Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Kobiet 2020

Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Kobiet 2020

2020 EHF European Women's Handball Championship

2018 2022
Dyscyplina	piłka ręczna
Organizator	EHF
Szczegóły turnieju
Gospodarz	Dania
Otwarcie	3 grudnia 2020
Zamknięcie (finał)	20 grudnia 2020, Herning
Liczba drużyn	16 (z 1 konfederacji)
Liczba hal	2 (w 2 miastach)
I miejsce	Norwegia
II miejsce	Francja
III miejsce	Chorwacja
Statystyki turnieju
Liczba meczów	47
Liczba bramek	2410 (51,28 na mecz)
Król strzelców	Nora Mørk (52)
Najlepszy zawodnik (MVP)	Estelle Nze Minko
Strona internetowa

Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Kobiet 2020 – czternaste mistrzostwa Europy w piłce ręcznej kobiet, oficjalny międzynarodowy turniej piłki ręcznej o randze mistrzostw kontynentu organizowany przez EHF, mający na celu wyłonienie najlepszej żeńskiej reprezentacji narodowej w Europie. Odbył się w dniach od 3 do 20 grudnia 2020 roku jedynie w Danii, choć pierwotnie współgospodarzem turnieju miała być Norwegia, która wycofała się z powodu pandemii COVID-19. W turnieju wystąpiło szesnaście zespołów, automatycznie do mistrzostw zakwalifikowały się reprezentacje obu planowych gospodarzy, zaś o pozostałe miejsce toczyły się eliminacje. Turniej służył jako jedna z kwalifikacji do Mistrzostw Świata 2021.

Pod koniec sierpnia 2019 roku ogłoszono, że turniej rozpocznie się dzień wcześniej niż pierwotnie planowano, znajdzie się tym samym dodatkowy dzień wolny w trakcie zawodów, jednocześnie została podjęta decyzja o zwiększeniu liczby miast gospodarzy do pięciu^[1][2][3]. Harmonogram rozgrywek opublikowano w połowie czerwca 2020 roku^[4][5]. Szesnaście uczestniczących reprezentacji zostało podzielonych na cztery czterozespołowe grupy rywalizujące systemem kołowym, a po trzy najlepsze z każdej z grup awansowały do fazy zasadniczej. W niej, zachowując punkty z pierwszej fazy, walczyły w dwóch sześciozespołowych grupach o dwa czołowe miejsca premiowane awansem do półfinałów, zespoły z miejsc trzecich zmierzyły się zaś w meczu o piąte miejsce^[6].

Sprzedaż biletów została uruchomiona rok przed rozpoczęciem mistrzostw^[7]. Oficjalna piosenka zawodów, We’re In This Together, był wykonywana przez Alexandrę Rotan^[8]. Podczas zawodów planowano używać inteligentnej piłki, brzęczyków sygnalizujących przerwy dla drużyny, systemów śledzenia zawodników oraz ułatwiających pracę sędziów powtórek wideo i technologii określających, czy bramka została zdobyta^[9].

Także w połowie czerwca 2020 roku ogłoszono zaangażowanie w prace nad rozegraniem mistrzostw przy zachowaniu reżimu sanitarnego oraz zmniejszonej liczbie widzów^[10], to samo stanowisko potwierdzono trzy miesiące później^[11]. Jednakże 10 listopada EHF, będąc świadoma trudnych rozmów między norweską federacją a rządem dotyczących reżimu sanitarnego i możliwości rozegrania meczów w tym kraju w sytuacji epidemii, wydała oświadczenie, iż oczekuje rozwiązania tej sytuacji w ciągu tygodnia^[12]. Trzy dni później norweska premier, Erna Solberg, zakomunikowała, iż w warunkach panujących w kraju nie widzi możliwości zorganizowania takiej imprezy^[13], zatem norweska federacja oficjalnie poinformowała EHF o rezygnacji z organizacji mistrzostw^[14][15], jednocześnie zintensyfikowały się rozmowy z duńskim związkiem o przejęciu pozostałych dwóch grup^[16]. Pomimo braku wiążącej odpowiedzi od duńskiego rządu organizatorzy nadal pracowali nad możliwością goszczenia całych zawodów w dwóch duńskich miastach^[17][18], ostatecznie potwierdzenie nastąpiło 23 listopada – na dziesięć dni przed rozpoczęciem zawodów – a Kolding przejęło mecze zaplanowane pierwotnie w Norwegii^[19].

