PPG
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Egzemplarze |
1 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
1 silnik gaźnikowy rzędowy PMZ |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Pancerz |
8 – 20 mm |
| Długość |
2,50 m |
| Szerokość |
1,72 m |
| Wysokość |
0,86 m |
| Prześwit |
0,30 m |
| Masa |
bojowa: 1 730 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość |
18 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe DT kal. 7,62 mm zapasem amunicji – 1535 pocisków | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR | |
.svg.png){kind=small}
PPG (ros. Подвижное пулемётное гнездо) – prototyp tankietki konstrukcji radzieckiej z okresu II wojny światowej, w której załoga przyjmowała pozycję leżącą.
W 1940 wrócono w ZSRR do budowy tankietek. Stało się to po doświadczeniach wyniesionych z wojny z Finlandią, która pozornie wykazała konieczność posiadania tego typu sprzętu. Wojna toczyła się w trudnych warunkach terenowych. Niejednokrotnie też działania toczyły się na lodzie zamarzniętych zbiorników wodnych. Równocześnie przeciwnik niemal nie posiadał sprzętu pancernego. W tej sytuacji posiadanie "Ruchomych gniazd karabinów maszynowych" wydawało się mieć sens.
Pojazd oznaczony Obiekt 216 lub PPG został skonstruowany w marcu 1940 w Zakładach Kirowskich w Leningradzie. Został zbudowany jedynie prototyp.