Ryszard Czarny

Ryszard Czarny
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1949
Skoraszewice

Wicemarszałek Senatu III kadencji
Okres

od 15 października 1993
do 16 marca 1995

Przynależność polityczna

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Minister edukacji narodowej
Okres

od 7 marca 1995
do 7 lutego 1996

Przynależność polityczna

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Poprzednik

Aleksander Łuczak

Następca

Jerzy Wiatr

Ambasador RP w Szwecji
Okres

od 1997
do 2001

Poprzednik

Barbara Tuge-Erecińska

Następca

Marek Prawda

Ambasador RP w Norwegii i Islandii
Okres

od 2005
do 2007

Poprzednik

Stanisław Czartoryski

Następca

Wojciech Kolańczyk

Ryszard Michał Czarny (ur. 13 sierpnia 1949 w Skoraszewicach) – polski nauczyciel akademicki, polityk i dyplomata, profesor nauk humanistycznych. W latach 1993–1997 senator, a w latach 1993–1995 wicemarszałek Senatu III kadencji, w latach 1995–1996 minister edukacji narodowej.

Życiorys

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim socjologię, historię sztuki, nauki polityczne i prawo, kończąc ostatni z tych kierunków. Doktoryzował się na UJ pod kierunkiem Erharda Cziomera[1]. W 1988 uzyskał na Uniwersytecie w Greifswaldzie stopień doktora habilitowanego ze specjalnością w zakresie współczesnych politycznych i ekonomicznych stosunków międzynarodowych, a rok później w zakresie organizacji i zarządzania. Pracował jako wykładowca Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, m.in. pełnił funkcję dziekana Wydziału Zarządzania i Administracji (1992–1996). Był także profesorem nadzwyczajnym białostockiej filii Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. 16 listopada 2004 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.

Przed 1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, był I sekretarzem na WSP. W latach 1993–1997 zasiadał w Senacie III kadencji z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej, reprezentując województwo kieleckie. Od października 1993 do marca 1995 był wicemarszałkiem Senatu. Objął następnie funkcję ministra edukacji narodowej w rządzie Józefa Oleksego (1995–1996). W Senacie był także członkiem Komisji Nauki i Edukacji Narodowej oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych.

Złożył mandat kilka miesięcy przed końcem kadencji, obejmując urząd ambasadora RP w Szwecji. W 2001 wrócił do Polski, pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od 17 sierpnia 2005 do 28 lutego 2007 był ambasadorem w Norwegii, akredytowanym także w Islandii. Pracował następnie jako wykładowca w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego, następnie został profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach, gdzie objął kierownictwo Katedry Krajów Europy Północnej. W 2011 został członkiem Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk[2].

Opublikował m.in. Regionalizm w stosunkach międzynarodowych 1945–1975. Aspekty polityczne i prawne (1980), Regionalizm w systemie Organizacji Narodów Zjednoczonych (1985).

Życie prywatne

Żonaty z Alicją, sędzią, przez pewien czas wiceprezesem Sądu Okręgowego w Kielcach[3]. Ma syna Leszka i córkę Martę[4].

Przypisy

  1. Ryszard M. Czarny, Mój Mistrz, [w:] Marcin Lasoń (red.), Profesor Erhard Cziomer w 40-lecie pracy naukowej, Kraków: Krakowskie Towarzystwo Edukacyjne, 2010, s. 17–18, ISBN 978-83-7571-079-3 [dostęp 2025-04-15].
  2. Skład, knpol.pan.pl [zarchiwizowane 2015-07-03].
  3. Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 4728/IV [online], sejm.gov.pl, 15 czerwca 2005 [dostęp 2019-01-06].
  4. Ryszard Michał Czarny [online], senat.pl [dostęp 2015-11-26].

Bibliografia