Macchi MC.205

Macchi MC.205

Macchi C.205 w Muzeum Włoskich Sił Powietrznych w Vigna di Valle
Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Aeronautica Macchi
Typ	samolot myśliwski
Załoga	1
Historia
Data oblotu	19 kwietnia 1942
Lata produkcji	1942–1944
Wycofanie ze służby	1947 we Włoszech; 1950 w Egipcie
Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość	10.58 m[1]
Długość	8,85 m
Wysokość	3.05 m
Powierzchnia nośna	16.80 m²
Masa
Własna	2581 kg
Startowa	3408 kg
Osiągi
Prędkość maks.	642 km/h[2]
Prędkość wznoszenia	5 000 m w 4 min. 47 sec.; 6 000 m w 5 min. 53 sec.; 7 000 m w 7 min. 06 sec[3],
Zasięg	1040 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
dwa karabiny maszynowe Breda-SAFAT 12,7 mm zsynchronizowane, strzelające przez śmigło zamontowane powyżej silnika z 370 nabojami każdy i dwa 20 mm działka MG 151/20 zamontowane w skrzydłach z 250 pociskami na każde z nich; jako myśliwiec bombardujący mógł zabrać w zaczepach pod skrzydłami dwie bomby po 160 kg
Użytkownicy
Włochy, Włoska Republika Socjalna, Niemcy, Chorwacja, Egipt
Rzuty

Macchi MC.205 Veltro (wł.: chart) – włoski samolot myśliwski z okresu II wojny światowej^[1].

Macchi MC.202 Folgore był udaną konstrukcją i z tego powodu jego konstruktor Mario Castoldi skupił się na udoskonaleniu MC.202. Postanowiono zmienić silnik w samolocie Folgore na Daimler-Benz DB.605. W kwietniu 1942 w Lonate Pozzolo przeprowadzono pierwsze próby nowego prototypu, podczas których wykazał się dobrymi osiągnięciami. Dzięki zmianie silnika na DB.605 zwiększyły się zdolności lotne samolotu, przy nieznacznym wzroście masy. Zmiany w stosunku do MC 202 Folgore były niewielkie, co umożliwiło po sześciu miesiącach rozpoczęcie produkcji seryjnej. Samolot otrzymał nazwę „Veltro”, co oznacza „chart”.

Produkcja samolotów Veltro nie mogła się błyskawicznie rozwinąć z dwóch powodów, które sparaliżowały włoski przemysł. Brakowało materiałów potrzebnych do zaopatrzenia linii produkcyjnych oraz wystąpiły problemy z produkcją silnika DB.605. Produkcja maszyn ograniczyła się zaledwie do 12 miesięcznie. Brak paliwa wpłynął na ograniczenie zasięgu działań bojowych samolotu^[4].

Macchi MC.205 Veltro różnił się o tyle od swojego poprzednika Folgore, że był lepiej uzbrojony i posiadał mocniejszy silnik. Na uzbrojenie składały się dwa działka kal.20 mm, które były montowane w skrzydłach oraz dwa zsynchronizowane ze śmigłem karabiny maszynowe kal.7,7 mm montowane w górnej części obudowy silnika. Mimo dobrego uzbrojenia, samolot był cały czas modyfikowany. W ten sposób pojawiła się wersja z dwoma działkami 20 mm w skrzydłach, a na górnej części obudowy silnika zamontowano karabiny maszynowe o większej sile ognia – 12,7 mm.

Macchi MC.205 Veltro miały tropikalny wzór kamuflażu, z piaskowobrązowym podkładem i nieregularnymi ciemnozielonymi liniami na całej powierzchni (określane jako pierścienie dymne)^[5].

