Psalm 134

Psalm 134
Ilustracja
Psalm 134, Psałterz Eleonory Akwitańskiej, ok. 1185
Autor

przypisywany Dawidowi

Tematyka

religijna

Typ utworu

psalm biblijny

Data powstania

między XI a III w. p.n.e.

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Palestyna

Język

hebrajski

Data wydania

p.n.e.

poprzednia
Psalm 133		 następna
Psalm 135

Psalm 134 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów, jeden z tzw. psalmów stopni. W systemie numeracji stosowanym w greckiej Septuagincie i łacińskiej Wulgacie psalm ten jest psalmem 133.

Psalm ten identyfikuje się również często przez łaciński incipit Ecce nunc benedicite Domino[1] (wersja Wulgaty; w Nowej Wulgacie Ecce benedicite Dominum[2]).

Tekst psalmu i jego interpretacja

Ten bardzo krótki psalm zaliczany jest do grupy nazywanej „pieśniami stopni”, za tekstem hebrajskim (hebr. ‏שִׁ֗יר הַֽמַּ֫עֲלֹ֥ות‎). Psalmy te na pewno były wykonywane w świątyni, towarzyszyły rytom[3]. Biblia Jerozolimska klasyfikuje go jako wezwanie do dialogu liturgicznego między kapłanami a ludem, zapewne pielgrzymami, być może podczas nocnej ceremonii rozpoczynającej Święto Namiotów[4]. Biblia Tysiąclecia uznaje go za pieśń hymnodyczną połączoną z błogosławieństwem kapłańskim[5].

W Psalmie 134 aż pięciokrotnie wymienione zostaje imię Jahwe (hebr. ‏יְהוָֹה‎; w. 1, 2 i 3)[6].

Septuaginta ma w wersecie pierwszym dodatkowo: „na dziedzińcu domu waszego Boga”[5].

Redaktorzy wydań umieścili przed psalmem nagłówki sugerujące interpretację tekstu Na święto nocne (Biblia Jerozolimska), Modlitwa w świątyni (Biblia Tysiąclecia), Śpiew lewitów (Biblia poznańska)[4][5][6].

Podmiot wzywa zgromadzonych, nazywając ich „sługami Jahwe” (hebr. ‏עַבְדֵי יְהוָה‎), do wielbienia. Wezwanie jest powtarzane (w. 1–2). Werset końcowy jest wyrazem błogosławieństwa. Wymieniony zostaje Syjon (hebr. ‏צִיּוֹן‎) jako miejsce Bożego przebywania. Jahwe zostaje określony jako „stwórca nieba i ziemi” (hebr. ‏שָׁמַיִם וָאָרֶץ‎)[4].

Użycie w liturgii chrześcijańskiej

W rzymskiej liturgii godzin zreformowanej po soborze watykańskim II Psalm 134 odmawiany jest jako drugi psalm Komplety po I nieszporach niedziel i uroczystości. Poprzedza go Psalm 4. W nagłówku redaktorzy zasugerowali interpretację: „Wieczorna modlitwa w świątyni”. Jako krótki komentarz zacytowana została Apokalipsa 19,5, wezwanie stanowiące część liturgii niebiańskiej. Psalm posiada własną antyfonę: „Wśród nocy błogosławcie Pana”[7].

Przypisy

  1. ↑ Jan Kochanowski: Psałterz Dawidów. [dostęp 2025-03-08].
  2. ↑ Psalmus 134 (Nova Vulgata. Bibliorum Sacrorum Editio). Vatican Internet Sites. [dostęp 2025-03-08]. (łac.).
  3. ↑ Wstęp do Księgi Psalmów. W: Biblia Jerozolimska. Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 2006, s. 702. ISBN 83-7014-519-1.
  4. 1 2 3 Psalm 134(133). W: Biblia Jerozolimska. Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 2006, s. 833. ISBN 83-7014-519-1.
  5. 1 2 3 Augustyn Jankowski (tłum), Lech Stachowiak (tłum.): Psalm 134 (Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003). biblia.deon.pl. [dostęp 2025-03-03].
  6. 1 2 Psalm 134. W: Pismo Święte Stary i Nowy Testament w przekładzie z języków oryginalnych. Poznań: Księgarnia Św. Wojciecha, 2004, s. 809. ISBN 83-7015-663-0.
  7. ↑ Liturgia godzin zakonów franciszkańskich w Polsce. T. 1, Okres Adwentu, okres Narodzenia Pańskiego. Wrocław: Franciszkańskie Wydawnictwo św. Antoniego, 2013, s. 900. ISBN 978-83-63084-17-2.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.