Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2016

Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2016

2016 EHF European Men’s Handball Championship

2014 2018
Dyscyplina	piłka ręczna
Organizator	EHF
Szczegóły turnieju
Gospodarz	Polska
Otwarcie	15 stycznia 2016, Katowice
Zamknięcie (finał)	31 stycznia 2016, Kraków
Liczba drużyn	16
Liczba hal	4 (w 5 miastach)
I miejsce	Niemcy
II miejsce	Hiszpania
III miejsce	Chorwacja
Statystyki turnieju
Liczba meczów	48
Liczba bramek	2629 (54,77 na mecz)
Oglądalność	400 815 (8350 na mecz)
Król strzelców	Valero Rivera Folch (48 goli)
Najlepszy zawodnik (MVP)	Raúl Entrerríos
Strona internetowa

Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2016 – dwunaste mistrzostwa Europy w piłce ręcznej mężczyzn, oficjalny międzynarodowy turniej piłki ręcznej o randze mistrzostw kontynentu organizowany przez EHF, mający na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w Europie. Odbywał się w dniach od 15 do 31 stycznia 2016 roku w Polsce. W turnieju wzięło udział szesnaście zespołów, automatycznie do mistrzostw awansowała reprezentacja Polski jako gospodarze zawodów, o pozostałe miejsca odbywały się natomiast eliminacje. Turniej służył jako jedna z kwalifikacji do Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016 oraz Mistrzostw Świata 2017.

Harmonogram zawodów opublikowano pod koniec czerwca 2015 roku. W trakcie turnieju, po raz pierwszy od edycji 2004 został rozegrany zarówno mecz o piąte, jak i siódme miejsce (od ME 2006 do ME 2014 walczono bowiem jedynie o piątą lokatę)^[1].

Tytuł mistrzowski – drugi w historii – wywalczyli Niemcy po zwycięstwie w finale 24:17 nad reprezentacją Hiszpanii^[2], natomiast w meczu o brązowy medal Chorwaci pokonali Norwegów 31:24^[3].

Po zakończonym turnieju IHF opublikowała statystyki indywidualne^[4][5] i drużynowe^[6][7], a także jakościowe^[8].

Sprzedaż biletów rozpoczęła się w maju 2015 roku, a rozpiętość cenowa wynosiła od 39 PLN (10 EUR) w fazie wstępnej do 153 EUR na mecz finałowy^{[9][10][11][12]}. Transmisje telewizyjne ze wszystkich meczów turnieju były realizowane przez Telewizję Polsat^[13][14]. Obejrzało je 1,65 miliarda widzów na całym świecie, na trybunach zasiadło zaś ponad 400 tysięcy kibiców, co poprawiło poprzedni rekord o ponad jedną czwartą^[15].

W marcu 2011 roku EHF ustaliła ramy czasowe wyboru organizatora oraz samego turnieju^[16][17]. Wstępne zainteresowanie organizacją mistrzostw do 17 maja 2011 roku wyraziło pięć krajów: Austria, Chorwacja, Norwegia, Polska i Szwecja^[18]. W upływającym 17 września 2011 roku ostatecznym terminie składania oficjalnych aplikacji swe kandydatury złożyły Chorwacja, Norwegia, Polska i Szwecja. Zostały one następnie zaakceptowane przez Zarząd EHF^[19][20]. Po przeprowadzonych przez EHF inspekcjach, pod głosowanie podczas XI Kongresu tej organizacji w Monako 23 czerwca 2012 roku zostały poddane oferty Chorwacji, Norwegii i Polski^[21][22][23]. Otrzymały one odpowiednio 15, 4 i 27 głosów, co oznaczało, że na gospodarza mistrzostw w pierwszej turze została wybrana Polska^[24][25].

Kandydaci	Proponowane „miasta-gospodarze”	Głosy	%
Polska	Gdańsk/Sopot, Katowice, Kraków, Łódź, Wrocław	27	58%
Chorwacja	Zagrzeb, Split, Varaždin, Poreč	15	33%
Norwegia	Oslo, Stavanger, Trondheim, Gjovik	4	9%

Władze EHF (Przewodniczący – Jean Brihault i Sekretarz Generalny – Michael Wiederer) oficjalnie podpisały umowę o organizację turnieju z przedstawicielami ZPRP (Prezesem Zarządu – Andrzejem Kraśnickim i Sekretarzem Generalnym – Markiem Góralczykiem) 11 kwietnia 2014 roku w warszawskim Centrum Olimpijskim^[26].

Do organizacji mistrzostw wytypowano wstępnie pięć hal^[36]. Pod koniec stycznia 2014 roku ZPRP oficjalnie potwierdził, że mecze odbędą się w Krakowie i Wrocławiu, poinformował również, iż pozostałe dwa obiekty zostaną wskazane do końca marca tego roku^[37][38]. W kwietniu 2014 roku zakomunikowano, że spotkania fazy grupowej odbędą się również w Katowicach i Gdańsku/Sopocie^[26][39].

Gdańsk/Sopot	Sopot/Gdańsk Katowice Wrocław Kraków	Wrocław
Ergo Arena		Hala Stulecia
Pojemność: 11 409		Pojemność: 8 500
Katowice		Kraków
Spodek		Tauron Arena Kraków
Pojemność: 11 036		Pojemność: 15 328

Losowanie grup zostało początkowo zaplanowane na 19 czerwca 2015 w kopalni soli Wieliczka^[40][41], a następnie przeniesione do Centrum ICE Kraków^[42]. Dzień przed losowaniem drużyny zostały podzielone na cztery koszyki – na podstawie wyników osiągniętych w klasyfikacji końcowej Mistrzostw Europy 2014 i w eliminacjach do Mistrzostw Europy 2016^[42][43].

Koszyk 1  Francja  Dania  Hiszpania  Chorwacja

Koszyk 2  Islandia  Polska  Szwecja  Węgry

Koszyk 3  Rosja  Macedonia Północna  Niemcy  Białoruś

Koszyk 4  Serbia  Norwegia  Słowenia  Czarnogóra

W wyniku losowania – i wcześniejszych automatycznych przydziałów do grup w poszczególnych miastach – wyłonione zostały cztery czterozespołowe grupy pierwszej fazy turnieju^[44].

Grupa A Kraków  Francja  Polska  Macedonia Północna  Serbia

Grupa B Katowice  Chorwacja  Islandia  Białoruś  Norwegia

Grupa C Wrocław  Hiszpania  Szwecja  Niemcy  Słowenia

Grupa D Gdańsk/Sopot  Dania  Węgry  Rosja  Czarnogóra

Pod koniec czerwca 2015 roku EHF opublikowała listę czternastu par sędziowskich, spośród których dwanaście zostanie wyznaczonych do sędziowania meczów turnieju finałowego^[45]. Nastąpiło to pod koniec września tegoż roku, a na końcowej liście nie znaleźli się spośród nich arbitrzy z Litwy i Polski^[46][47].

• Andrej Gusko i Siarhiej Repkin
• Matija Gubica i Boris Milošević
• Václav Horáček i Jiří Novotný
• Martin Gjeding i Mads Hansen
• Stevann Pichon i Laurent Reveret
• Óscar Raluy i Ángel Sabroso
• Vaidas Mazeika i Mindaugas Gatelis
• Zigmārs Stoļarovs i Renārs Līcis
• Ǵorgi Naczewski i Sławe Nikołow
• Bartosz Leszczyński i Marcin Piechota
• Lars Geipel i Marcus Helbig
• Duarte Santos i Ricardo Fonseca
• Bogdan Stark i Romeo Ștefan
• Michael Johansson i Jasmin Kliko