Był to jeden z nielicznych samolotów włoskich mogących skutecznie stawić czoło samolotom alianckim. Veltro walczył po obu stronach konfliktu. Było to Lotnictwo Włoskiej Republiki Socjalnej (ANR) wywodzące się z Regia Aeronautica. Podczas potyczek z amerykańskimi Curtisami P-40 radziły sobie dobrze. Skutecznie stawiały opór aliantom, jednak było ich za mało, żeby znacząco mogły wpłynąć na losy wojny we Włoszech. Ich skuteczność zauważono także w Luftwaffe, która wyposażyła jedną z grup w Macchi MC.205^[6].

Drugą stroną, po której walczył MC.205, była Fuerza Aerea Italiana Cobeligerante walcząca po stronie aliantów. Tutaj także dostrzeżono możliwości samolotów, jednak po tej stronie konfliktu Veltro nie zdobył sławy w działaniach wojennych. Jego sławę przyćmiły samoloty alianckie walczące na froncie południowym, takie jak Supermarine Spitfire oraz North American P-51 Mustang, które były wykorzystywane do najważniejszych zadań. Natomiast MC.205 powierzono jedynie misje zwiadowcze. Samoloty podczas misji zwiadowczych potwierdziły klasę, stawiając opór BF-109G, z którymi radziły sobie bez żadnych przeszkód. Innymi zadaniami Veltro było atakowanie lotnisk Luftwaffe w Grecji i Jugosławii, aby wesprzeć oddziały partyzantów walczące z Niemcami.

Z powodu ograniczonego czasu produkcji, przebiegu działań wojennych i okresu eksploatacji, w MC.205 wprowadzono tylko kilka modyfikacji:

• MC.205 – prototyp uzbrojony w dwa karabiny maszynowe kaliber 12,7 mm i dwa 7,7 mm;
• MC.205V – podstawowa wersja produkcyjna;
• MC.205S – myśliwiec eskorty dalekiego zasięgu, ze zbiornikiem paliwa o pojemności 200 litrów, bez karabinów maszynowych na kadłubie; po zmodyfikowaniu podstawowej wersji powstało 18 takich samolotów;
• MC.205N Orione – najbardziej rozwojowa wersja, z istotną korektą konstrukcji. Napędzany silnikiem Daimler-Benz DB 605, samolot o skrzydłach rozpiętości 11,25 m, powierzchni nośnej 19 m² i nowym przodzie kadłuba, który przedłużył go do długości 9,65 m i spowodował przybranie bardziej opływowego kształtu. Uzbrojony był w cztery działka MG 151 o kalibrze 20 mm;
• MC.205N-1 – myśliwiec przechwytujący przystosowany do walki na dużych wysokościach; uzbrojony w cztery karabiny maszynowe kaliber 12,7 mm i jedno 20-milimetrowe działko;
• MC.205N-2 – prototyp myśliwca przechwytującego, przeznaczonego do walki na dużych wysokościach; uzbrojenie składało się z trzech działek kaliber 20 mm i jednego karabinu maszynowego kaliber 12,7 mm;
• MC.206 – pojedynczy prototyp o uzbrojeniu jak w wersji N-1, z większymi skrzydłami i silnikiem Daimler-Benz DB 603; został zniszczony w czasie alianckiego bombardowania, zanim go ukończono;
• MC.207 – wersja podobna do MC.206, ale uzbrojona w cztery działka 20 mm. Planowany, nigdy nie zbudowany.

 Włochy

• Regia Aeronautica

Po kapitulacji Włoch:

• Aviazione Cobelligerante Italiana

 Włoska Republika Socjalna

• Aeronautica Nazionale Repubblicana – 101 samolotów.

 III Rzesza

• Luftwaffe
  • Jagdgeschwader 77 – 25 samolotów.

 Chorwacja

• Zrakoplovstvo Nezavisne Države Hrvatske – 4 samoloty.

 Królestwo Egiptu

• Egyptian Army Air Force

• David Mondey: The Hamlyn Concise Guide to Axis Aircraft of World War II. London: Bounty Books, 2006. ISBN 0-7537-1460-4..
• Janusz Ledwoch: Macchi C 205. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 2025, seria: Wydawnictwo Militaria. 588. ISBN 978-83-7219-588-3.