Atlantic-Fokker C-7

Atlantic-Fokker C-7 – amerykański samolot pasażersko-transportowy z lat 30. XX wieku, wersja rozwojowa C-2A.

W latach 20. i 30. XX wieku standardową praktyką United States Army Air Corps (USAAC) było testowanie różnych silników na danym modelu samolotu i nadawanie takiemu samolotowi całkowicie nowego oznaczenia^[1]. W 1929 ostatni z zamówionych C-2A (numer seryjny 28-126) otrzymał silniki o większej mocy 300-konne Wright R-975-1 zamiast oryginalnych 220-konnych i został przyjęty do służby jako C-7^[1]. Prędkość przelotowa samolotu z nowymi silnikami wzrosła o ponad 40 kilometrów na godzinę^[1].

Poprawione osiągi samolotu doprowadziły do zamówienia kolejnych sześciu samolotów z silnikami R-975-1, które otrzymały oznaczenie C-7A i które w porównaniu z C-7 były poważnie zmodyfikowane^[2]. C-7A składały z części „pożyczonych” z wielu modeli Fokkera, w tym z kadłubów Fokkerów F.10, skrzydeł Fokkerów C-2 i stateczników pionowych i poziomych z bombowca Fokker XLB-2^[3][2].

C-7 używany był jako samolot pasażerski, rozbił się 24 lutego 1931^[1]. Sześć C-7A używanych było w różnych rolach, zazwyczaj do jednej bazy przydzielony był jeden samolot tego typu^[3]. Najczęściej służyły jako samoloty pasażerskie i transportowe, używane były także jako latające karetki z miejscem na cztery nosze, lekarza i pielęgniarza^[3]. Samoloty zostały wycofane ze służby w połowie lat 30^[2][3].

Lista samolotów C7/C7A^[4].

• E. R. Johnson, Lloyd S. Jones: American Military Transport Aircraft Since 1925. ISBN 978-0-7864-6269-8. Brak numerów stron w książce