Leon XIV

Robert Prevost urodził się 14 września 1955 w Chicago jako syn Louisa Mariusa Prevosta (1920–1997) i Mildred z domu Martinez (1912–1990)^[1]. Jego ojciec był synem imigrantów z Europy. Dziadek ze strony ojca pochodził z Włoch, a babcia z Francji. Jego rodzice urodzili się w Chicago, obydwoje byli absolwentami katolickiego Uniwersytetu DePaul. Ojciec w czasie II wojny światowej służył w marynarce wojennej, pracował jako administrator okręgu szkolnego, matka pracowała jako bibliotekarka w szkole^[2]. Dziadek ze strony matki urodził się w Santo Domingo w Dominikanie, a babka w Nowym Orleanie^[3]. Ma dwóch starszych braci – Louisa Martina i Johna Josepha^[4]. Dorastał w Dolton, na przedmieściach Chicago^[5], na terenie katolickiej parafii Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej, gdzie uczęszczał do ośmioklasowej szkoły parafialnej (St. Mary of the Assumption School), którą ukończył w 1969^[6]. Śpiewał w chórze kościelnym i służył jako ministrant^[7]. W wieku 14 lat rozpoczął naukę w niższym seminarium duchownym (St. Augustine Seminary High School) w miejscowości Holland w stanie Michigan, ukończył je w 1973 roku^[4].

Robert Prevost studiował na trzech wyższych uczelniach katolickich, w Villanovie, Chicago i Rzymie. W 1977 uzyskał licencjat z nauk matematycznych na Uniwersytecie Villanova w stanie Pensylwania. Dodatkowo studiował tam filozofię^[8]. W 2014 ta uczelnia uhonorowała go tytułem doktora honoris causa nauk humanistycznych^[9]. W 1982 ukończył studia teologiczne na Katolickiej Unii Teologicznej w Chicago, uzyskując tytuł magistra teologii (Master of Divinity) ze specjalizacją w misji międzykulturowej^[8]. W 1984 uzyskał licencjat prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu w Rzymie, a trzy lata później zdobył stopień naukowy doktora prawa kanonicznego. Doktorat obronił z wyróżnieniem magna cum laude na podstawie rozprawy „Rola lokalnego przeora Zakonu Świętego Augustyna”^[8].

1 września 1977 wstąpił do nowicjatu zakonu św. Augustyna w Saint Louis w stanie Missouri, w prowincji Matki Bożej Dobrej Rady w Chicago. 2 września 1978, po zakończeniu nowicjatu, złożył pierwsze śluby zakonne, a 29 sierpnia 1981 złożył profesję wieczystą. W międzyczasie studiował teologię w Chicago oraz nauczał fizyki i matematyki w szkołach katolickich^[10]. 10 września 1981 przyjął święcenia diakonatu z rąk biskupa Thomasa Gumbletona w kościele św. Klary w Grosse Pointe Park w stanie Michigan^[11]. Święcenia prezbiteratu otrzymał 19 czerwca 1982 w augustiańskim kościele św. Moniki w Rzymie^[12]. Udzielił mu ich arcybiskup Jean Jadot, pro-przewodniczący Sekretariatu ds. Niechrześcijan^[4].

W latach 1985–1986 i 1988–1998 pracował w Peru. W 1985 został skierowany do pracy na misji Chulucanas, w regionie Piura, gdzie sprawował obowiązki wikariusza parafialnego katedry i kanclerza prałatury terytorialnej. W czasie drugiego pobytu w Peru trafił na misję Trujillo. Pełnił tu rolę dyrektora, odpowiedzialnego za wspólny program formacyjny dla kandydatów augustiańskich z wikariatów Chulucanas, Iquitos i Apurímac. W latach 1988–1992 sprawował urząd przeora tutejszego klasztoru św. Tomasza z Villanuevy^[13]. W archidiecezji Trujillo był wikariuszem sądowym i profesorem prawa kanonicznego, patrystyki i teologii moralnej w Wyższym Seminarium Duchownym (Colegio Seminario San Carlos y San Marcelo). Przez cały czas sprawował opiekę duszpasterską nad wspólnotą Matki Bożej Matki Kościoła, przekształconą później w parafię św. Ryty z Cascii, a w latach 1992–1999 był administratorem parafii Matki Bożej z Monserrat^[14][4].

