Nakajima C6N

Nakajima C6N Saiun
(Dane wersji C6N1)

Dane podstawowe
Państwo	Japonia
Producent	Nakajima
Typ	pokładowy samolot rozpoznawczy
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie
Załoga	3 (pilot, obserwator, strzelec/radiotelegrafista)
Historia
Data oblotu	15 maja 1943
Lata produkcji	1944 – 1945
Wycofanie ze służby	1945 =
Dane techniczne
Napęd	1 silnik gwiazdowy Nakajima NK9B Homare 21
Moc	1 990 KM (1485 kW)
Wymiary
Rozpiętość	12,50 m
Długość	11,00 m
Wysokość	3,96 m
Powierzchnia nośna	25,50 m²
Masa
Własna	2 970 kg
Startowa	5 260 kg
Osiągi
Prędkość maks.	610 km/h
Prędkość wznoszenia	12,2 m/s
Pułap	10 740 m
Zasięg	5 310 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy Typ 2 kal. 7,92 mm (ruchomy)
Wyposażenie dodatkowe
fotokamery
Użytkownicy
Japonia

Nakajima C6N Saiun (jap. 中島 C6N 彩雲) – japoński pokładowy samolot rozpoznawczy z okresu II wojny światowej. W czasie wojny nosił amerykańskie oznaczenie kodowe Myrt.

Po wybuchu wojny i doświadczeniach wyniesionych z pierwszych walk dowództwo lotnictwa japońskiej marynarki wojennej doszło do wniosku, że w lotnictwie pokładowym potrzebny jest nowy samolot rozpoznawczy, który charakteryzowałby się dużą prędkością maksymalną i dalekim zasięgiem, przy możliwości startu z pokładów lotniskowców.

W związku z tym, na początku 1942 dowództwo lotnictwa marynarki wojennej zwróciło się do wytwórni Nakajima o opracowanie takiego samolotu. Wychodząc ze zgłoszonego zapotrzebowania, w wytwórni opracowano samolot oznaczony jako C6N, opierając jego konstrukcję na budowanym w tej samej wytwórni samolocie bombowym Nakajima B6N. Opracowany w ten sposób prototyp zbudowano na początku 1943 i oblatano 15 maja 1943.

W toku prac nad prototypem okazało się, że zastosowany w nim silnik Nakajima NK9B Homare 11 miał zbyt małą moc i dlatego w kolejnych prototypach zastosowano silnik o większej mocy. Po licznych poprawkach na początku 1944 rozpoczęto produkcję seryjną samolotu w wersji oznaczonej jako C6N1.

Po wprowadzeniu samolotu do działań bojowych, okazało się, że dzięki dużej prędkości był on praktycznie nieosiągalny dla samolotów myśliwskich przeciwnika, dlatego też podjęto decyzję o zbudowaniu samolotu w wersji dwumiejscowego samolotu myśliwskiego, uzbrojonego w działka Typ 99-2 kal. 20 mm. Tak opracowana wersja oznaczona została jako C6N1-S.

Opracowano także wersję samolotu torpedowo-bombowego, oznaczoną jako C6N1-B, która jednak nie weszła do produkcji seryjnej. Opracowano także następną wersję oznaczoną jako C6N2, którą wyposażono w jeszcze mocniejszy silnik Nakajima NK9B Homare 24, ale i ta wersja nie została wprowadzona do produkcji w związku z kapitulacją Japonii.

Łącznie w latach 1944–1945 zbudowano 463 samolotów C6N wszystkich wersji.

Samolot Nakajima C6N od lata 1944 zaczęto wprowadzać do lotnictwa marynarki wojennej. Użytkowane były do upadku Japonii w 1945 i znajdowały się na wyposażeniu dywizjonów (kōkū-tai) o numerach: 132, 343, 601, 653 i 762.

Samoloty wersji C6N1-S używane do zwalczania amerykańskich samolotów bombowych B-29 Superfortress.

Samolot Nakajima C6N Saiun był dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Kadłub mieścił kabinę trzyosobowej załogi: pilota, obserwatora i strzelca-radiotelegrafisty, z długą, oszkloną osłoną. Podwozie samolotu wciągane w locie. Samolot miał hak do hamowania przy lądowaniu.

Napęd stanowił silnik gwiazdowy w układzie podwójnej gwiazdy.

Uzbrojenie w wersji podstawowej C6N samolotu rozpoznawczego stanowił ruchomy karabin maszynowy Typ 2 7,92 mm, a w wersji samolotu myśliwskiego C6N1-S dwa działka lotnicze Typ 99 kal. 20 mm, stałe, strzelające w przód do góry.

• Zdjęcia i rysunki
• Zdjęcia i rysunki w serwisie Ugalok Nieba