Miles M.30 X Minor
![]() | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Miles Aircraft |
| Typ |
samolot doświadczalny |
| Konstrukcja |
mieszana |
| Załoga |
1/2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
luty 1942 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 x Silnik rzędowy de Havilland Gipsy Major I Series II |
| Moc |
97 kW (130 KM) każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,06 m |
| Długość |
8 m |
| Wysokość |
2,74 m |
| Powierzchnia nośna |
18,58 m² |
| Masa | |
| Własna |
1230 kg |
| Startowa |
1920 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
260 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania | |
Miles M.30 X Minor – brytyjski samolot doświadczalny wytwórni Miles Aircraft, będący pomniejszoną wersją niezrealizowanego projektu samolotu pasażerskiego, służącą do badań kadłuba nośnego.
Historia
W drugiej połowie lat 30. XX wieku w wytwórni Miles Aircraft rozpoczęto prace studyjne nad dużymi samolotami pasażerskimi, mającymi w zamierzeniach swoich konstruktorów konkurować ze statkami pasażerskimi. Jednym z takich projektów był pasażerski Miles M.26. Miał to być maszyna napędzana ośmioma silnikami zainstalowanymi po dwa w czterech gondolach silnikowych (jeden za drugim), poruszającymi przeciwbieżnymi śmigłami, w której bardzo dobre parametry aerodynamiczne osiągnięto by dzięki zastosowaniu kadłuba nośnego. Aby przetestować w praktyce taką konstrukcję oraz sprawdzić optymalny sposób połączenia kadłuba samolotu ze skrzydłami, postanowiono wybudować pomniejszony model samolotu. Prace projektowe nad maszyną oznaczoną jako Miles M.30 X Minor rozpoczęto w 1939 roku. Oblotu prototypu dokonano w lutym 1942 roku. Maszyna otrzymała oznaczenie Royal Air Force i numer U-0233. Wykonane testy wykazały, iż M.30 nie jest w stanie odwzorować przyjętego dla docelowego M.26 kształtu aerodynamicznego. W 1943 roku zrezygnowano z planów budowy M.26 i tym samym jego model przestał być już potrzebny.
Konstrukcja
M.30 był wolnonośnym górnopłatem o mieszanej konstrukcji pokrytym sklejką. Usterzenie klasyczne, również wolnonośne. Samolot napędzany był dwoma silnikami rzędowymi umieszczonymi w gondolach silnikowych na skrzydłach. Podwozie chowane, trójpodporowe z przednim podparciem. Przednia goleń chowana do wnęki w kadłubie, główne do wnęk w gondolach silnikowych. Kadłub nośny o owalnym, spłaszczonym przekroju. Maszyna nie była uzbrojona.
Bibliografia
- Hugh W. Cowin: Research aircraft 1891 - 1970 X planes a unique pictorial record of flying prototypes, their designers and pilots. Osprey Aviation, 2007, s. 40. ISBN 1-85532-876-3.

