SZD-35 Bekas
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Szybowcowy Zakład Doświadczalny |
| Konstruktor | |
| Typ |
szybowiec szkolny |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
29 listopada 1970 |
| Liczba egz. |
3 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
15,9 m |
| Wydłużenie |
12,9[1] |
| Długość |
8,5 m |
| Wysokość |
1,87 m |
| Powierzchnia nośna |
19,8 m² |
| Profil skrzydła |
FX-61-163 (u nasady) |
| Masa | |
| Własna |
335 kg |
| Startowa |
540 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna |
60 km/h |
| Prędkość dopuszczalna |
220 km/h |
| Prędkość min. opadania |
0,82 m/s (74 km/h) |
| Doskonałość maks. |
27,4 (84 km/h) |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
SZD-35 Bekas – polski, dwumiejscowy szybowiec szkolny przeznaczony do podstawowego szkolenia pilotów jak również do wykonywania samodzielnych lotów, podstawowej akrobacji, lotów bez widoczności ziemi, lotów żaglowych i zboczowych. Skonstruowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej.
Historia
Szybowiec powstał na zamówienie aeroklubu Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Miał to być szybowiec, na którym mogliby latać piloci mający już doświadczenie w pilotowaniu szybowców SZD-30 Pirat, których wiele wyeksportowano do NRD. Szybowiec opracował zespół konstruktorów pod kierownictwem inżyniera Józefa Niespała w 1968 roku. W celu przyspieszenia prac oraz z powodów ekonomicznych prace oparto na oprzyrządowaniu warsztatowym z innych szybowców budowanych w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym. Wykorzystano również dokumentacje szybowców SZD-9 Bocian, SZD-34 Bocian 3, SZD-12 Mucha 100. W 60% stworzono zupełnie nową dokumentację techniczną, w 20% zachowano istniejącą już dokumentację bez zmian, a w pozostałych 20% oparto się na istniejącej dokumentacji, ale zmodyfikowano ją pod kątem nowej konstrukcji. Gotowy prototyp 29 listopada 1970 roku oblatał pilot doświadczalny Adam Zientek. Próby i naniesione poprawki uczyniły z Bekasa szybowiec w pełni sprawny, wybaczający sporo błędów mniej doświadczonym pilotom. W marcu 1971 roku oblatano drugi prototyp SZD-35. Wybudowano jeszcze trzeci szybowiec przeznaczony do prób statycznych. Z powodu wycofania się z zamówienia niemieckiego importera dalszych prac nad modyfikacją konstrukcji już nie kontynuowano i poprzestano na wybudowaniu trzech egzemplarzy. Jeden z latających egzemplarzy (SP-2557) przekazano do użytkowania w Aeroklubie Gliwickim, a drugi (SP-2553) w Aeroklubie Rzeszowskim.
18 października 2007 roku egzemplarz o rejestracji SP-2553 uległ wypadkowi po wykonaniu startu grawitacyjnego na szybowisku w Bezmiechowej. W wyniku wypadku zginęła jedna osoba, jedna została ciężko ranna, a sam szybowiec uległ całkowitemu zniszczeniu[2].
Konstrukcja
Bekas jest dwumiejscowym, drewnianym, wolnonośnym średniopłatem z klasycznym usterzeniem. Dwudzielne, jednodźwiagrowe skrzydła o trapezowym obrysie, ujemnym skosie 4° i laminarnym profilu z bezszczelinowymi lotkami i płytowymi hamulcami aerodynamicznymi. Na końcówkach skrzydeł zamontowano laminatowe płozy. Kadłub o konstrukcji półskorupowej, przód pokryty laminatem, a część środkowa i tylna sklejką. Koło podwozia zaopatrzone w hamulec, na końcu kadłuba kółko ogonowe. Zamontowany zaczep przedni, dolny oraz hak do startu przy użyciu gumowych lin.
Przypisy
- ↑ Piotr Piechowski: Modelarstwo lotnicze. SZD-35 Bekas. [dostęp 2011-03-16]. (pol.).
- ↑ Zdarzyło się dzisiaj: "W trakcie zakrętu szybowiec zahaczył lewym skrzydłem o koronę drzewa…”, [w:] dlapilota.pl [online], 18 października 2019 [zarchiwizowane z adresu 2025-03-16] (pol.).
Bibliografia
- Józef Niespał: SZD-35 Bekas. „Skrzydlata Polska”. 34-35/1971, s. 28-29, 22-29 sierpnia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- Szybowiec szkolny SZD-35 Bekas. „Skrzydlata Polska”. 32/1985, s. 10. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Linki zewnętrzne
.svg.png)