Aichi B7A

Aichi B7A Ryūsei
愛知 B7A 流星

Aichi B7A2 zdobyty przez Amerykanów
Dane podstawowe
Państwo	Japonia
Producent	Aichi Kokuki KK
Typ	samolot torpedowy i bombowiec nurkujący
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne chowane w locie
Załoga	2
Historia
Data oblotu	maj 1942
Lata produkcji	1944 – 1945
Liczba egz.	B7A1 – 9 sztuk B7A2 – 105 sztuk
Dane techniczne
Napęd	18-cylindrowy silnik w układzie podwójnej gwiazdy Nakajima NK9C Homare 12
Moc	1491 kW (2000 KM)
Wymiary
Rozpiętość	14,40 m
Długość	11,49 m
Wysokość	4,07 m
Powierzchnia nośna	35,40 m²
Masa
Własna	3 810 kg
Startowa	6 500 kg
Osiągi
Prędkość maks.	566 km/h
Prędkość minimalna	129 km/h
Prędkość wznoszenia	9,6 m/s
Pułap	11 250 m
Zasięg	3 038 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 działka Type 9 Model 2 kal. 20 mm (stałe – w skrzydłach) 1 karabin maszynowy kal. 13 mm (lub 7,62 mm) (ruchomy – w tylnej kabinie) 800 kg bomb (w komorze bombowej) lub torpeda o masie 800 kg
Użytkownicy
Cesarstwo Japonii

Aichi B7A Ryūsei (jap. 愛知 B7A 流星 Aichi B7A "Meteor"; oznaczenie alianckie Grace) – pokładowy i lądowy samolot torpedowy i bombowiec nurkujący produkcji japońskiej z czasów II wojny światowej.

W związku z konkursem rozpisanym przez lotnictwo morskie imperium japońskiego na bombowy samolot pokładowy mogący zastąpić starsze maszyny bombowo-torpedowe Nakajima B5N oraz bombowce nurkujące Yokosuka D4Y, zakłady Aichi Kokuki KK przedstawiły projekt AM-23^[1].

Pierwszy samolot z dziewięciu serii przedprodukcyjnej oznaczony jako B7A1 został oblatany w maju 1942 roku, jednak na skutek problemów z konstrukcją jednostki napędowej, maszyna dopiero w kwietniu 1944 roku została skierowana do produkcji seryjnej. Model B7A2 posiadał bardzo dobre własności lotno–taktyczne, był łatwy w pilotażu, co w połączeniu z mocnym silnikiem czyniło samolot ten dobrą bronią przeciwko alianckim okrętom. Do końca wojny w dwóch fabrykach powstało zaledwie 105 samolotów serii B7A. Desygnowany do działań morskich samolot stacjonował w bazach na lądzie, ponieważ w owym czasie Japońska Cesarska Marynarka Wojenna nie posiadała sprawnych lotniskowców^[1].

• AM-23 – projekt B7A
• B7A1 – dziewięć prototypów modelu
• B7A2 – samolot "właściwy" produkcji seryjnej (wyprodukowano 105 sztuk)
• B7A2 Eksperymentalny – jeden samolot wyposażony w silnik gwiazdowy Nakajima Homare 23 o mocy 1491 kW (2000 KM)
• B7A3 – projektowana wersja z silnikiem Mitsubishi MK9A (Ha-43) o mocy 1641 kW (2200 KM)

• Chant Chris: Samoloty II wojny światowej. Warszawa: Bellona, 2010, s. 317. ISBN 978-83-11-11489-0.