Harold Mahony
 | ||||||||||||||||
| Państwo | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 lutego 1867 | |||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
27 czerwca 1905 | |||||||||||||||
| Gra |
praworęczna | |||||||||||||||
| Status profesjonalny |
1890 | |||||||||||||||
| Zakończenie kariery |
1905 | |||||||||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||||||||
| Wimbledon |
W (1896) | |||||||||||||||
| US Open |
4R (1903) | |||||||||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||||||||
| Wimbledon |
F (1892, 1903) | |||||||||||||||
| US Open |
F (1897) | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Harold Segerson Mahony, także Mahoney (ur. 13 lutego 1867 w Edynburgu, zm. 27 czerwca 1905 w Kerry) – irlandzki tenisista, zwycięzca Wimbledonu, medalista olimpijski.
W 1905 roku zginął w wypadku w czasie jazdy rowerem.
Kariera tenisowa
W 1893 roku Mahony doszedł do finału wimbledońskiego turnieju pretendentów (All Comers), ale przegrał z Joshuą Pimem. Trzy lata później Mahony zwyciężył w turnieju pretendentów i w finale (challenge round) zmierzył się z Wilfredem Baddeleyem, odnosząc swoje jedyne zwycięstwo wimbledońskie. W 1897 roku miał prawo występu w challenge round jako obrońca tytułu, jednak przegrał z Reginaldem Dohertym. W 1898 roku zakończył udział na Wimbledonie na finale pretendentów, przegrywając z Lawrence’em Dohertym.
W deblu wimbledońskim Mahony doszedł dwa razy do finału turnieju pretendentów. W 1892 roku w parze z Joshuą Pimem przegrał z Haroldem Barlowem i Ernestem Lewisem, a w 1903 roku, z Majorem Ritchiem, uległ braciom Dohertym.
W 1897 roku osiągnął finał mistrzostw USA (obecnie US Open) w parze z Haroldem Nisbetem, przegrywając z George’em Sheldonem i Leo Ware’em.
W 1898 roku Mahony wygrał mistrzostwa Irlandii w grze pojedynczej. Te same zawody wygrywał w mikście w 1895 i 1896 roku. Był także międzynarodowym mistrzem Niemiec (1898, w finale pokonał Joshuę Pima).
W 1900 roku, w barwach Wielkiej Brytanii, Mahony zdobył trzy medale na igrzyskach olimpijskich w Paryżu. W finale singla przegrał z Lawrence’em Dohertym. Srebrny medal zdobył także w mikście z Francuzką Hélène Prévost, ponadto brąz w deblu z Arthurem Norrisem.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1896 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | .svg.png){kind=small} Wilfred Baddeley |
6:2, 6:8, 5:7, 8:6, 6:3 |
| Finalista | 1. | 1897 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Reginald Doherty |
4:6, 4:6, 3:6 |
Gra podwójna (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1897 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Harold Nisbet |
 George Sheldon Leo Ware |
13:11, 2:6, 7:9, 6:1, 1:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2018-08-15] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2018-08-15] (ang.).
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978