Przebieg kariery
W zawodach rangi FIS po raz pierwszy pojawił się 23 lutego 2008, podczas konkursu Alpen Cup w Hinterzarten[2]. Po raz pierwszy w zimowym Pucharze Kontynentalnym wystąpił 23 stycznia 2010, kiedy zajął 45. miejsce w Bischofshofen. Jego najwyższą lokatą w tymże cyklu jest 14. miejsce na skoczni w Sapporo, które zajął 9 stycznia 2011. W 2011 roku zajął indywidualnie 13. miejsce podczas mistrzostwa świata juniorów w Otepää.
Jest także byłym rekordzistą skoczni Tehvandi k-90 w estońskim Otepää. 26 stycznia 2011 podczas treningu przed mistrzostwami świata juniorów skoczył tu 99,5 metra, dzięki czemu poprawił o pół metra zimowy rekord należący do Fina Antti Määttä. Dwa dni później, w czasie konkursu indywidualnego jego rodak Stefan Kraft skoczył na tej skoczni 100 metrów, przejmując tym samym rekord należący wcześniej do Schiffnera.
W Pucharze Świata zadebiutował 4 stycznia 2014 w Innsbrucku, zajmując 46. miejsce. Pierwsze punkty w cyklu zdobył 20 grudnia 2015 w Engelbergu, gdzie zajął 24. pozycję[3].
W międzynarodowych zawodach organizowanych przez FIS po raz ostatni wystartował na początku września 2022, zajmując 20. i 26. miejsce w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Lillehammer[3]. 20 września 2022 poinformował za pośrednictwem mediów społecznościowych, że postanowił zakończyć karierę[4].
Starty M. Schiffnera na mistrzostwach świata – szczegółowo
| Miejsce |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Konkurs |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Strata |
Zwycięzca |
| 22. |
2 marca |
2017 |
Lahti |
Salpausselkä |
K-116 |
HS-130 |
indywid. |
120,0 m |
113,5 m |
227,2 pkt |
52,1 pkt |
Stefan Kraft |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie
| Nr |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Skład |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
| 1. |
11 marca |
2017 |
Oslo |
Holmenkollbakken |
K-120 |
HS-134 |
[c] |
117,5 m |
121,5 m |
999,7 pkt (221,6 pkt) |
Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie
| Nr |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Skład |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Lok. |
Strata |
Zwycięzca |
| 1. |
11 marca |
2017 |
Oslo |
Holmenkollbakken |
K-120 |
HS-134 |
[c] |
117,5 m |
121,5 m |
999,7 pkt (221,6 pkt) |
1. |
– |
| 2. |
28 marca |
2021 |
Planica |
Letalnica |
K-200 |
HS-240 |
[d] |
213,0 m |
– |
788,9 pkt (179,0 pkt) |
3. |
30,6 pkt |
Niemcy |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
| Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Lok. |
Strata |
Zwycięzca |
| 1. |
27 grudnia |
2015 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-137 |
133,0 m |
130,5 m |
269,1 pkt |
3. |
15,1 pkt |
Clemens Aigner |
| 2. |
22 stycznia |
2016 |
Sapporo |
Miyanomori |
K-90 |
HS-100 |
96,0 m |
92,0 m |
243,0 pkt |
2. |
3,0 pkt |
Tomáš Vančura |
| 3. |
13 marca |
2016 |
Czajkowskij |
Snieżynka |
K-125 |
HS-140 |
124,5 m |
137,0 m |
260,5 pkt |
2. |
2,2 pkt |
Karl Geiger |
| 4. |
9 grudnia |
2018 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-123 |
HS-140 |
125,5 m |
136,0 m |
259,1 pkt |
3. |
21,1 pkt |
Marius Lindvik |
| 5. |
27 grudnia |
2018 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-140 |
137,5 m |
129,5 m |
317,0 pkt |
1. |
– |
| 6. |
28 grudnia |
2018 |
Engelberg |
Gross-Titlis-Schanze |
K-125 |
HS-140 |
132,0 m |
130,0 m |
269,2 pkt |
3. |
15,2 pkt |
Philipp Aschenwald |
| 7. |
9 lutego |
2019 |
Iron Mountain |
Pine Mountain Jump |
K-120 |
HS-133 |
126,5 m |
126,0 m |
261,7 pkt |
3. |
8,3 pkt |
Thomas Aasen Markeng |
| 8. |
10 lutego |
2019 |
Iron Mountain |
Pine Mountain Jump |
K-120 |
HS-133 |
124,5 m |
136,0 m |
270,1 pkt |
2. |
1,5 pkt |
Marius Lindvik |
| 9. |
15 lutego |
2020 |
Iron Mountain |
Pine Mountain Jump |
K-120 |
HS-133 |
128,5 m |
133,0 m |
244,9 pkt |
3. |
19,8 pkt |
Clemens Aigner |
| 10. |
16 lutego |
2020 |
Iron Mountain |
Pine Mountain Jump |
K-120 |
HS-133 |
129,5 m |
128,5 m |
219,5 pkt |
2. |
16,0 pkt |
Clemens Aigner |
| 11. |
5 lutego |
2021 |
Willingen |
