Psalm 43

Psalm 43 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. W Septuagincie psalm ten nosi numer 42.

Psalm 43 wydaje się być ściśle powiązany pod względem literackim z Psalmem 42^[1]. Wiele przesłanek wskazuje na to, iż te dwa psalmy stanowiły kiedyś jeden spójny utwór^[2]. Anonimowy Psalm 43 – nie posiada nagłówka – może być kontynuacją i dalszym ciągiem myśli Psalmu 42 i dlatego również może być dziełem Synów Koracha. Septuaginta oraz Peszitta przypisuje ten psalm Dawidowi.

W tradycyjnej wersji obrządku rzymskiego psalm ten jest odmawiany na początku prawie każdej mszy (z wyjątkiem okresu Męki Pańskiej, mszy za zmarłych i sytuacji, w której opuszcza się obrzędy początkowe). Psalmowi towarzyszy wyjęta z jego tekstu antyfona Introibo ad altare Dei, ad Deum, qui laetificat iuventutem meam [Przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który jest weselem i radością moją; Ps 42 (43), 4]^[3][4].

• do Bożego ołtarza – zwrot znajdujący się w 4 wersecie może mieć zastosowanie tylko w wypadku, gdy psalmista był kapłanem^[1].

• Ołtarz – może zostać tutaj zinterpretowany, jako odnowienie duchowej relacji z Bogiem przez psalmistę^[1][5].

• Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, Święty Paweł, Częstochowa 2009.
• Farmer W. R. (red.), Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, Verbinum, Warszawa 2001.
• Widła B., Słownik Antropologii Nowego Testamentu, Vocatio, Warszawa 2003.

• Ps 43 w Biblii Tysiąclecia