Klenina

Klenina
Ilustracja
Klenina i widok na Gorce
Państwo

 Polska

Położenie

województwo małopolskie

Pasmo

Pieniny

Wysokość

ok. 670–740 m n.p.m.

Zagospodarowanie

łąka, pastwisko

Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem
Mapa konturowa gminy Krościenko nad Dunajcem, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Klenina”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Klenina”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Klenina”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Klenina”
Ziemia49°25′29″N 20°22′37″E/49,424722 20,376944

Klenina – polana w Pieninach Czorsztyńskich, administracyjnie w granicach wsi Tylka w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Krościenko nad Dunajcem. Znajduje się na północno-wschodnim stoku Macelaka w głównym grzbiecie Pienin[1], na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego[2].

Polana została wykupiona od prywatnych właścicieli i prowadzone są na niej zabiegi ochrony czynnej (odkrzaczanie i koszenie)[3], mające na celu zapobiegnięcie zarośnięciu jej przez las. Polany odgrywają dużą rolę w zachowaniu bioróżnorodności gatunkowej i siedliskowej Pienin[4]. Na Kleninie znaleziono kilka gatunków w Polsce rzadkich, a nawet wymierających porostów: brunatka miseczkowata (Buellia disciformis), przylepniczka łuseczkowata (Melanelia exasperata), krwawiec pajęczynowaty (Haematomma ochroleucum), popielak pylasty (Imshaugia aleurites), pawężnica psia (Peltigera canina)[5].

Nazwa polany pochodzi od staropolskiego słowa klenina oznaczającego drewno klonu[6].

Klenina dawniej była częściowo użytkowana jako pole orne, obecnie to duża łąka i pastwisko położone na wysokości około 670–740 m. Przechodzi przez nią gruntowa droga ze wsi Tylka, doprowadzająca aż na główny grzbiet Pienin Czorsztyńskich. Przy drodze tej poniżej Kleniny jest polana Między Skałki, a powyżej Polanki, Stodolisko i Forendówki[1].

Przypisy

  1. 1 2 Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-10-27].
  2. ↑ Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008, s. 1.
  3. ↑ Zakończenie zabiegów ochronnych na łąkach i młakach w 2018 roku, Pieniński Park Narodowy, 1962 [dostęp 2024-10-27].
  4. ↑ Kazimierz Zarzycki, Roman Marcinek, Sławomir Wróbel, Pieniński Park Narodowy, Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003, s. 60–94, ISBN 83-7073-288-7.
  5. ↑ Józef Kiszka, Zbigniew Szeląg, Porosty (Lichenes) polan Pienińskiego Parku Narodowego – zagrożenie i ochrona [online], Pieniny i człowiek. Tom 2, 1992, s. 55–63 [dostęp 2024-10-27].
  6. ↑ Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki, Słownik staropolski. 26 000 wyrażeń używanych dawniej w mowie polskiej, Warszawa: Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie [dostęp 2024-10-27].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.