Mühlenkopfschanze |
K-130 |
HS-147 |
138,0 m |
132,0 m |
249,7 pkt |
2. |
31,6 pkt |
Ulrich Wohlgenannt |
| 12. |
5 lutego |
2021 |
Willingen |
Mühlenkopfschanze |
K-130 |
HS-147 |
144,0 m |
141,5 m |
292,9 pkt |
2. |
13,6 pkt |
Ulrich Wohlgenannt |
| 13. |
6 lutego |
2021 |
Willingen |
Mühlenkopfschanze |
K-130 |
HS-147 |
142,0 m |
140,0 m |
251,5 pkt |
3. |
23,1 pkt |
Ulrich Wohlgenannt |
| 14. |
13 lutego |
2021 |
Klingenthal |
Vogtland Arena |
K-125 |
HS-140 |
139,0 m |
136,5 m |
286,2 pkt |
1. |
– |
| 15. |
14 lutego |
2021 |
Klingenthal |
Vogtland Arena |
K-125 |
HS-140 |
141,5 m |
137,5 m |
292,1 pkt |
1. |
– |
| 16. |
20 lutego |
2021 |
Brotterode |
Inselbergschanze |
K-105 |
HS-117 |
113,0 m |
112,0 m |
269,3 pkt |
2. |
0,6 pkt |
Stefan Hula |
| 17. |
14 marca |
2021 |
Zakopane |
Wielka Krokiew |
K-125 |
HS-140 |
143,5 m |
135,5 m |
253,8 pkt |
2. |
2,0 pkt |
Ulrich Wohlgenannt |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
| Nr |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Lok. |
Strata |
Zwycięzca |
| 1. |
14 września |
2013 |
Lillehammer |
Lysgårdsbakken |
K-123 |
HS-138 |
124,0 m |
124,5 m |
231,0 pkt |
1. |
– |
| 2. |
29 sierpnia |
2014 |
Frenštát |
Areal Horečky |
K-95 |
HS-106 |
100,5 m |
100,5 m |
240,3 pkt |
1. |
– |
| 3. |
31 sierpnia |
2019 |
Râșnov |
Trambulina Valea Cărbunării |
K-90 |
HS-97 |
96,5 m |
95,0 m |
226,2 pkt |
2. |
1,8 pkt |
Rok Justin |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie
| Nr |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
| 1. |
20 lutego |
2011 |
Ramsau |
Mattensprunganlage |
K-90 |
HS-98 |
95,5 m |
99,0 m |
260,5 pkt |
| 2. |
14 lipca |
2012 |
Villach |
Villacher Alpenarena |
K-90 |
HS-98 |
92,5 m |
96,0 m |
246,0 pkt |
| 3. |
15 lipca |
2012 |
Villach |
Villacher Alpenarena |
K-90 |
HS-98 |
96,5 m |
– |
128,0 pkt |
| 4. |
20 stycznia |
2018 |
Planica |
Srednija velikanka |
K-95 |
HS-102 |
100,5 m |
98,0 m |
246,5 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie
| Nr |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Skocznia |
Punkt K |
HS |
Skok 1 |
Skok 2 |
Nota |
Lok. |
Strata |
Zwycięzca |
| 1. |
13 lutego |
2010 |
Villach |
Villacher Alpenarena |
K-90 |
HS-98 |
96,5 m |
84,5 m |
224,0 pkt |
3. |
30,0 pkt |
Thomas Lackner |
| 2. |
20 lutego |
2011 |
Ramsau |
Mattensprunganlage |
K-90 |
HS-98 |
95,5 m |
99,0 m |
260,5 pkt |
1. |
– |
| 3. |
14 lipca |
2012 |
Villach |
Villacher Alpenarena |
K-90 |
HS-98 |
92,5 m |
96,0 m |
246,0 pkt |
1. |
– |
| 4. |
15 lipca |
2012 |
Villach |
Villacher Alpenarena |
K-90 |
HS-98 |
96,5 m |
– |
128,0 pkt |
1. |
– |
| 5. |
9 sierpnia |
2012 |
Kuopio |
Puijo |
K-120 |
HS-127 |
104,5 m |
110,5 m |
175,0 pkt |
3. |
35,5 pkt |
Janne Happonen |
| 6. |
20 stycznia |
2018 |
Planica |
Srednija velikanka |
K-95 |
HS-102 |
100,5 m |
98,0 m |
246,5 pkt |
1. |
– |
| 7. |
11 lutego |
2018 |
Rastbüchl |
Baptist-Kitzlinger-Schanze |
K-74 |
HS-78 |
75,0 m |
78,5 m |
238,6 pkt |
3. |
3,9 pkt |
Tomasz Pilch |
| 8. |
24 lutego |
2018 |
Villach |
Villacher Alpenarena |
K-90 |
HS-98 |
97,0 m |
96,5 m |
254,0 pkt |
2. |
4,0 pkt |
Andraž Pograjc |
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
Uwagi
- 1 2 Skład zespołu: Michael Hayböck, Stefan Kraft, Markus Schiffner, Thomas Lackner
- 1 2 Skład zespołu: Thomas Lackner, Markus Schiffner, Lukas Dilitz i Thomas Diethart
- 1 2 Skład zespołu: Michael Hayböck, Manuel Fettner, Markus Schiffner, Stefan Kraft
- ↑ Skład zespołu: Daniel Huber, Markus Schiffner, Stefan Kraft, Michael Hayböck
Bibliografia
Zwycięzcy edycji zimowych |
|
|---|
Zwycięzcy edycji letnich |
|
|---|
| Indywidualnie |
|
|---|
Skocznia normalna indywidualnie |
|
|---|
Skocznia duża indywidualnie |
|
|---|
| Drużynowo |
- 2010: Tyrol (Kofler, Poppinger, Fettner, Schlierenzauer)
- 2011: Styria (Schabereiter, Loitzl, Pfannenstill, Zauner)
- 2012: Górna Austria (Diethart, S.Hayböck, M.Hayböck, Schiffner)
- 2013
- 2014
- 2015: Górna Austria (Schiffner, Steiner, Diethart, M.Hayböck)
- 2016: Tyrol (Kofler, Tollinger, Aigner, Fettner)
|
|---|