Typ 97 Shinhoto Chi-Ha
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
gąsienicowa |
| Załoga |
4 osoby |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Egzemplarze |
930 sztuk |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik wysokoprężny Mitsubishi o mocy 125,1 kW przy 2000 obr./min |
| Pancerz |
8–25 mm |
| Długość |
5500 mm |
| Szerokość |
2338 mm |
| Wysokość |
2380 mm |
| Prześwit |
400 mm |
| Masa |
bojowa: 15 800 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość |
38 km/h |
| Zasięg pojazdu |
210 |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
bez przygotowania: 100 cm |
| Rowy (szer.) |
250 cm |
| Ściany (wys.) |
90 cm |
| Kąt podjazdu |
75 |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 × armata czołgowa Typ 1 kalibru 47 mm (120 nab.), 2 × czkm Typ 97 kalibru 7,7 mm (2745 nab.) | |
| Użytkownicy | |
| Japonia, Chiny | |
.svg.png){kind=small}
Typ 97 Shinhoto Chi-Ha – japoński czołg średni z okresu II wojny światowej.
W 1937 do uzbrojenia armii japońskiej wprowadzono czołg średni Typ 97 Chi-Ha. W 1938 i 1939 jednostki uzbrojone w te czołgi wzięły udział w walkach nad jeziorem Chasan i rzeką Chałchin-Goł, ścierając się tam z radzieckimi czołgami T-26 i BT. Walki te wykazały, że używane przez Japończyków armaty czołgowe są już przestarzałe i nie są w stanie skutecznie zwalczać pojazdów opancerzonych. Problemem było także przegrzewanie się silników.
W 1940 powstał prototyp nowego czołgu – zmodernizowanej wersji czołgu Typ 97. Miał on nową, powiększoną wieżę z nowoczesną armatą czołgową Typ 1. Zmodyfikowano także i wydłużono tylną część kadłuba pancernego dzięki czemu polepszyło się chłodzenie silnika. Czołgi Shinhoto Chi-Ha zostały po raz pierwszy użyte podczas walk na półwyspie Bataan. Później walczyły w Birmie, Chinach i na Okinawie. Zdobyte na Japończykach czołgi Typ 97 Shinhoto Chi-Ha były używane przez oddziały chińskie, zarówno komunistyczne, jak i Kuomintangu.
Czołg Typ 97 Shinhoto Chi-Ha miał klasyczną konstrukcję. W tylnej części nitowanego kadłuba umieszczono sześciocylindrowy silnik wysokoprężny. Układ jezdny składał się z sześciu kół jezdnych, koła napędowego, napinającego i trzech rolek podtrzymujących gąsienicę. Cztery środkowe koła jezdne były zblokowane po dwa i amortyzowane poziomymi resorami śrubowymi. Koła skrajne były zawieszone niezależnie i amortyzowane ukośnymi resorami śrubowymi.
Czołg był początkowo uzbrojony w armatę czołgową kalibru 57 mm Typ 1 z elewacją od +11° do −9°[1], ale w roku 1942 otrzymał nową wieżę z działem 47 mm Typ 97, które nadawało pociskom większą prędkość początkową, a tym samym poprawiało ich zdolności penetracyjne. Działa te używały tej samej amunicji co japońskie działa przeciwpancerne 47 mm[2].
Uzbrojeniem dodatkowym były dwa czołgowe karabiny maszynowe Typ 97 z których jeden zamocowany był z tyłu wieży, a drugi obok kierowcy. Załoga składała się z kierowcy, strzelca kadłubowego karabinu maszynowego, celowniczego i dowódcy.
Przypisy
Bibliografia
- Janusz Ledwoch, Jacek Solarz: Czołgi japońskie 1938-1945. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 1998. ISBN 83-7219-006-2.
- The Encyclopedia of Weapons of World War II. Chris Bishop (General Editor). New York: Barnes & Noble Books, 1998. ISBN 0-7607-1022-8.