Barbarzyna
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
580–620 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
nieużytki |
Położenie na mapie gminy Czorsztyn _location_map.png) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
 49°25′35″N 20°20′24″E/49,426389 20,340000 | |
Barbarzyna – niewielka polana w Pieninach Czorsztyńskich. Należy do wsi Sromowce Wyżne w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czorsztyn. Znajduje się przy gruntowej drodze odchodzącej od drogi Krośnica- Sromowce Wyżne do zatoki Harczy Grunt na Jeziorze Czorsztyńskim. Polana położona jest na wysokości około 580–620 m[1] w granicach Pienińskiego Parku Narodowego i jest własnością prywatną[2].
Nazwa polany pochodzi od zbrodni, okrutnego barbarzyństwa dokonanego przez jakąś wrogą bandę (Husytów?) na okolicznych mieszkańcach[3].
Na Barbarzynie znajdują się ziołorośla górskie (Adenostylion alliariae) i ziołorośla nadrzeczne (Convolvuletaliasepium) i górskie łąki konietlicowe użytkowane ekstensywnie (Polygono-Trisetion)[4]. Kiedyś występowały storczyki, ale wskutek zaprzestania użytkowania łąki wyginęły[5]. Podczas monitoringu mchów znaleziono na niej trzy gatunki rzadkich, chronionych gatunków mchów: mokradłoszka zaostrzona (Calliergonella cuspidata), drabik drzewkowaty (Climacium dendroides) i Thuidium assimile[6]. W latach 1987–1988 znaleziono tu bardzo rzadki, w Polsce zagrożony wyginięciem gatunek porostu – trzonecznicę rdzawą Chaenotheca ferruginea[7].
Przy tej samej drodze co polana Barbarzyna znajduje się łąka Pod Jargiem położona przy zatoce Harczygrund[1].
Przypisy
- 1 2 Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-10-28].
- ↑ Projekt planu ochronnego Pienińskiego Parku Narodowego [online], 2010 [dostęp 2021-11-08].
- ↑ Szymon Swoboda, Krajobraz i jego kulturowa waloryzacja. O przestrzeni znaczącej w Pieninach [online] [dostęp 2024-12-28].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 1 lipca 2014 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla Pienińskiego Parku Narodowego [online], s. 89–90 [dostęp 2024-10-28].
- ↑ Małgorzata Jagiełło, Storczyki łąk i polan Pienińskiego Parku Narodowego, „Pieniny – Przyroda i Człowiek”, 2, 1992, s. 43–49.
- ↑ Grzegorz Vončina, Adam Stebel, Materiały do flory mchów (Bryophyta) pienińskiego pasa skałkowego (Karpaty Zachodnie), „Pieniny. Przyroda i człowiek”, 14, 2016, s. 79–89.
- ↑ Józef Kiszka, Zbigniew Szeląg, Porosty (Lichenes) polan Pienińskiego Parku Narodowego – zagrożenie i ochrona [online], Pieniny i człowiek. Tom 2, 1992, s. 55–63 [dostęp 2024-10-27].