T-38
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Produkcja | |
| Egzemplarze |
1382 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
1 silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy GAZ-AA o mocy 40 KM (w wersji T-38M2 silnik GAZ-M1 o mocy 50 KM) |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa |
115 l |
| Pancerz |
nitowany z płyt walcowanych, grubość: 4–9 mm |
| Długość |
3,78 m |
| Szerokość |
2,33 m |
| Wysokość |
1,63 m |
| Prześwit |
0,30 m |
| Masa |
3300–3800 kg (bojowa) |
| Moc jedn. |
12,1–13,2 KM/t |
| Nacisk jedn. |
0,44 kg/cm² |
| Osiągi | |
| Prędkość |
40–46 km/h (po drodze) |
| Zasięg pojazdu |
220 km (po drodze) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Rowy (szer.) |
1,50 m |
| Ściany (wys.) |
0,45–0,50 m |
| Kąt podjazdu |
30–33° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 karabin maszynowy DT kal. 7,62 mm (zapas amunicji – 1512 szt.) | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR, Finlandia, Rumunia, Niemcy | |
.svg.png){kind=small}
T-38 – lekki czołg pływający konstrukcji radzieckiej, z okresu przed II wojną światową.
W połowie 1934 roku rozpoczęto prace zmierzające do skonstruowania następcy lekkiego czołgu pływającego T-37A. Powstał czołg oznaczony jako T-43, konstrukcji zakładów w Moskwie i Leningradzie. Powstały też inne konstrukcje prototypowe. Prace te zakończyły się fiaskiem. Postanowiono więc zmodernizować czołg T-37A. Czołg T-38 posiadał, w porównaniu z T-37A, poszerzony kadłub, ulepszone podwozie i mechanizm skrętu, zmienioną amortyzację, szersze gąsienice, lepszy napęd w wodzie. Nowy czołg został wprowadzony do produkcji i uzbrojenia w 1936 roku. W 1939 roku w uzbrojeniu Armii Czerwonej znajdowały się 1382 takie wozy.
Wersje czołgu i pojazdy pochodne
- T-38 z radiostacją dla dowódców pododdziałów pancernych.
- T-38M i T-38M1: prototypowe czołgi z planetarnymi mechanizmami skrętu.
- T-38M2: udoskonalony model czołgu z silnikiem o większej mocy i zmienioną skrzynią przekładniową. Osiągał większą prędkość jazdy.
- T-20 Komsomolec: gąsienicowy ciągnik artyleryjski. Produkowany w dużej liczbie.
- SU-45: prototyp działa samobieżnego z armatą przeciwpancerną kal. 45 mm wz. 1932.
Służba
Czołgi T-38 zastępowały w uzbrojeniu pancernych jednostek rozpoznawczych dotychczas używane czołgi T-37A. W chwili wybuchu II wojny światowej proces ten nie został zakończony. Zostały one również przyjęte do uzbrojenia batalionów czołgów we właśnie formowanych korpusach powietrznodesantowych. Nie ma jednak wzmianek na temat przewożenia T-38 samolotami, ani też desantowania ich, choć testowano możliwość zrzucania ich na wodę z samolotów. W roku 1941 oddziały w nie uzbrojone poniosły ciężkie straty. Później m.in. 7 czołgów wspierało próbę sforsowania Newy i utworzenia przyczółka pod Leningradem 26 września 1942 (4 zatonęły, 3 zniszczono na brzegu); maszyny tego typu przerzucane już promem walczyły także w kolejnych dniach na przyczółku[1]. Wiadomo, że batalion czołgów T-38 brał udział w forsowaniu rzeki Swir na Froncie Karelskim (1944). Zdobycznych czołgów T-38 używano w Finlandii (19 egz.), Rumunii (3 egz.) oraz w jednostkach Wehrmachtu.
Przypisy
- ↑ Ilja Moszczanskij: Sinjawinskaja opieracyja. Tankowyje boi pod Leningradom 19 awgusta - 1 oktjabria 1942 goda. BTW-Kniga, 2008, s. 66-70, seria: Wojennaja letopis. Bronietankowyj muziej. 19. (ros.).