Klemastyna

Klemastyna

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) (R)-2-{2-[(R)-1-(4-chlorofenylo)-1-fenyloetoksy]etylo}-1-metylopirolidyna Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. clemastinum, clemastini fumaras[1]
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C21H26ClNO
Masa molowa	343,89 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	15686-51-8 14976-57-9 (fumaran)
PubChem	26987
DrugBank	DB00283
SMILES CN1CCCC1CCOC(C)(c1ccccc1)c1ccc(Cl)cc1
InChI InChI=1S/C21H26ClNO/c1-21(17-7-4-3-5-8-17,18-10-12-19(22)13-11-18)24-16-14-20-9-6-15-23(20)2/h3-5,7-8,10-13,20H,6,9,14-16H2,1-2H3/t20-,21-/m1/s1 InChIKey YNNUSGIPVFPVBX-NHCUHLMSSA-N
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-03-06] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów fumaran klemastyny Substancja w tej postaci nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według kryteriów GHS (na podstawie podanej karty charakterystyki).
Klasyfikacja medyczna
ATC	R06AA04
Farmakokinetyka Działanie przeciwhistaminowe Biodostępność 39,2% Okres półtrwania 21,3 godziny Metabolizm wątrobowy Wydalanie z moczem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie, dożylnie, domięśniowo

Klemastyna (łac. clemastinum) – organiczny związek chemiczny stosowany jako lek przeciwhistaminowy I generacji. Ma dłuższy od pozostałych z tej grupy leków biologiczny okres półtrwania. Można ją stosować co 12 godzin. Zmniejsza działanie leków przeciwzakrzepowych.

Nagłe odczyny alergiczne, alergie z wysypką, katarem, świądem skóry, ukąszenia owadów, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, wodnista wydzielina z nosa (katar), kichanie, łzawienie.

Trudności w oddawaniu moczu, zmniejszanie produkcji łez przez gruczoły łzowe, upośledzenie sprawności psychofizycznej, senność, otępienie, wysuszenie błony śluzowej jamy ustnej, nasila działanie amin katecholowych.

Może być podawana doustnie, dożylnie i domięśniowo w dawce 1–2 mg co 12 godzin.

• Clemastinum
• Klemastin