Ferrari 156-85
 | |||
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant |
Mauro Forghieri | ||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie | |||
| Zawieszenie przednie |
niezależne typu pull-rod, podwójne wahacze, wewnątrz sprężyny nad amortyzatorami teleskopowymi, stabilizator poprzeczny | ||
| Zawieszenie tylne |
niezależne typu pull-rod, podwójne wahacze, wewnątrz sprężyny nad amortyzatorami teleskopowymi, stabilizator poprzeczny | ||
| Silnik | |||
| Skrzynia biegów | |||
| Paliwo |
Agip | ||
| Opony | |||
| Historia | |||
| Debiut | |||
| Kierowcy | |||
| Używany | |||
| Wyścigi |
16 | ||
| Wygrane |
2 | ||
| Pole position |
1 | ||
| Najszybsze okrążenie |
2 | ||
| |||
Ferrari 156-85 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Mauro Forghieriego i Harveya Postlethwaite’a i skonstruowany przez Ferrari. Model rywalizował w sezonie 1985.
Historia
Model 156-85 był pierwszym samochodem Ferrari zaprojektowanym przy użyciu technologii CAD i CAM. Był to zupełnie nowy model. Od poprzednika różnił się m.in. pozycją kierowcy przesuniętą do przodu, wydłużonym rozstawem osi, chłodnicami równoległymi do kierunku jazdy i dużymi piastami. Chociaż silnik doładowany dwiema turbosprężarkami KKK był rozwinięciem jednostki używanej w modelu 126C, to został przeprojektowany. Osiągał maksymalną moc 800 KM. Dzięki niskiemu środkowi ciężkości i nowemu zawieszeniu samochód zapewniał dobre osiągi, jednakże w drugiej połowie sezonu nie był regularny.
Michele Alboreto wygrał tym samochodem dwa wyścigi i zajął drugie miejsce w klasyfikacji kierowców, ustępując Alainowi Prostowi, chociaż w pierwszej części sezonu prowadził nawet w klasyfikacji. Włoch razem z René Arnouxem i jego zastępcą Stefanem Johanssonem umożliwił także Ferrari zdobycie wicemistrzostwa w klasyfikacji konstruktorów.
Wyniki w Formule 1
| Sezon | Zespół | Silnik | Kierowcy | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Wyniki kierowców |
Wyniki konstruktora | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1985 | .svg.png){kind=small} |
.svg.png){kind=small} |
 |
 |
.svg.png){kind=small} |
 |
 |
.svg.png){kind=small} |
 |
 |
 |
 |
.svg.png){kind=small} |
 |
.svg.png){kind=small} |
 |
Pkt. | Msc. | Pkt. | Msc. | |||
| Scuderia Ferrari SpA SEFAC | Ferrari | Michele Alboreto |
2 | 2 | NU | 2 | 1 | 3 | NU | 2 | 1 | 3 | 4 | 13 | NU | NU | NU | NU | 53 | 2 | 82 | 2 | |
| René Arnoux |
4 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 3 | 18 | |||||
 Stefan Johansson |
– | 8 | 6 | NU | 2 | 2 | 4 | NU | 9 | 4 | NU | 5 | NU | NU | 4 | 5 | 26 | 7 | |||||
Bibliografia
- 1985 156-85. ferrari.com. [dostęp 2013-12-28]. (ang.).
- Ferrari F1 156/85 V6 Turbo. New engine. Ferrari Classiche certification. carclassic.com. [dostęp 2013-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-30)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Podstrona bolidu na oficjalnej stronie zespołu. formula1.ferrari.com. [dostęp 2017-06-16]. (ang. • wł.).