Д

Д

Informacje podstawowe
Majuskuła	Д
Minuskuła	д
Podstawowe pismo	cyrylica
Pochodzenie
Oparty na grafemie	Δ δ
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Д, Дд (de) – litera alfabetu cyrylickiego oznaczająca spółgłoskę [d]. Powstała wprost z greckiej litery Δ i, zależnie od kroju czcionki, może się do niej mniej lub bardziej zbliżać.

W niektórych pozycjach oznacza spółgłoskę miękką:

• w języku bułgarskim przed И, Ю, Я – [dʲ];
• w języku rosyjskim przed Е, Ё, И, Ь, Ю, Я – [dʲ], w niektórych dialektach [ʣʲ];
• w języku ukraińskim przed Є, І, Ь, Ю, Я – [ɟ].

W języku rosyjskim może oznaczać głoskę ubezdźwięcznioną [t].

O literę Д oparte są dwu- i trójznaki:

• ДЗ [ʣ] (najszerzej stosowany w białoruskim i ukraińskim),
• ДЖ [ʤ], a w pozycji przed І – [ʤʲ] (najszerzej stosowany w ukraińskim),
• ДЗЬ [ʣʲ] lub [ʥ] (najszerzej stosowany w białoruskim, wymowa zależna od dialektu).

W alfabetach serbskim i macedońskim dwuznaki ДЗ i ДЖ zostały zastąpione literami Ѕ i Џ.

W wariancie kursywnym i pisanym mała litera Д może mieć formę łacińskiego małego g, zaś duża – łacińskiego dużego D.

• Ѕ, Џ, Ђ
• D
• Δ