Ryszard Czarny
| Data i miejsce urodzenia |
13 sierpnia 1949 |
|---|---|
| Wicemarszałek Senatu III kadencji | |
| Okres |
od 15 października 1993 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister edukacji narodowej | |
| Okres |
od 7 marca 1995 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Szwecji | |
| Okres |
od 1997 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Norwegii i Islandii | |
| Okres |
od 2005 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Ryszard Michał Czarny (ur. 13 sierpnia 1949 w Skoraszewicach) – polski nauczyciel akademicki, polityk i dyplomata, profesor nauk humanistycznych. W latach 1993–1997 senator, a w latach 1993–1995 wicemarszałek Senatu III kadencji, w latach 1995–1996 minister edukacji narodowej.
Życiorys
Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim socjologię, historię sztuki, nauki polityczne i prawo, kończąc ostatni z tych kierunków. Doktoryzował się na UJ pod kierunkiem Erharda Cziomera[1]. W 1988 uzyskał na Uniwersytecie w Greifswaldzie stopień doktora habilitowanego ze specjalnością w zakresie współczesnych politycznych i ekonomicznych stosunków międzynarodowych, a rok później w zakresie organizacji i zarządzania. Pracował jako wykładowca Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, m.in. pełnił funkcję dziekana Wydziału Zarządzania i Administracji (1992–1996). Był także profesorem nadzwyczajnym białostockiej filii Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. 16 listopada 2004 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.
Przed 1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, był I sekretarzem na WSP. W latach 1993–1997 zasiadał w Senacie III kadencji z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej, reprezentując województwo kieleckie. Od października 1993 do marca 1995 był wicemarszałkiem Senatu. Objął następnie funkcję ministra edukacji narodowej w rządzie Józefa Oleksego (1995–1996). W Senacie był także członkiem Komisji Nauki i Edukacji Narodowej oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych.
Złożył mandat kilka miesięcy przed końcem kadencji, obejmując urząd ambasadora RP w Szwecji. W 2001 wrócił do Polski, pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od 17 sierpnia 2005 do 28 lutego 2007 był ambasadorem w Norwegii, akredytowanym także w Islandii. Pracował następnie jako wykładowca w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego, następnie został profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach, gdzie objął kierownictwo Katedry Krajów Europy Północnej. W 2011 został członkiem Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk[2].
Opublikował m.in. Regionalizm w stosunkach międzynarodowych 1945–1975. Aspekty polityczne i prawne (1980), Regionalizm w systemie Organizacji Narodów Zjednoczonych (1985).
Życie prywatne
Żonaty z Alicją, sędzią, przez pewien czas wiceprezesem Sądu Okręgowego w Kielcach[3]. Ma syna Leszka i córkę Martę[4].
Przypisy
- ↑ Ryszard M. Czarny, Mój Mistrz, [w:] Marcin Lasoń (red.), Profesor Erhard Cziomer w 40-lecie pracy naukowej, Kraków: Krakowskie Towarzystwo Edukacyjne, 2010, s. 17–18, ISBN 978-83-7571-079-3 [dostęp 2025-04-15].
- ↑ Skład, knpol.pan.pl [zarchiwizowane 2015-07-03].
- ↑ Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 4728/IV [online], sejm.gov.pl, 15 czerwca 2005 [dostęp 2019-01-06].
- ↑ Ryszard Michał Czarny [online], senat.pl [dostęp 2015-11-26].
Bibliografia
- Ryszard Michał Czarny [online], senat.pl [dostęp 2015-11-26].
- Prof. dr hab. Ryszard Michał Czarny, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-10-20].