W związku z pandemią COVID-19 wprowadzono regulacje dotyczące testów, kwarantanny, dystansu społecznego, stworzenia bezpiecznej strefy itd.^[20][21]. Przebywały w niej wszystkie zespoły, sędziowie i działacze (około 600 osób); przeprowadzono około 6000 testów, spośród których jedynie trzy wykazały wynik pozytywny. Ogólnie organizacja turnieju w panujących warunkach została uznana za sukces^[22][23], w tym rozwiązanie systemu pracy dziennikarzy obsługujących zawody^[24]. Kulisy organizacji zawodów przedstawił opublikowany przez EHF na YouTube film dokumentalny zatytułowany A Championship like no other^[25].

W gronie przedturniejowych faworytów wymieniano reprezentacje obu gospodarzy oraz Hiszpanię i Holandię^[26]. W fazie grupowej odbyło się bez większych niespodzianek^[27]. Do półfinałów – zyskując tym samym awans na MŚ 2021 – awansowały prócz dwóch pierwszych także Chorwacja i Francja^[28]. Tytuł po raz ósmy (jako jedyna reprezentacja) w historii zdobyła reprezentacja Norwegii, która w finale pokonała obrończynie tytułu, Francuzki 22:20^[29][30], natomiast w meczu o brązowy medal Chorwatki po zwycięstwie nad reprezentacją Danii 25:19 po raz pierwszy wywalczyły medal na europejskim czempionacie^[31].

Transmisje telewizyjne były dostępne za pośrednictwem kilkudziesięciu stacji z całego świata^[32]. Liczba ich godzin wzrosła względem poprzedniego turnieju o szesnaście procent, dużą popularnością cieszyły się także profile, wideo i podcasty w mediach społecznościowych, a także oficjalna gra na urządzenia przenośne^[33][22][34].

Po zakończonym turnieju EHF opublikowała statystyki indywidualne^[35][36] i drużynowe^[37][38], a także jakościowe^[39][40].

W czerwcu 2013 roku EHF ustaliła ramy czasowe wyboru organizatora^[41]. Wstępne zainteresowanie organizacją mistrzostw w wyznaczonym terminie 4 września 2013 roku wyraziły dwa kraje: Norwegia i Dania. Ostateczny termin składania oficjalnych aplikacji upływał 10 grudnia 2013 roku, zaś decyzja o wyborze miała zostać podjęta na Kongresie EHF w Dublinie we wrześniu 2014 roku^[42]. W wyznaczonym przez EHF terminie potwierdzone zostały kandydatury Norwegii oraz wspólna norwesko-duńska, w ciągu miesiąca miały one zostać wstępnie rozpatrzone przez zarząd tej organizacji^[43]. Do ostatniego etapu przeszła jedynie kandydatura obu tych państw^[44][45], która została następnie zaakceptowana^[46].

Kraje te wspólnie gościły już Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Kobiet 2010.

W dokumentach aplikacyjnych organizatorzy wskazali cztery hale, po dwa w obu państwach-gospodarzach^[46], ostatecznie jednak zaplanowano mecze w jeszcze jednej hali w Danii^[1]. Na początku września 2020 roku ogłoszono, że wszystkie zaplanowane w Norwegii mecze odbędą się jedynie w Trondheim^[47], natomiast z uwagi na rozszerzanie kwarantanny w Frederikshavn podczas pandemii COVID-19 w Danii na początku listopada z grona gospodarzy skreślono to miasto^[48]. 23 listopada po rezygnacji Norwegii do miast-organizatorów mistrzostw dołączyło Kolding^[19].

Trondheim Stavanger Oslo	Oslo	Stavanger	Trondheim
	Telenor Arena	Stavanger Idrettshall	Trondheim Spektrum
	Pojemność: 12 500[49]	Pojemność: 8000[50]	Pojemność: 8900[51]
Herning Frederikshavn Kolding	Herning	Kolding	Frederikshavn
	Jyske Bank Boxen	Sydbank Arena	Arena Nord
	Pojemność: 10 000[52]	Pojemność: 5000[53]	Pojemność: 3200[54]

Z powodu pandemii COVID-19 zaplanowane na marzec mecze trzeciej i czwartej kolejki zostały początkowo przeniesione na początek czerwca, pozostawiając zaplanowane na koniec maja rozegranie kolejek piątej i szóstej^[55], ostatecznie jednak eliminacje zostały odwołane po rozegraniu dwóch rund drugiej fazy. Do turnieju finałowego awansowały drużyny, które uczestniczyły w Mistrzostwach Europy w Piłce Ręcznej Kobiet 2018 – zbiegiem okoliczności zespoły te znajdowały się na dwóch czołowych miejscach swoich grup eliminacyjnych po dwóch rozegranych rundach^[56][57].

