U-764

U-764

Historia
Stocznia	Kriegsmarinewerft, Wilhelmshaven
Położenie stępki	1 lutego 1941
Wodowanie	13 marca 1943
Kriegsmarine
Wejście do służby	6 maja 1943
Los okrętu	zatopiony po wojnie
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	na powierzchni 769 t w zanurzeniu 871 t
Długość	67,1 m
Szerokość	6,2 m
Zanurzenie	4,74 m
Napęd
na powierzchni 2800 KM w zanurzeniu 750 KM
Prędkość	na powierzchni 17,7 w. w zanurzeniu 7,6 w.
Zasięg	na powierzchni 8550 Mm (10 w.) w zanurzeniu 80 Mm (4 w.)
Uzbrojenie
5 wyrzutni torped (zapas 14) lub 39 min TMB lub 26 min TMA, działo 88 mm działko 20 mm
Załoga	44

U-764 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VII C z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1943 roku. Jedynym dowódcą był Oblt. Hanskurt von Bremen.

Wcielony do 8. Flotylli U-Bootów celem szkolenia załogi, od listopada 1943 roku kolejno w 9. i 11. Flotylli jako jednostka bojowa.

Odbył osiem patroli bojowych, podczas których zatopił jeden statek o pojemności 638 BRT i dwa okręty – fregatę typu Captain HMS „Blackwood” (1085 t) i okręt desantowy HMS LCT-1074 (611 t).

27 listopada 1943 roku U-764 zestrzelił atakujący go brytyjski samolot Vickers Wellington. Przebywające w pobliżu U-262 i U-238 uratowały po jednym członku załogi bombowca. Podczas przesłuchania radiooperatora Niemcy dowiedzieli się, że alianckie samoloty są w stanie lokalizować U-Booty na podstawie pasywnego namierzania urządzenia ostrzegającego Naxos. W związku z tym zakazano używania go na U-Bootach. 29 i 30 listopada 1943 roku okręt atakowany był (bezskutecznie) przez samoloty z lotniskowca eskortowego USS „Bogue”^[1]. 15 czerwca 1944 roku kontratak jednostek eskorty po zatopieniu HMS „Blackwood” uszkodził U-Boota i zmusił do powrotu do Brestu.

Poddany 14 maja 1945 roku w Loch Eriboll (Szkocja), przebazowany do Loch Foyle (Szkocja). Zatopiony 2 lutego 1946 roku podczas operacji Deadlight.

• David M. Hird: The Grey Wolves of Eribol. Dunbeath: Whittles, 2010, s. 79. ISBN 1-904445-32-2.
• U-764. www.uboat.net. [dostęp 2012-02-13]. (ang.).