Pietro Parolin

Pietro Parolin
Kardynał biskup
Ilustracja
Pietro Parolin (2019)
Herb duchownego Quis nos separabit a caritate Christi?
Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej?
Kraj działania

Wenezuela, Watykan

Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1955
Schiavon

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

od 2013

Nuncjusz apostolski w Wenezueli
Okres sprawowania

2009–2013

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

27 kwietnia 1980

Nominacja biskupia

17 sierpnia 2009

Sakra biskupia

12 września 2009

Kreacja kardynalska

22 lutego 2014
Franciszek

Kościół tytularny

Ss. Simone e Giuda Taddeo a Torre Angela

podpis
Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RFN Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Wstęga Kategorii Specjalnej Orderu Orła Azteckiego (Meksyk) Order Stara Płanina (Bułgaria) Krzyż Wielki Orderu Daniły I (Czarnogóra) Krzyż Wielki Orderu Chrystusa Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina)
Łańcuch Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 września 2009

Miejscowość

Watykan

Miejsce

bazylika św. Piotra

Konsekrator

Benedykt XVI

Współkonsekratorzy

Tarcisio Bertone
William Levada

Pietro Parolin (wym. [ˈpjɛːtro paroˈlin]; ur. 17 stycznia 1955 w Schiavon) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Wenezueli w latach 2009–2013, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej w latach 2013–2025, kardynał od 2014 (najpierw w stopniu prezbitera, w 2018 promowany do stopnia biskupa), członek Rady Kardynałów od 2014.

Życiorys

27 kwietnia 1980 otrzymał sakrament święceń z rąk bpa Arnoldo Onisto i został inkardynowany do diecezji Vicenza. W 1983 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej. Obronił doktorat z prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. W latach 1986–1992 pracował najpierw w Nigerii, potem w Meksyku[1]. Po powrocie do Watykanu pracował w sekretariacie stanu, gdzie był odpowiedzialny za kontakty z Hiszpanią, Andorą, Włochami oraz San Marino[2].

30 listopada 2002 został podsekretarzem Sekcji ds. Relacji z Państwami w ramach Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej. W 2007 był oficjalnym przedstawicielem Stolicy Apostolskiej podczas VII Dnia Papieskiego[2].

17 sierpnia 2009 został mianowany przez Benedykta XVI nuncjuszem apostolskim w Wenezueli oraz arcybiskupem tytularnym Aquipendium[3]. Sakry biskupiej 12 września 2009 udzielił mu w Rzymie sam papież.

31 sierpnia 2013 papież Franciszek mianował go sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej[4]. Parolin miał objąć stanowisko 15 października, ale ceremonia została przełożona o kilka tygodni, ze względu na operację, której arcybiskup się poddał. Oficjalnie funkcję sekretarza stanu objął 18 listopada[5][6]. 21 kwietnia 2025, z chwilą śmierci papieża Franciszka, przestał wypełniać urząd sekretarza stanu[7]. Następnie, został tymczasowo zatwierdzony na tym stanowisku przez nowo wybranego papieża Leona XIV[8].

22 lutego 2014 na konsystorzu w bazylice św. Piotra papież Franciszek kreował go kardynałem prezbiterem, otrzymując tytuł Ss. Simone e Giuda Taddeo a Torre Angela[9]. Od lipca 2014 jest członkiem grupy dziewięciu kardynałów doradców, służących radą papieżowi w zarządzaniu Kościołem i w sprawach reformy Kurii Rzymskiej. 28 czerwca 2018 papież Franciszek podniósł go do rangi kardynała biskupa, na równi z pozostałymi kardynałami biskupami diecezji suburbikarnych, pomimo nieprzydzielenia mu żadnej z diecezji podrzymskich[10][11].

18 września 2009 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[12][13], a 28 grudnia 2023 ukraińskim Orderem Zasługi[14].

Publikacje książkowe

  • 2014: Le parole di Francesco. Intervento al salone internazionale del libro, ISBN 978-88-209-9335-1
  • 2018: Servi inutiles sumus. Studi in memoria di S. E. Mons. Giorgio Corbellini, ISBN 978-88-266-0551-7
  • 2019: Ordres et décorations du Saint-Siège: ordres équestres, marques d'honneur, médailles de récompense, insignes de fonction, ISBN 978-88-266-0241-7

Przypisy

  1. ↑ Arcybiskup Pietro Parolin nowym sekretarzem stanu. rp.pl. [dostęp 2013-08-31]. (pol.).
  2. 1 2 „Corriere della Sera”: jutro nominacja nowego watykańskiego sekretarza stanu. Abp Pietro Parolin?. wpolityce.pl. [dostęp 2013-08-31]. (pol.).
  3. ↑ NOMINA DEL NUNZIO APOSTOLICO IN VENEZUELA. vatican.va, 2009-08-17. [dostęp 2021-02-21]. (wł.).
  4. ↑ Pope appoints Ab Parolin new Secretary of State. News Vatican. [dostęp 2013-08-31]. (ang.).
  5. ↑ Archbishop Parolin has pastoral approach, says cardinal. News Vatican. [dostęp 2013-10-15]. (ang.).
  6. ↑ Watykan: nowy sekretarz stanu Pietro Parolin rozpoczyna pracę. polskieradio.pl, 18 listopada 2013. [dostęp 2013-11-18].
  7. ↑ Rozdział III. O niektórych urzędach w okresie wakatu Stolicy Apostolskiej. opoka.org.pl, 2003-01-13. [dostęp 2025-04-23].
  8. ↑ Parolin e l’asse con Prevost. Per ora resta segretario di Stato [online], Il Giornale di Vicenza, 11 maja 2025 [dostęp 2025-05-12] (wł.).
  9. ↑ Konsystorz dwóch papieży. gosc.pl, 2014-02-22. [dostęp 2021-02-21].
  10. ↑ Nowi kardynałowie-biskupi. vaticannews.va/pl.html. [dostęp 2018-06-26]. (pol.).
  11. ↑ RESCRIPTUM EX AUDIENTIA SS.MI: Rescriptum of the Holy Father Francis by which he has decided to co-opt into the Order of Bishops, equating them in all respects with the Cardinals holding the title of a suburbicarian Church, Cardinals Parolin, Sandri, Ouellet and Filoni, 26.06.2018. press.vatican.va. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).
  12. ↑ M.P. z 2010 r. nr 27, poz. 288
  13. ↑ Gratulacje polskich władz dla nowego Premiera Watykanu. 8-10-2013. [dostęp 2014-01-18]. (pol.).
  14. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №860/2023 Про відзначення державними нагородами України [online], president.gov.ua/, 29 grudnia 2023 (ukr.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.