Losowanie grup turnieju głównego zostało zaplanowane na 18 czerwca 2020 roku w Wiedniu. Drużyny zostały podzielone na koszyki na podstawie miejsc zajętych w poprzednich mistrzostwach Europy^[58][59]:

• koszyk 1: miejsca 1–4 ME 2018
• koszyk 2: miejsca 5–8 ME 2018
• koszyk 3: miejsca 9–12 ME 2018
• koszyk 4: miejsca 13–16 ME 2018.

Koszyk 1  Francja  Rosja  Holandia  Rumunia

Koszyk 2  Norwegia  Szwecja  Węgry  Dania

Koszyk 3  Czarnogóra  Niemcy  Serbia  Hiszpania

Koszyk 4  Słowenia  Polska  Czechy  Chorwacja

Losowanie było transmitowane w Internecie. W czterech grupach rozstawione zostały cztery drużyny^{[59][60][61][62]} i do nich zostały dolosowane zostały pozostałe drużyny z poszczególnych koszyków^[63][64].

Grupa A Herning  Francja  Dania  Czarnogóra  Słowenia

Grupa B Frederikshavn  Rosja  Szwecja  Hiszpania  Czechy

Grupa C Trondheim  Holandia  Węgry  Serbia  Chorwacja

Grupa D Trondheim  Rumunia  Norwegia  Niemcy  Polska

Na początku października 2020 roku EHF ogłosiła listę dziesięciu par sędziowskich nominowanych do prowadzenia rozgrywek mistrzostw – po raz pierwszy w ich historii obsada sędziowska składała się z samych kobiet^[65]. Przed fazą zasadniczą dołączyły do nich także pary polska i litewska^[66].

• Ana Vranes i Marlis Wenninger
• Vesna Balvan i Tatjana Praštalo
• Karina Christiansen i Line Hesseldal Hansen
• Charlotte Bonaventura i Julie Bonaventura
• Ioanna Christidi i Ioanna Papamattheou
• Viktorija Kijauskatiė i Aušra Žalienė
• Jelena Mitrovic i Andjelina Kazanegra
• Małgorzata Lidacka i Urszula Lesiak
• Vania Sá i Marta Sá
• Cristina Năstase i Simona Raluca Stancu
• Wiktorija Ałpaidze i Tatjana Bieriezkina
• Vanja Antić i Jelena Jakovljević

Szerokie składy liczące maksymalnie trzydzieści pięć zawodniczek zgodnie z zasadami ustalonymi przez EHF zostały ogłoszone 23 października 2020 roku. Na dzień przed rozpoczęciem zawodów reprezentacje ogłoszą oficjalne szesnastoosobowe składy, z którego w trakcie turnieju mogą wymienić maksymalnie sześć zawodniczek – maksymalnie po dwie w każdej fazie (z możliwością powrotu wcześniej zastąpionej zawodniczki). Z uwagi na pandemię COVID-19 limit ten nie będzie obowiązywał przy potwierdzonych przypadkach zachorowań^[67][68].

Wybór w 40% zależał od oceny internautów, zaś w 60% od oceny ekspertów, a nagrody indywidualne otrzymały^[116]:

Najlepsza bramkarka	Najlepsza lewoskrzydłowa	Najlepsza lewa rozgrywająca	Najlepsza środkowa rozgrywająca	Najlepsza obrotowa	Najlepsza prawa rozgrywająca	Najlepsza prawoskrzydłowa	Najlepsza broniąca	MVP
Sandra Toft	Camilla Herrem	Władlena Bobrownikowa	Stine Oftedal	Ana Debelić	Nora Mørk	Jovanka Radičević	Line Haugsted	Estelle Nze Minko

• WOMEN'S EUROPEAN HANDBALL CHAMPIONSHIP EHF EURO 2020 – Tournament Summary. home.eurohandball.com. [dostęp 2024-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-22)]. (ang.).
• Women’s EHF EURO 2020 FINAL ROUND. home.eurohandball.com. [dostęp 2024-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-22)]. (ang.).

• Kandydatura Norwegii i Danii (ang.)
• Oficjalna strona mistrzostw (ang.)