Siemion Pawliczenko

Siemion Pawliczenko

Siemion Pawliczenko w 2018 roku
Data i miejsce urodzenia	11 maja 1991 Brack
Wzrost	180 cm[1]
Reprezentacja	Rosja OAR (ZIO 2018) RLF (MŚ 2021) ROC (ZIO 2022)
Debiut w PŚ	17 listopada 2007, Lake Placid (27. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	17 listopada 2007, Lake Placid (27. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	18 stycznia 2015, Oberhof (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	1 marca 2015, Soczi
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja Mistrzostwa świata złoto Sigulda 2015 Jedynki złoto Winterberg 2019 Sztafeta srebro Sigulda 2015 Sztafeta brąz Winterberg 2019 Sprint brąz Winterberg 2019 Jedynki Mistrzostwa Europy złoto Soczi 2015 Jedynki złoto Königssee 2017 Jedynki złoto Sigulda 2018 Jedynki złoto Sigulda 2018 Sztafeta złoto Oberhof 2019 Jedynki złoto Sigulda 2021 Sztafeta srebro Soczi 2015 Sztafeta srebro Lillehammer 2020 Jedynki Mistrzostwa świata juniorów srebro Innsbruck 2010 Jedynki brąz Nagano 2009 Jedynki Puchar Świata Kryształowa kula 2018/2019 3. miejsce 2019/2020 3. miejsce 2020/2021 Reprezentacja Rosyjska Federacja Sportów Saneczkowych Mistrzostwa świata srebro Königssee 2021 Jedynki-sprint
Odznaczenia

Siemion Aleksandrowicz Pawliczenko (ros. Семён Александрович Павличенко, ur. 11 maja 1991 w Bracku^[1]) – rosyjski saneczkarz, jednokrotny zdobywca Pucharu Świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów, siedmiokrotny medalista mistrzostw Europy i pięciokrotny medalista mistrzostw świata.

Saneczkarstwo uprawia od 2001 roku^[1]. W 2006 roku rozpoczął starty w Pucharze Świata juniorów^[2]. 17 listopada 2007 roku zadebiutował i zarazem zdobył pierwsze punkty w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Lake Placid zawodach sezonu 2007/2008 zajął 27. miejsce w konkurencji jedynek^[3]. W 2009 roku wziął udział w mistrzostwach Rosji, na których zdobył srebrny medal w jedynkach, a także w mistrzostwach świata juniorów w Nagano, które przyniosły mu jedynkowy brązowy medal^[1]. Rok później, na mistrzostwach świata juniorów w Innsbrucku wywalczył srebrny medal w konkurencji jedynek^[1].

W 2011 roku pojawił się na mistrzostwach świata w Cesanie, na których zajął 25. miejsce w jedynkach, a także na mistrzostwach świata juniorów w Oberhofie, z których wrócił z 4. miejscem w konkurencji jedynek i sztafetowej^[3]. W następnym roku wystartował w mistrzostwach Europy w Paramonowie, na których był czternasty w jedynkach^[3]. W 2013 roku pojawił się na mistrzostwach Europy w Oberhofie, z których wrócił z 4. miejscem w konkurencji jedynek, na mistrzostwach świata do lat 23 w Whistler, które przyniosły mu jedynkowe 13. miejsce oraz na mistrzostwach świata w Whistler, na których zajął 40. miejsce w konkurencji jedynek^[3].

W 2014 roku wziął udział w mistrzostwach Rosji, na których zdobył złoty medal w konkurencji jedynek, w mistrzostwach Europy w Siguldzie, na których był piąty w jedynkach, a także w igrzyskach olimpijskich w Soczi, na których osiągnął ten sam wynik w tej samej konkurencji^[1][3][4]. Rok później, 18 stycznia zaliczył pierwsze podium w Pucharze Świata, kiedy to na rozgrywanych w Oberhofie zawodach sezonu 2014/2015 zajął 2. miejsce w konkurencji sztafetowej. Jego sztafeta, w której startował z Tatjaną Iwanową, Aleksandrem Dienisjewem i Władisławem Antonowem przegrała tylko z ekipami z Niemiec i Stanów Zjednoczonych^[5]. Z kolei 1 lutego 2015 roku po raz pierwszy stanął na pucharowym podium w konkurencji jedynek, zajmując 2. miejsce na rozgrywanych w Lillehammer zawodach, w których uplasował się za Austriakiem Wolfgangiem Kindlem i przed reprezentantem Włoch Dominikiem Fischnallerem^[6]. Dokładnie miesiąc później odniósł pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata, pokonując w konkurencji jedynek na zorganizowanych w Soczi zawodach swojego rodaka Aleksandra Pierietiagina i Niemca Felixa Locha^[7]. 2015 rok to dla niego również występ w mistrzostwach Rosji, na których zdobył brązowy medal oraz starty w mistrzostwach świata w Siguldzie i w mistrzostwach Europy w Soczi – z obu tych międzynarodowych imprez przywiózł złote medale za konkurencję jedynek oraz srebrne za konkurencję sztafetową^[1][3].

W 2016 roku pojawił się na mistrzostwach Rosji, na których został złotym medalistą w jedynkach, na mistrzostwach świata w Königssee, na których zajął 4. miejsce w sztafecie, 8. w jedynkach i 12. w sprincie oraz na mistrzostwach Europy w Altenbergu, na których był ósmy w konkurencji jedynek^[1][3]. Rok później, na mistrzostwach Europy w Königssee wywalczył jedynkowy złoty medal, z kolei na mistrzostwach świata w Igls zajął 4. miejsce w konkurencji sprintu i 5. w konkurencji jedynek^[3].

W 2018 roku wziął udział w mistrzostwach Europy w Siguldzie, na których zdobył złoty medal zarówno w sztafecie, jak i w jedynkach, a także w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, na których startując jako reprezentant olimpijskich sportowców z Rosji zajął 14. miejsce w konkurencji jedynek^[3][8]. Rok później pojawił się na mistrzostwach świata w Winterbergu, na których zdobył brązowy medal w konkurencji sprintu, w której przegrał tylko z Austriakiem Jonasem Müllerem i Niemcem Felixem Lochem oraz w konkurencji jedynek, plasując się za Felixem Lochem i Austriakiem Reinhardem Eggerem, a także złoty medal w konkurencji sztafetowej, w której jego sztafeta współtworzona przez Tatjanę Iwanową, Władisława Jużakowa i Jurija Prochorowa pokonała ekipy z Austrii i Niemiec^[9][10].

• Medal „Za wzmacnianie wspólnoty bojowej” - Rosja, 21 marca 2018^[11]

• Siemion Pawliczenko na stronie FIL (ang.)
• Siemion Pawliczenko na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)]. (ang.)