W latach 1999–2001 był prowincjałem amerykańskiej prowincji zakonnej z siedzibą w Chicago. W latach 2001–2013, przez dwie kolejne sześcioletnie kadencje, był przeorem generalnym zakonu św. Augustyna, a w kolejnych dwóch latach wikariuszem prowincjalnym oraz dyrektorem formacyjnym w konwencie w Chicago. W 2014 Uniwersytet Villanova uhonorował go tytułem doktora honoris causa nauk humanistycznych^[15].

3 listopada 2014 papież Franciszek mianował go administratorem apostolskim peruwiańskiej diecezji Chiclayo oraz biskupem tytularnym Sufar^[16]. Święcenia biskupie otrzymał 12 grudnia 2014, w święto Matki Bożej z Guadalupe^[4], w katedrze św. Marii w Chiclayo. Głównym konsekratorem był arcybiskup James Green, nuncjusz apostolski w Peru, zaś współkonsekratorami Jesús Moliné Labarta, biskup senior Chiclayo, i Salvador Piñeiro García-Calderón, arcybiskup metropolita Ayacucho. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa In Illo uno unum (pol. W Nim stanowimy jedno) z „Objaśnień Psalmów” św. Augustyna^[17]. 26 września 2015 papież mianował go biskupem diecezjalnym tejże diecezji^[18].

W latach 2018-2023 bp Robert Prevost był drugim wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Peru^[19][20][21]. Przewodniczył radzie prawnej KEP^[22]. We wrześniu 2022 był z ramienia KEP współautorem listu otwartego przeciwko rządowemu projektowi ustanowienia narodowego dnia ofiar wymuszonego zaginięcia z okresu wojny domowej w Peru (1980–2000) w dniu wolnego od pracy święta patronki kraju św. Róży z Limy (30 sierpnia)^[23][24]. W listopadzie 2022 uczestniczył w rozmowach KEP z prezydentem kraju Pedrem Castillem podczas kryzysu politycznego wywołanego trzecim impeachmentem Castilla ze strony zdominowanego przez fujimorystów Kongresu^[25][26] (ostatecznie KEP pozytywnie przyjęła złożenie oskarżonego o próbę zamachu stanu prezydenta z urzędu przez Kongres 7 grudnia^[27]). W lutym 2023 podczas krwawo tłumionych przez władze protestów przeciwko usunięciu Castilla wraz z kierownictwem KEP zaapelował w liście otwartym do Kongresu o zaprzestanie użycia przemocy, wysłuchanie żądań protestujących i przyśpieszenie wyborów^[28].

15 kwietnia 2020 papież Franciszek mianował go administratorem apostolskim diecezji Callao^[29]. Funkcję tę pełnił do 26 maja 2021, kiedy zarząd nad diecezją objął biskup Luis Alberto Barrera Pacheco MCCI^[30].

30 stycznia 2023 papież Franciszek mianował go prefektem Dykasterii ds. Biskupów i przewodniczącym Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej, wynosząc go jednocześnie do godności arcybiskupa ad personam. Urząd objął 12 kwietnia 2023^[31].

9 lipca 2023 podczas modlitwy Anioł Pański papież Franciszek zapowiedział włączenie go do Kolegium Kardynałów^[32][33], a 30 września 2023 w trakcie konsystorza na placu Świętego Piotra^[34] kreował go kardynałem diakonem, a jako kościół tytularny nadał mu kościół św. Moniki^[35][36]. 28 stycznia 2024 uroczyście objął swój kościół tytularny w Rzymie. 6 lutego 2025 został podniesiony przez papieża do rangi kardynała biskupa, diecezji suburbikarnej Albano^[37].

4 października 2023 papież Franciszek mianował go członkiem Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego, a także członkiem w następujących Dykasteriach: ds. Ewangelizacji – Sekcji ds. Pierwszej Ewangelizacji i Nowych Kościołów Partykularnych; Nauki Wiary; ds. Kościołów Wschodnich; ds. Duchowieństwa; ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego; ds. Kultury i Edukacji; ds. Tekstów Prawnych^[38].