Clinton Joseph Davisson

Clinton Joseph Davisson
Ilustracja
Clinton Joseph Davisson (1937)[2]
Państwo działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

22 października 1881
Bloomington

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1958
Charlottesville

Specjalność: fizyka
Alma Mater

Uniwersytet Chicagowski

Uczelnia

Uniwersytet Purdue,
Uniwersytet w Princeton,
Carnegie Mellon University

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki Medal Hughesa

Clinton Joseph Davisson (ur. 22 października 1881 w Bloomington w Illinois, zm. 1 lutego 1958 w Charlottesville[3]) – amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla za doświadczalne odkrycie dyfrakcji elektronów w kryształach (nagroda wspólna z G.P. Thomsonem).

Życiorys

Clinton Joseph Davisson (po lewej) i Lester Halbert Germer (po prawej) w 1927

Jako zdolny uczeń otrzymał stypendium na studia na Uniwersytecie w Chicago, gdzie rozpoczął naukę w 1902. Zwrócił tam na niego uwagę profesor Robert Millikan, ale z powodów finansowych Davisson został zmuszony do przerwania nauki. Wrócił do Bloomington i zaczął pracować w przedsiębiorstwie telefonicznym.

W roku 1904, dzięki rekomendacji Millikana, otrzymał pracę asystenta przy katedrze fizyki w Uniwersytecie Purdue, gdzie pracował do sierpnia 1905, a we wrześniu tego samego roku, raz jeszcze dzięki rekomendacji Millikana, został wykładowcą fizyki na Uniwersytecie w Princeton. Pracował tam do 1910, kilkakrotnie w tym czasie odwiedzając Uniwersytecie w Chicago, w którym uzyskał tytuł magistra w 1908. Stopień doktora otrzymał w 1911 w Princeton[4][5].

W latach 1911–1917 pracował w Carnegie Institute of Technology. W kwietniu 1917 chciał wstąpić do wojska, jednak nie został przyjęty i w czerwcu tego samego roku przyjął propozycję pracy – na czas wojny – w laboratoriach przedsiębiorstwa Bell Telephone w Nowym Jorku. Po zakończeniu wojny zaoferowano mu stanowisko profesora w Carnegie, jednak zdecydował się pozostać w przedsiębiorstwie Bella[4][5].

W 1919 rozpoczął serię eksperymentów, które w 1927 przyniosły odkrycie dyfrakcji elektronów w kryształach (część z tych prac prowadził wspólnie z Lesterem Germerem). Za to odkrycie otrzymał w 1937, jako pracownik Bell Telephone Laboratories[4], Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki[4][5].

W następnych latach był profesorem w Carnegie Institute of Technology, a w okresie 1947–1949 wizytującym profesorem fizyki na Uniwersytecie Wirginii w Charlottesville[5].

Odznaczenia

Wybór według Notable Names Database[5]:

  • 1937 – Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki
  • 1937 – Hughes Medal

Życie rodzinne

Ojcem Clintona Davisson Joseph Davisson (rzemieślnik), a matką – Mary z domu Calvert (nauczycielka). Ożenił się w 1911 z Charlotte Sarą Richardson, siostrą Owena W. Richardsona (laureata Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1928). Mieli trzech synów i córkę. Jeden z synów, Richard Davisson (1922–2004), również został fizykiem[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. Biografia na stronie Fundacji Nagrody Nobla.
  2. ↑ Biografia na stronie Fundacji Nagrody Nobla.
  3. ↑ Davisson Clinton Joseph, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-09-29].
  4. 1 2 3 4 Clinton Davisson – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1937 > Clinton Davisson, George Paget Thomson [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-03-17]. (ang.)., Biographical, Nobel Lecture, December 13, 1937, The Discovery of Electron Waves.
  5. 1 2 3 4 5 6 Clinton Davisson. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-03-17]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.