski |
Matthew Ebden John Peers |
4:6, 7:6(2), 11–9 |
| Finalista | 23. | 27 października 2024 | Wiedeń | Twarda (hala) | Neal Skupski |
Alexander Erler Lucas Miedler |
6:4, 3:6, 1–10 |
| Zwycięzca | 25. | 11 stycznia 2025 | Auckland | Twarda | Nikola Mektić |
Christian Harrison Rajeev Ram |
walkower |
Gra mieszana (0–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 9 września 2017 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Chan Hao-ching |
.svg.png){kind=small} Martina Hingis Jamie Murray |
1:6, 6:4, 8–10 |
| Finalista | 2. | 6 września 2019 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Chan Hao-ching |
Bethanie Mattek-Sands Jamie Murray |
2:6, 3:6 |
| Finalista | 3. | 8 czerwca 2023 | French Open, Paryż | Ceglana | .svg.png){kind=small} Bianca Andreescu |
Miyu Katō Tim Pütz |
6:4, 4:6, 6–10 |
Przypisy
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Roland Garros: Michael Venus pisze historię Nowej Zelandii. Wspólnie z Ryanem Harrisonem zdobył tytuł w Paryżu – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 10 czerwca 2017 [dostęp 2017-06-11] (pol.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2015-05-26] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2015-05-26] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2015-05-26] (ang.).