KSP-76
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
kołowa |
| Załoga |
3 osoby |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik gaźnikowy GAZ-11 o mocy 85 KM (63,4 kW) przy 3600 obr./min |
| Pancerz |
stalowy, 4-16,5 mm |
| Długość |
6,36 m |
| Szerokość |
2,11 m |
| Wysokość |
1,65 m |
| Prześwit |
0,273 m |
| Masa |
5340 kg (bojowa) |
| Moc jedn. |
15,9 KM/t (11,9 kW/t) |
| Osiągi | |
| Prędkość |
63-70 km/h |
| Zasięg pojazdu |
300 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
0,9 m |
| Rowy (szer.) |
0,6 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x armata ZiS-3 kalibru 76,2 mm (54 nab.) | |
| Wyposażenie | |
| radiostacja 12 RT | |
.svg.png){kind=small}
KSP-76 (ros. Колесная самоходная установка – Kołowe Działo Samobieżne, nazywane także GAZ-68) – radzieckie działo samobieżne przeznaczone dla wojsk powietrznodesantowych. Zostało skonstruowane w 1944 roku w zakładach GAZ.
Podwozie KSP-76 bazowało na podwoziu ciężarówki GAZ-63. Napędem pojazdu był silnik gaźnikowy o mocy 85 KM, pozwalający osiągnąć 77 km/h. Główne uzbrojenie stanowiła armata ZiS-3. Samo działo było lekko opancerzone i posiadało otwarty przedział bojowy. Masa pojazdu wynosiła 3,5 tony, dzięki czemu mógł być transportowany drogą powietrzną. Załogę stanowiły 3 osoby (kierowca, dowódca, celowniczy).
Bibliografia
- James Kinnear: Russian Armored Cars 1930-2000. Darlington, Maryland: Darlington Productions, Inc., 2000. ISBN 1-892848-05-8.