Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Mężczyzn 1994 – 1. edycja turnieju finałowego Mistrzostw Europy w piłce ręcznej mężczyzn, zorganizowana przez EHF – w dniach od 3 do 12 czerwca 1994 w Portugalii – dla 12 najlepszych reprezentacji seniorskich na „starym kontynencie”, mająca na celu wyłonienie najlepszej z nich (mistrza Europy) i stanowiąca jednocześnie kwalifikacje do Mistrzostw Świata 1995.
To pierwsza w historii seniorska impreza rangi mistrzowskiej w piłce ręcznej, której gospodarzem była Portugalia. Wszystkie 38 spotkań mistrzostw rozegrano w dwóch halach: Pavilhão Rosa Mota w Porto i Complexo Municipal de Desportos Cidade de Almada w Almadzie.
Tytuł mistrzów Europy 1994 wywalczyli Szwedzi, którzy w następnych latach stali się absolutnymi hegemonami zmagań o prymat na „starym kontynencie” – tryumfowali bowiem w czterech z pięciu pierwszych turniejów finałowych Mistrzostw Europy, w tym trzy razy z rzędu (1998, 2000 i 2002). Ponadto do drużyny gwiazd ME 1994 wybrano aż czterech zawodników reprezentacji „Trzech Koron”, a środkowy rozgrywający tego zespołu Magnus Andersson, został uznany najlepszym zawodnikiem turnieju (MVP).
W finale ze Szwecją zagrali ówcześni mistrzowie świata – Rosjanie i ponieśli zaskakująco wysoką porażkę 21:34 (już do przerwy ulegając 9:18).
Brązowy medal zdobyła Chorwacja, dla której był to pierwszy udział w turnieju rangi mistrzowskiej (a inauguracyjne spotkanie międzypaństwowe Chorwaci rozegrali zaledwie 3,5 roku wcześniej, remisując 23:23 z Japonią). Rok później zagrali w finale MŚ, a w 1996 wywalczyli złoty medal Igrzysk Olimpijskich.
Mistrzostwa Europy 1994 to najsłabszy w historii występ reprezentacji gospodarza – Portugalia zajęła bowiem ostatnie miejsce w klasyfikacji końcowej turnieju, co dotychczas nie zdarzyło się żadnej, innej drużynie gospodarzy ME.
Tło historyczne
Fakt przeprowadzenia mistrzostw Europy 1994 jest ściśle związany z utworzeniem – 17 listopada 1991 – Europejskiej Federacji Piłki Ręcznej (EHF). Wcześniej nie istniał bowiem podmiot władny do zorganizowania turnieju rangi mistrzowskiej dla drużyn reprezentacyjnych poszczególnych federacji europejskich, a Międzynarodowa Federacja Piłki Ręcznej (IHF) nie była zainteresowana powołaniem mistrzostw Europy, aby nie tworzyć konkurencji dla swojej sztandarowej imprezy, czyli mistrzostw świata[1].
Eliminacje
Jedyny raz w historii eliminacje do turnieju finałowego mistrzostw Europy składały się wyłącznie z jednej rundy (nie było prekwalifikacji i II fazy eliminacyjnej). Wzięły w nich udział 34 reprezentacje, podzielone na 7 grup: sześć grup pięciodrużynowych i jedną grupę czterozespołową. Bezpośrednią kwalifikację do turnieju finałowego ME 1994 uzyskiwali zwycięzcy każdej z grup oraz najlepsza ekipa spośród tych, które zajęły 2. miejsca (do bilansu nie wliczano rezultatów, uzyskanych z ostatnią drużyną w tabeli)[2][3]. Pozostałych sześć zespołów z 2. miejsc miało szansę awansu do ME 1994 z barażów. W wyniku losowania utworzono trzy pary barażowe, w których rywalizowano w formule dwumeczów (gospodarzy pierwszego spotkania również wyłoniło losowanie). Ich zwycięzcy uzyskali kwalifikację do turnieju finałowego ME 1994[4][5].
Obiekty
| Miasto |
Hala |
Pojemność |
| Almada | Complexo Municipal de Desportos Cidade de Almada | 4000 |
| Porto | Pavilhão Rosa Mota | 5400 |
Składy medalistów
Rosja – Wicemistrz Europy
|
|
|
- Paweł Sukosjan
- Dmitrij Torgowanow
- Igor Wasiljew
|
Trener: Władimir Maksimow
Chorwacja – brązowy medalista
Trener: Velimir Kljaić
Linki zewnętrzne
Mistrzostwa Europy w piłce ręcznej