SU-14
 Prototyp SU-14 podczas testów, 1934 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
7 |
| Historia | |
| Prototypy |
1935 |
| Egzemplarze |
2 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik M-17 o mocy 400 KM (294 kW) |
| Pancerz |
6-20 mm |
| Długość |
9,45 m |
| Szerokość |
3,42 m |
| Wysokość |
3,05 m |
| Prześwit |
0,48 m |
| Masa |
47,06 t |
| Moc jedn. |
8,5 KM/t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
27 km/h |
| Zasięg pojazdu |
100 km |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Rowy (szer.) |
3,20 m |
| Ściany (wys.) |
0,90 m |
| Kąt podjazdu |
35° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1× haubica B-4 wz. 1931 kalibru 203 mm, 2× karabin maszynowy DT kalibru 7,62 mm SU-14-1 w. 1940: 1× armata Br-2 wz. 1935 kalibru 152 mm, 4× karabin maszynowy DT kalibru 7,62 mm | |
.svg.png){kind=small}
SU-14 (ros. СУ-14) – radzieckie prototypowe samobieżne działo polowe opracowane w latach 30. XX wieku. Pojazd zbudowany był na podwoziu czołgu ciężkiego T-35 a jego uzbrojenie stanowiła haubica B-4 wz. 1931 kalibru 203 mm lub armata Br-2 wz. 1935 kalibru 152 mm.
Prace nad pojazdem rozpoczęto w 1933 roku, a rok później zbudowano jego prototyp. Próby poligonowe wykazały szereg wad w konstrukcji pojazdu, w związku z czym w 1935 roku podjęto prace nad jego zmodyfikowaną wersją, która otrzymała oznaczenie SU-14-1. Powstał jeden egzemplarz pojazdu, który w lutym 1937 roku pomyślnie zakończył serię testów. Przewidywano, że w następnym roku SU-14 wejdzie do produkcji seryjnej, jednak podczas rozpoczętych w 1937 roku czystek stalinowskich rozstrzelano m.in. głównego projektanta – P. N. Siaczyntowa, tym samym wstrzymując dalszy rozwój projektu.
W 1940 roku, w związku z planami użycia ich podczas wojny z Finlandią, podjęto decyzję o opancerzeniu obu istniejących egzemplarzy pojazdu (tak zmodyfikowany SU-14-1 otrzymał oznaczenie SU-14-2). Wzięły one później udział w obronie Moskwy w 1941 roku. Pierwszy z nich (w wersji SU-14) został zezłomowany w 1960 roku, natomiast drugi (w wersji SU-14-2) przekazany został Muzeum Czołgów w Kubince.
SU-14-2 w Muzeum Czołgów w Kubince
Bibliografia
- СУ-14. Aviarmor. [dostęp 2012-03-21]. (ros.).