Lotus 27
 | |||
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant | |||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie | |||
| Zawieszenie przednie |
ramiona, wahacze, sprężyny/amortyzatory Koni | ||
| Zawieszenie tylne |
przeguby, dwa drążki reakcyjne, odwrócone wahacze, sprężyny/amortyzatory Koni | ||
| Silnik | |||
| Skrzynia biegów | |||
| Opony | |||
| Historia | |||
| Kierowcy |
Peter Arundell | ||
| Używany |
1963 | ||
| Mistrzostwa | |||
| Kierowców |
1963 – Peter Arundell | ||
| Wyścigi | |||
| Wyścigi |
15 (GB) | ||
| Wygrane |
5 | ||
| Pole position |
0 | ||
| Najszybsze okrążenie |
6 | ||
| |||
Lotus 27 – samochód Formuły Junior, zaprojektowany przez Colina Chapmana i wyprodukowany przez Lotus Components Ltd w 1963 roku[1]. Przyczynił się do zdobycia przez Petera Arundella mistrzostwa Wielkiej Brytanii.
Charakterystyka
Samochód był następcą modelu 22 i był od niego bardziej kompaktowy[2]. Konstrukcja nadwozia opierała się na Lotusie 25; był to monokok. Oznaczało to, że model 27 był pierwszym samochodem niższej formuły, w którym Lotus zastosował tę technologię[3]. Początkowo karoseria samochodu była wykonana z włókna szklanego, przez co monokok nie zachowywał sztywności strukturalnej, jednakże w 1963 roku samochód był rozwijany i w maju karoserię z włókna szklanego zastąpiono wykonaną z aluminium, co poprawiło sztywność.[2]. Samochód był wąski, a od swojego poprzednika był węższy o pięć cali[3]. Czterocylindrowy silnik modelu, Ford Cosworth 109E, był umieszczony z tyłu i przy pojemności 1097 cm³ rozwijał moc 110 KM[2]. Napęd był przekazywany za pomocą wywodzącej się od Volkswagena skrzyni biegów Hewland Mk4. Zawieszenie samochodu było niezależne[4]. Koszt całego samochodu wynosił 1890 funtów[3].
Samochód wygrał w debiucie na Oulton Park[4], ale następnie, z powodu niewystarczającej sztywności nadwozia, nie odnosił sukcesów. W maju Peter Arundell po raz pierwszy wystartował nowym modelem[3]. Następne zwycięstwo Arundell odniósł 20 lipca na Silverstone, i po odniesieniu łącznie pięciu zwycięstw zdobył tytuł z przewagą jednego punktu nad Dennym Hulmem w Brabhamie BT6[4][5]. Był to jednocześnie ostatni sezon Formuły Junior[2].
Wyprodukowano 35 egzemplarzy modelu[6].
Wyniki w Brytyjskiej Formule Junior
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Sezon | Zespół | Silnik | Kierowcy | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Wyniki kierowców | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1963 | .svg.png){kind=small} |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Pkt. | Msc. | |||
| Ron Harris - Team Lotus | Ford | Peter Arundell |
- | 1 | 7 | 3 | NU | - | - | 1 | 5 | - | - | 1 | - | - | 1 | - | - | - | 1 | - | - | - | 40 | 1 | |
| Mike Spence |
- | - | 9 | 5 | 9 | - | - | - | NZ | - | - | 4 | - | - | NU | - | - | - | 4 | - | - | - | 8 | 7 | |||
| John Fenning |
- | - | - | - | 6 | - | - | - | NU | - | - | 5 | - | - | 5 | - | - | - | - | - | - | - | 5 | 9 | |||
| John Hine |
- | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 8 | - | - | - | 0 | NS | |||
 Bruno Deserti |
- | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | NZ | - | - | - | 0 | NS | |||
| Midland Racing Partnership | David Hobbs |
- | - | - | - | - | - | - | - | 4 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 0 (22) | 4 | ||
| Adam Wyllie | Adam Wyllie |
- | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 4 | - | - | - | - | - | - | 5 | 10 | 9 | 4 | 5 | 0 | NS | ||
| Veedol | Bob Burnard |
- | - | - | - | - | - | - | - | - | - | NU | - | - | - | NU | - | - | NW | NU | - | - | - | 0 | NS | ||
| Jim Russell Racing Driver School | Melvyn Long |
- | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 10 | 2 | - | NU | - | - | - | NW | 7 | - | - | 0 | NS | ||
Przypisy
- ↑ Formula Junior Cars, 1958-1963 – Part 2, F - N. [w:] formula2.net [on-line]. [dostęp 2014-05-20]. (ang.).
- 1 2 3 4 Lotus Models. [w:] lotusespritturbo.com [on-line]. [dostęp 2014-05-20]. (ang.).
- 1 2 3 4 1963 Lotus-Ford Type 27 Racing Single-Seater Chassis no. 27/JM/6. [w:] bonhams.com [on-line]. [dostęp 2014-05-20]. (ang.).
- 1 2 3 Daniel Vaughan: 1962 Lotus Type 27. [w:] conceptcarz.com [on-line]. luty 2009. [dostęp 2014-05-20]. (ang.).
- ↑ Formula Junior 1963 – Championship Tables. [w:] formula2.net [on-line]. [dostęp 2014-05-20]. (ang.).
- ↑ 1963 LOTUS 27 (27-JM-7). [w:] formulajunior.com [on-line]. [dostęp 2014-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-28)]. (ang.).