Senachtenre Ahmose

Senachtenre Ahmose (wcześniej znany jako Senachtenre Tao I^[1]) – faraon, władca starożytnego Egiptu z XVII dynastii tebańskiej, z końca Drugiego Okresu Przejściowego. Syn Antefa VII.

Panował prawdopodobnie w latach:

• 1594-1592 p.n.e. lub
• 1559-1558 p.n.e. lub
• 1548-1545 p.n.e.

Jego Wielką Małżonką była Tetiszeri, ze związku z którą urodził się jego syn i następca, Sekenenre Tao. Istnieje niewiele śladów panowania tego władcy. Są to: odcisk pieczęci z jego imieniem tronowym, znaleziony w Dra Abu al-Naga, kartusz z jego imieniem na tablicy ofiarnej z Teb, obecnie znajdującej się w muzeum w Marsylii, oraz jego wizerunek w jednym z grobowców w Deir el-Medina.

Na podstawie wzmianki w Papirusie Abbott przez lata uznawano, że imię własne króla (nomen) brzmiało Tao. W roku 2012 egiptolog Sébastien Biston-Moulin opublikował inskrypcje hieroglificzne odkryte na węgarze pochodzącym ze spichlerza świątyni Amona w Karnaku. Napis na nim wymienia tytulaturę władcy i ujawnia jego nomen: Ahmose^[2]. To samo imię nosił Ahmose I, wnuk Senachtenre, założyciel XVIII dynastii, który wypędził Hyksosów z Egiptu. Drzwi wykonane prawdopodobnie na zlecenie samego Senachtenre, zostały później wykorzystane ponownie i odkryte w fundamentach budowli przylegającej do świątyni Ptaha w Karnaku^[2].