Psalm 105

Psalm 105

Początek Psalmu 105 (104) w „Psałterzu Harleya”, XI wiek
Tematyka	religijna
Typ utworu	psalm biblijny
Data powstania	między XI a III w. p.n.e.
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Palestyna
Język	hebrajski
Data wydania	p.n.e.
poprzednia Psalm 104 następna Psalm 106

Psalm 105 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. W systemie numeracji stosowanym w greckiej Septuagincie i łacińskiej Wulgacie psalm ten jest psalmem 104.

Psalm ten identyfikuje się również często przez łaciński incipit Confitemini Domino^[1]. Utwór liczy 45 wersetów.

Psalm ten zaliczany jest do grupy hymnów, a więc stanowi modlitwę uwielbienia i przytacza argumenty za przyjęciem takiej postawy^[a]. Prawdopodobnie początkowo stanowił część mniejszego zbioru wraz z psalmami: 106–107, 111–118, 135–136 oraz 146–150 (psałterz Hallelu)^[2]. Biblia Jerozolimska umieszcza przed tekstem psalmu aklamację „Alleluja”^[b]. Biblia Tysiąclecia określa psalm jako hymn stanowiący refleksję nad historią interwencji Bożej w dziejach narodu wybranego. Nie posiada superskrypcji określającej zalecenia dotyczące wykonania czy autorstwo^[3][4].

W Psalmie 105 czterokrotnie wymienione zostaje imię Jahwe (hebr. ‏יהוה‎; w. 1, 3, 4 i 7)^[5].

Redaktorzy polskich wydań Biblii opatrzyli Psalm 105 następującymi nagłówkami sugerującymi jego interpretację: wierność Boga dla swego przymierza (Biblia poznańska), Bóg wierny przymierzu z Abrahamem (Biblia Tysiąclecia), cudowna historia Izraela (Biblia jerozolimska)^[3][4][5].

Struktura psalmu jest łatwa do wyznaczenia. Po początkowych wezwaniach do wychwalania Boga (w. 1–6), autor natchniony prezentuje serię argumentów, powołując się na historię zbawienia. W wersetach 7–23 niejako streszczone zostały rozdziały 12–50 biblijnej Księgi Rodzaju: historia Abrahama, Izaaka, Jakuba oraz Józefa. W następnych dzieje Mojżesza, plagi egipskie, Exodus, wędrówkę do Kanaanu zgodnie z obietnicami danymi patriarchom (w. 24–45). Tekst hebrajski kończy aklamacja „Alleluja”^[4].

Psalm 105,1–15 zostaje zacytowany w Pierwszej Księdze Kronik 16,8–22. Psalmy 105 i 106 razem stanowią jakby antytetyczny dyptyk, w Psalmie 105 ukazane jest potężne działanie Jahwe, w 106 grzeszność człowieka^[6].

W rzymskiej liturgii godzin zreformowanej po soborze watykańskim II Psalm 105 odmawiany jest w Godzinie czytań w sobotę pierwszego tygodnia brewiarza z trzema własnymi antyfonami, ale poza okresem zwykłym. W nagłówku redaktorzy zasugerowali interpretację: „Bóg wierny swemu przymierzu”. Jako krótki komentarz kursywą zacytowany został św. Atanazy: „Apostołowie ukazują poganom cuda Boże dokonane w przyjściu Pana”^[7][8].

• Ps 105 w Biblii Tysiąclecia